Líf og list - 01.06.1951, Blaðsíða 8

verka hans. Engu að síður gerir hún miklar kröf-
ur bæði til leiks og söngs.
Grunnblæ óperunnar mótar hin örlagaþrungna
formæhng Monterones greifa. Aríur og hóp-
söngvar, gerð af sálrænu innsæi og frumleik, verð-
ur dramatisk þungamiðja sýningarmnar og missir
hvergi marks. Þó
má segja að hið
óhugnanlega lag
stigamannsins og
o o
þrumuveðrið hafi
fremur á sór blæ
hljómsveitarlaga.
— Átakanlegt er
gamanlag hirðfífls-
ms, sem með
hryggð í huga
verður að gegna
hlutverki sínu og
skemmta hirðinni.
Margir munu hafa
Else Miihl kannazt við hinn
alkunna húsgang,
La clonna Mobile, þar sem hertoginn syngur um
brigðmælgi kvenna. Áhrifamikill og snilldarlega
gerður er síðasti kvartettsöngur aðalleikendanna.
Þótt hver söngvan hafi þar sínu einstaklings
bundna hlutverki að gegna, verður söngurinn í
heild sem samnefnari fyrir framvindu leiksins.
Með hlutverk hertogans fór Stefán Islandi.
Stefán er nú orðinn þrautreyndur óperuösngv-
ari og kom víst engum á óvart, þótt hann skilaði
hlutverki sínu glæsilega. Hreyfingar, látbragð og
fas bar vitni þeirri löngu þjálfun á leiksviði, sem
hann hefir notið. Nokkrum þreytublæ brá stund-
um fyrir á rödd hans, hvort sem það er stundar-
fynrbæri, eða að rödd hans er að hraka, en það
vonum við, að ekki só.
Aðalkvenhlutverkið (Gilda) var í liöndum
kornungrar, austurískrar óperusöngkonu, Elsu
Muhl. Hún hefur mjúka, blæbrigðaríka kóloratúr-
rödd, sem hún beitir af kunnáttu og smekkvísi.
Aðalstyrkur leiks hennar lá einkum í því, hve
litla tilraun hún gerði til að leika. Framkoman var
eðlileg og látlaus, svo sem hæfði hlutverkinu.
Aðalhlutverkið, Rigoletto, söng Guðmund-
ur Jónsson. Guðmundur er að vísu kunur sem
einn af beztu söngvurum okkar, en hann er ný-
liði á óperusviðinu, og því vakti meðferð hans
undrun og ánægju. Hann hefir lagt frábæra rækt
og alúð bæði við söng og leik þessa vandasania
og erfiða hlutverks og leyst það af hendi með á-
gætum. Helzt virtist skorta á, að leikur hans
væri nógu sannfærandi, er hann stóð yfir líki
dóttur sinnar.
Ævar ICvaran fór með hlutverk greifans
Monterone. Má hann eftir atvikum teljast
hlutgengur, en mjög skorti þó á þá kynngimögn-
uðu rödd og framsögn, sem hlutverk þetta krefst,
ef vel á að vera.
Spartafucile, leigumorðingjann, og Mad-
dalenu, systur hans, leika þau Kristinn Hallsson
og Guðmunda Elíasdóttir. Var furðu lítill viðvan-
íngsbragur á meðferð þeirra, og bæði eru þau góð-
um röddum gædd. Gætti þess þó all-mjög, að
raddsvið Maddalenu er of lágt fyrir sópranrödd
Guðmundu.
Með hlutverk
hirðmanna hertog-
ans fóru Sigurður
Öl afsson (Cep-
r a n o
greifi),
Einar Sturluson
(Mattheo Bor-
sa) og Gunnar
Kristinsson Mar-
ullo). Greifafrú
Ceprano lók Elin
Ingvarsdóttir, en
fóstru Gildu, Gio-
vönnu, Guðbjörg
Þorbjarnardóttir.
Vörð lók Karl Sigurðsson, en hirðsvein Hanna
Helgadóttir. Voru þeim hlutverkum yfirleitt gerð
sómasamleg skil.
Þá eru ónefndir þeir menn, sem borið hafa
hita og þunga æfinganna, en það eru leikstjórinn
Simon Edwardsen frá Konunglegu óperunni i
Stefán tslandi
S
LÍF og LIST