Birtingur - 01.04.1960, Blaðsíða 8

Nokkur erindi úr kvæðinu:
DRUKKNA SKIPIÐ
Séð hef ég lágsól óræðum ógnum seyrna
lýsandi upp sjávarins löðurstorkn fjólublá,
ölduna líkt og leikara í harmleik fornum
velta sáldhrolli sínum í fjarska frá.
Dreymdi mig nætur grænar geislandi mjallir,
koss sem að augum sjávarins seinlega brá,
safa sem einhversstaðar streymdi um þallir,
velsöngvin maurildi er vakna upp gul og blá.
Mánuði heila elti ég ægis dætur
herjandi á rifin sem hamstola kúager,
bauð ekki í grun að bjartir maríufætur
teymt gætu andlömuð höfin á eftir sér.
Víst hef ég furður Flórídaeyja þekktar
hvar blönduðust ilmjurtum augu hlébarðans
með mannshúð! regnboga rétt sem tauma strekkta
út undir sjónbaug við sægrænan hjarðafans.
Séð gerjast feiknlega vaðla, fiskiháfa
hvar úldnaði í sefinu sannur Levitan!
Um lygnubletti velta holskeflu háa
og firnindin enda í iðudrjúgum gjám.
Jökla, silfursól, skeljavötn, himna sviðna!
sokkið á botni brúnum voveiflegt far,
orma tröllvaxna etna lúsum og skriðna,
trjágróður undinn er angan svarta bar.
6 Birtingur