Morgunblaðið - 14.09.2011, Page 17

17
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 14. SEPTEMBER 2011
Ljósadýrð Íbúar höfuðborgarsvæðisins þurfa ekki að fara langt út fyrir ljósmengunina til að njóta norðurljósanna á kvöldin. Hér sjást norðurljósin í allri sinni dýrð yfir Straumsvík.
Sigurgeir
Undanfarið
hafa orðið all-
nokkrar um-
ræður í þjóð-
félaginu um
áhuga Kínverj-
ans Huang
Nubo til þess að
kaupa jörðina
Grímsstaði á
Fjöllum.
Sitt hefur
hverjum sýnst um þetta og
er það vel, þar sem það bend-
ir til þess að menn séu al-
mennt að vakna til meðvit-
undar um að það er ef til vill
ekki allt sem sýnist í þessu
máli.
Það hefur aftur á móti lítið
verið í fréttunum undanfarna
áratugi um „innrás“ Kínverja
í Afríku, enda var farið afar
rólega af stað og alla tíð hef-
ur verið haft mjög hljótt um
þetta.
Framan af gekk þetta vel
og Kínverjarnir voru mjög
vel liðnir. Þeir tóku þátt í
ýmiskonar uppbyggingu og
sköpuðu atvinnu í kringum
sig, virtust hafa næga pen-
inga og þeir óku um á dýrum
bílum frá Evrópu. Sumir
frumbyggjanna voru mjög
ánægðir og sögðu að Kínverj-
arnir hefðu gert margfalt
meira fyrir þá, til þess að út-
rýma fátækt, heldur en nokk-
urn tímann Evrópubúar –
þeir voru sem sagt hæst-
ánægðir.
Og Kínverjarnir lögðu vegi
og járnbrautir og fóru að
taka þátt í námuvinnslu, fóru
að bora eftir olíu og rækta
korn í stórum stíl. Og í flest-
öllum Afr-
íkuríkjanna
reistu þeir risa-
stórar sendi-
ráðsbyggingar.
Afríka er rík
af málmum og
olíu og sumir
málmar finnast
hvergi á jörðinni
nema í Afríku,
og það sem Kín-
verja vantar eru
hráefni af öllu
tagi; málmar, ol-
ía og matvara.
Vörulestirnar, hlaðnar
platínu, gulli, kopar, áli, gim-
steinum og fleiru, enda við
hafnirnar þar sem kínversk
skip bíða, eftir að hafa af-
fermt ódýran varning frá
Kína. Fyrir tveim áratugum
voru viðskiptin sáralítil, en í
fyrra keyptu Kínverjar vörur
fyrir 60 milljarða dala frá
Afríku og seldu vörur fyrir
70 milljarða. Kína kaupir 1⁄3
af olíuútflutningi Afríku og
um 70% af öllu timbri.
Síðustu 10 ár hafa 750.000
Kínverjar flust til Afríku,
(eða verið fluttir til Afríku).
Og kínverska stjórnin hefur
íhugað og get því skóna, að
Kína myndi ef til vill þurfa að
flytja 300 milljónir Kínverja
til Afríku, til þess að létta á
fólksfjöldanum heima fyrir
og stórfækka íbúum í Kína.
Með því myndu þeir jafn-
framt skapa kínverskar ný-
lendur í Afríku eða kínversk
sambandsríki, sem yrðu þá
eins og hluti af Kína.
En kínversku innflytjend-
urnir eru ekki mikið fyrir að
fara eftir lögum og reglum
nema þar sem þeim hentar,
og þar að auki er reglum í
Afríku mjög ábótavant.
Skógarnir eru höggnir niður
og umgengni á námasvæðum
er slæm. Sumar fram-
kvæmdir sem Kínverjar
stjórna eru gallaðar. Vegur
sem Kínverjar gerðu milli
Lusaka og Chirundu í Zam-
bíu (130 km) skolaðist burtu í
rigningu. Og spítala sem þeir
byggðu í Luanda, höfuðborg
Angola, var fljótlega lokað
þegar sprungur fóru að
myndast í veggjum. Það eina
sem Kína hugsar um eru
peningar, segja innfæddir.
En uppgangur innflytjend-
anna heldur áfram, þúsundir
bætast við í viku hverri. Um
alla Afríku byggja þeir sér
hús í sínum dýru hverfum,
sem eru afgirt og með læst-
um hliðum og kínverskum
veitingahúsum þar sem engir
svertingjar mega inn að
koma. Þeir hafa sínar eigin
verslanir og senda börnin í
dýra einkaskóla. Í sumum
stórborgum eru þeir með sín
einka „Kínahverfi“ svo sem í
Nairobi og Dar es Salaam.
Andstaðan fer vaxandi
Vindáttin er að breytast.
Meir og meir ber á óánægju
þeirra innfæddu. „Þessir
Kínverjar eru alls staðar –
þeir eru að arðræna okkur,“
segja menn. „Þeir eru eins
og ólöglegu gullgrafararnir,
– gullþjófarnir, – þeir eru að
stela námunum okkar.“ Og
gagnrýnendur segja að Kína
hafi náð eignarhaldi á ýms-
um auðlindum. Þá er því
haldið fram að þeir flytji
fanga til Afríku til þess að
vinna. Og fólkið segir að
hundarnir þeirra hverfi og
lendi í matarpottum einhvers
staðar.
Þá er flutt inn frá Kína
mikið af vopnum af alls kyns
tagi, sem eru notuð í stans-
lausum styrjöldum og átök-
um á mörgum stöðum í Afr-
íku. En með þessum
vopnasendingum kaupa Kín-
verjar sér aðstöðu til náma-
og olíuvinnslu. Og Kína notar
sér hinar stanslausu óeirðir
til þess að koma ár sinni enn
betur fyrir borð og ná meiri
ítökum. Og til þess að ná
meiri viðskiptum er fyr-
irmönnum í Afríku er boðið
til Kína í glæsiferðir.
En spennan magnast.
Menn sem vinna í kop-
arnámum sem reknar eru og
stjórnað af Kínverjum, segja
að þeir fái ekki hjálma fyrr
en þeir hafa unnið í tvö ár.
Aðbúnaður er lélegur og
banaslys eru nær daglega.
Námumenn í bænum Sina-
zongwe í Suður-Zambíu mót-
mæltu á síðasta ári slæmum
aðbúnaði. Tveir kínverskir
verkstjórar skutu þá á hóp-
inn úr haglabyssum og
særðu fleiri en tug manna.
Sumir eru enn með högl í
sér, þótt sárin hafi gróið.
Innrás Kína í Afríku
Eftir Tryggva
Helgason » Síðustu 10 ár
hafa 750.000
Kínverjar flust til
Afríku. Og kín-
verska stjórnin hef-
ur íhugað að flytja
300 milljónir
Kínverja til Afríku.
Tryggvi Helgason
Höfundur er flugmaður.
Atlagan að
stjórnarskrár-
bundnum rétt-
indum Íslendinga
virðist engan enda
ætla að taka. Nú
þegar hafa eigna-
réttindi tekið á sig
stórkostlegt högg í
gegnum skatt-
kerfið. Frelsi til
viðskipta er að
miklu leyti háð því að skrif-
finnar hjá Seðlabanka Íslands
heimili viðskiptin. Þeir sem
stunda heiðarleg, en „svört“
viðskipti, eru eltir uppi af eft-
irlitsmönnum ríkisins og þeim
stungið í steininn sem gera sig
seka um að skiptast á vörum
og þjónustu án þess að greiða
hæsta virðisaukaskatt í heimi.
Nú borgar sig ekki að ráða fólk
til að þrífa, klippa hár og baka
pitsur nema gera það „undir
borðið“ og í fjarveru stighækk-
andi skattheimtu á launa-
tekjur og atvinnurekstur.
Venjulegt fólk er orðið að
glæpamönnum.
Tillaga hins svokallaða
stjórnlagaráðs að nýrri stjórn-
arskrá hefur það sem meg-
inþema að gera öll réttindi Ís-
lendinga að skotspæni
löggjafans. Hægt er að afnema
öll þeirra með einfaldri löggjöf,
ef stjórnlagaklúbburinn fær
sínu framgengt. Engin réttindi
til að fá að vera í friði fyrir rík-
isvaldinu verða óhult, og þau
munu því öll verða skert til
muna ef uppkast að nýrri
stjórnarskrá verður lögfest.
Ríkisstjórnin sem nú situr
tók við slæmu
búi og gerir
það verra með
hverjum deg-
inum sem líð-
ur. Gegnsæi í
stjórnsýslunni
hefur minnkað
verulega.
Einkavæðing
fer fram í lok-
uðum bakher-
bergjum op-
inberra
bygginga, og skal engan
undra ef þar eru leyfðar reyk-
ingar, enda eru sumir jafnari
en aðrir á Íslandi.
Ef ríkisstjórnin situr út
kjörtímabilið er óhætt að gera
ráð fyrir að af þeim 600 dögum
sem eftir eru af því verði flest-
ir þeirra nýttir til að herða tak
ríkisvaldsins á íslensku sam-
félagi. Ef sagan er einhver
vegvísir um framtíðina má svo
sennilega gera ráð fyrir að það
taki 6000 daga að vinda ofan af
þeim sósíalisma sem tók 600
daga að koma á. Því fyrr sem
ríkisstjórnin sem nú situr vík-
ur, því betra.
Eftir Geir
Ágústsson
Geir Ágústsson
»Ef ríkisstjórnin
situr út kjör-
tímabilið má gera
ráð fyrir að hún nýti
tímann vel til að
herða tak ríkisvalds-
ins á íslensku sam-
félagi enn frekar.
Höfundur er verkfræðingur.
Atlaga að
frjálsu samfélagi