Birtingur - 01.04.1960, Blaðsíða 38

— þeir hljóta að vita betur en aðrir hver
vandi fylgir vegsemd hverri, vanda orð
sitt og æði sjálfsagt í hvívetna og hætta
í öngu sínum bragandi listheiðri sem í
vammlausu striti hefur verið varinn
heimsins sora og misindisfreistingum eins
og fjöregg þess lífs sem lifir einstakling-
ana og þeirra öld.
Það er nú ekki mikil hætta á því að í
tölu þessara upphöfnu kyndilbera nái
dónar að smeygja sér. Skyldi mönnum
líðast að beina valslöngvum sínum að
þessum óskabörnum þjóðarheimilisins?
Nei sussubía. Þegar gagnrýnandinn Bjarni
frá Hofteigi var svo ókurteis að sanna í
Þjóðviljanum að landsliðsmaðurinn Krist-
mann Guðmundsson hefði látið Menning-
arsjóð gefa út undir sínu nafni lítt
breytta heimsbókmenntasögu sem annar
maður hafði samið á norsku í skjóli þess
höfundarréttar sem gildir með siðuðum
þjóðum, þá létu hin blöðin eins og sá
gleðispillir væri ekki til og fleygðu blað-
inu með grein hans í bréfakörfuna, skák-
uðu hvert fram sínum bókmenntasjampíon
til að hylla hinn ofsótta blómaræktar-
mann og verja hann illum öndum sem
ekki virtu hirðsiðina í hanastélsprakt
þeirra listglöðu forráðamanna í samfélagi
okkar sem hafa sveiflað þroska sínum
upp fyrir það lágkúrulega plan spyrjand-
ans sem innir eftir ágæti verkanna og
ávöxtun hins andlega punds.
Samvinnuhugsjónin
Samvinnuhugsjónin hefur verið túlkuð og
framkvæmd með fjölskrúðugra sniði en
von var til að þessa kalla norður í Þing-
eyjarsýslu gæti órað fyrir sem tóku sig
saman og hrundu henni af stað með þá
fáránlegu grillu að svo dásamlegu afli ætti
ekki að bíða veglegra hlutskifti en annast
alþýðlega fyrirgreiðslu. Nú hafa stórskáld
sem yrkja í peninga í kauphöllum og í
36 Birtingur