Húsfreyjan - 01.03.1957, Blaðsíða 4

Kvennaskólinn
á
Blönduósi
ið var glatt og elskulegt við mig, keppt-
ust allir við að gleðja mig, yngsta barn-
ið á heimilinu.
Eftir að Ólafur dó, vildi ég helzt ekk-
ert læra, gat ekki hugsað mér annan
kennara. En svo þegar ég settist í 1. bekk
Gagnfræðaskólans haustið 1909, vaknaði
löngunin aftur til að læra. Kennararnir
voru mér allir góðir, og ég hreifst í tím-
unum. Um þessar mundir varð ég ákaf-
lega hænd að pabba, vildi taka hann mér
til fyrirmyndar í einu og öllu. Kennslu-
stundir hans og ræður, er hann hélt á sal,
orkuðu mjög á huga minn.
Ég tók gagnfræðapróf vorið 1912, lang-
aði mjög í Menntaskólann og var ákveðin
í að lesa guðfræði, en gat ekki farið. Heilsa
föður míns var alltaf mjög tæp. Reyndi
ég að hjálpa honum við ýms störf við-
komandi skólanum, svo sem skriftir,
skýrslugerðir o. þ. u. 1.
Veturinn 1915—1916 fór ég til Dan-
merkur. Þá var Valtýr bróðir minn þar
og hjálpaði hann mér til að komast á
húsmæðraskóla í Vordingborg. Var ég þar
eitt námstímabil, en fór svo til Hafnar
og reyndi að afla mér þar fróðleiks og
menntunar, einkum í málum og ,,músík“.
En vorið 1917 varð pabbi mikið veikur.
Fékk ég þá boð um að koma heim.
Ég sigldi aftur haustið 1919, var þá við
músíknám í Höfn í tvo vetur, en vann
fyrir mér við skrifstofustörf. Þegar heim
kom sumarið 1921 var pabbi dáinn og
æskuheimilið mitt simdrað. Við mamma
fluttum úr skólanum, en Sigurður Guð-
mundsson, sem tók við störfum eftir föð-
ur minn, bauð mér kennslustörf við skól-
ann. Kenndi ég dönsku í öllum bekkjum
í tvo vetur. Reyndist skólameistari mér
hollur vinur. Þótti mér gaman að kenna,
enda var samvinna hin bezta við kenn-
ara og nemendur.
Eftir tveggja ára kennslustarf fluttist
ég að Þingeyrum og gerðist þar húsfreyja.
Maðurinn minn, Jón S. Pálmason, hafði
búið þar áður í 8 ár. — Kennslustörf
lagði ég þó ekki með öllu á hilluna, þvi
strax fyrsta veturinn komu til mín ung'
lingar, sem ég sagði til, og þannig hélt
það áfram alla þá vetur, er ég var heima
á Þingeyrum. Síðustu þrjá veturna hafði
ég þar unglingaskóla með 10—12 nem-
endum.
Ég varð fyrst skólastjóri við kvenna-
skólann á Blönduósi 1932 og var þar i
5 ár.
Til Reykjavíkur fór ég haustið 1941
og vann að því, að Húsmæðraskóli
Reykjavíkur kæmist á laggirnar. Var
4 HÚSFREYJAN