Húsfreyjan - 01.01.1950, Blaðsíða 32

þeim tilkynnl þetta síinleiðis. Níu sambönd
af 11 ákváðu að senda fulltrúa, þ. e. öll
héraðssamböndin nema Samband breið-
firzkra kvenna og Samband vestur-skapt-
fellskra kvenna. Samkvæmt þessu munu
því 9 konur, víðsvegar að af landinu taka
þátt í förinni o;: auk þess tva^r konur úr
stjórninni.
Höfum við tilkvnnt þátttöku fyrir þessar
konur og greitl fyrir þær þátttökugjald
í mótinu, sem er n. kr. 20.00 fyrir hverja
konu. Fjárhagsráð liefir sýnt samtökun-
um þá velvild að lofa gjahleyri til ferð-
arinnar, sem að vísu ekki er mikill, en
þó hægt að komast af með. Þá liefir verið
samið við flugfélagið Loftleiðir um far
beint lil Osló þriðjudaginn 6. júní, en
ráðgert er að fleslar konurnar muni fara
heim yfir Kaupmannaliöfn.
Þetta er í fyrsta sinn sem fulltrúar ís-
lenzkra liúsmæðra fara hópferð til ann-
arra landa. Æskilegt hefði verið að miklu
fleiri konur hefðu gelað tekið |)átt í för-
inni, en hinar miklu fjarlægðir gera ö11
ferðalög svo dýr fyrir okkur, að ekki er
við því að búast að við getum mætt á móti
Húsmaéðrasambands Nrðurlanda jafnfjöl-
ineimar og konur frá liinum Norðurlönd-
iinum. En vegna þess að konur úr öllum
landshlutum sækja mótið, þá er fengin
nokkur trygging fyrir því, að áhrif og
fregnir af mótinu geti borizl beint lil fé-
laganna. Vegna þessa og vegna þess, hve
ágætar konur samböndin hafa valið til
fararinnar, erum við þess fullvissar, að
liinn fámenni liópur íslenzku kvennaima
muni geta fært okkur lieim eitthvað af
því, sem þær sjá og lieyra erlendis og
af þessu er það, að þessi litla hópferð
verður ferðin okkar allra.
Við, sem Iieima erum, biðjum fulltrúa
okkar fyrir árnaðaróskir til mótsins, jafn-
framt því sem við óskum þeim ánægju-
legrar feröar og góðrar heimkomu.
R. 1>.
Samvinnuþvottahús
Frh. af bls. 26.
fyrir þar, að þróunin verði sú í framtíð-
inni, að ein 30 þvottahús þurfi fyrir allt
landið.
Hér á landi myndi víðast heppilegast
að byggja smærri þvottahús fyrir 1—2
hundruð fjölskyldur.
Gangur málsins hefir verið sá, t. d. í
Svíþjóð, er átt hefir að koma upp almenn-
ingsþvottahúsvm af ininni gerðmni, að
100—150 fjölskyldur í byggða- eða bæjar-
hverfi liafa slegið sér saman um fyrirtæk-
ið og rekið það sem félagseign á samvinnu-
grundvelli. Eðlilegt er að viðkomandi bæj-
ar- eða sveitarfélög greiði fyrir slíku fyrir-
tæki í byrjun. En reynslan hefir hvar-
vetna verið sú, að almenningsþvottahúsin
hafa borið sig vel fjárliagslega.
Hér í Reykjavík er svo dýrt að senda
þvott í þvottahús, að fæstar fjölskyldur
rísa undir þeim kostnaði. Og þar sem mik-
ill meirihluti íslenzkra húsmæðra nær
ekki til neinna þvottahúsa og á við frum-
stæð starfsskilyrði að húa á þessu sviði,
þá er meir eu tímabært að gefa framfara-
málum í þessari grein meiri gaum en verið
liefir. Tilvalið er fyrir íbúa einstakra
hæjarhverfa hér í lleykjavík og fyrir fólk
í bæjum og héruðum út á landi að mynda
samtök sín á milli um fyrsta undirbúning
að samvinnuþvottahúsum og fá til að
hyrja ineð upplýsingar og yfirlit yfir starf-
rækslu slíkra þvottahúsa, þar sem þessi
slarfsemi er rekin á góðum fjárliagsleg-
um grundvelli til hagsbóta fyrir almenn-
ing og yfirleitt svo vel á veg komin, að
hún þykir þjóðarnauðsyn.
En slíkra upplýsinga er að leita til allra
liinna Norðurlandanna.
Þetta rit, Húsfreyjan, mun að sjálfsögðu
Ijá rúm greinum um þetta mál, sem og um
önnur menningar- og framfaramál lieim-
ilanna. Soffía Ingvarsdót.tir.
32 HÚSFREYJAN