Húsfreyjan - 01.03.1957, Blaðsíða 9

r
in um húsmœðraorlof hefur verið rædd
og henni komið að nokkru í fram-
kvæmd meðal kvennásamtaka.
Það er sjónarmið allra, sem um þessi
mál hugsa, að húsmæður þurfi —— ef
til vill öðrum fremur — á orlofi að
halda, og að hver sú kona, sem á þess
nokkurn kost, eigi að reyna við og við
að varpa af sér áhyggjum og heimilis-
störfum og fara að heiman til hvíldar
og hressingar, með fjölskyldu sinni eða
án hennar, og sem betur fer, hafa bætt
lífskjör orðið til þess, að konur veita
sér nú meira en áður þekktist sjálf-
sagða hvíld og tilbreytingu, þegar því
verður við komið.
En allur fjöldinn af húsmæðrum hef-
ur aldrei tök á því að veita sér orlof.
Veldur því ýmist fátækt, þungt heim-
ili eða erfiðar ástæður að öðru leyti,
og þar sem einhverjar framkvæmdir
hafa orðið um orlof húsmæðra, hafa
þær beinst að því, að hjálpa konum,
sem svona stendur á um, til þess að
fá nauðsynlega hvíld dálítinn tíma.
f Danmörku, Noregi og Svíþjóð hafa
kvennasamtökin unnið að því, að koma
á orlofi fyrir húsmæður, sem af ein-
hverjum ástæðum geta ekki veitt sér
það af eigin rammleik. Er málið kom-
ið lengst í Svíþjóð, þar sem er löggjöf
um orlof húsmæðra og ýmislegt í því
sambandi. f Noregi og Danmörku
standa kvenfélögin fyrir því, að skipu-
leggja orlof, og hafa til þess styrki af
opinberu fé.
Hér á landi eru aðeins að byrja um-
ræður um þetta mál, en það fyrsta
sem mætir auganu, þegar farið er að
athuga það, eru vandkvæðin á því fyr-
ir húsmóðurina að komast frá heimil-
inu, þegar enga hjálp er að fá og enn-
þá hefur ekki verið komið á heimilis-
hjálp í viðlögum, svo að neinu nemi.
Það, að fá einhverja hjálp inn á heim-
ilin, þegar þreyta og veikindi eru að
buga húsmóðurina, er á mörgum stöð-
um meginatriði, ekki bara fyrir kon-
una sjálfa og heimilið, heldur fyrir
sveitarfélagið allt, en þetta mál virð-
ist stranda á því, að ekki er hægt að
fá konur til þess að taka að sér hjálp-
arstúlknastarfið.
Þegar verið er að hugsa um það, að
almenningur, fólk með lág laun og litl-
ar tekjur, geti notið hvíldar og hress-
ingar í orlofi sínu, þá strandar það
ætíð á þeim kostnaði, sem á því er að
dvelja á gististöðum og hótelum þann
tíma, sem til þess þarf, að um hvíld
geti verið að ræða. Hér á landi eru
fáir gististaðir og dýrir, þannig að fjöl-
skyldufólk með litlar tekjur getur ekki
dvalið þar og hefur naumast að nokkr-
um stöðum að hverfa.
Ef íslenzk kvenfélög ætla sér að taka
upp baráttu fyrir húsmæðraorlofi, þá
þarf ef til vill framar öðru að vinna
að því, að fá upp staði, þar sem fólk
geti dvalið sér til hressingar og hvíld-
ar fyrir viðráðanlegt verð, og nær
þetta jafnt til orlofa fyrir húsmæður
og aðra, sem ekki hafa yfirdrifið fé
handa á milli.
Þetta mál, orlof húsmæðra, er stór-
mál, og kemur margt til greina, þeg-
ar á að fara að koma því á, þótt í smá-
um stíl væri.
Kvenfélögin ættu að ræða þetta á
fundum sínum og veita þannig fulltrú-
um á héraðsfundum og landsþingum
bendingar um það, hver muni vera vilji
hinna ýmsu félaga um framvindu máls-
ins.
Á fjárlögum þessa árs eru veittar
kr. 40.000.00, sem ætlaðar eru til þess
að styrkja orlof efnalítilla og þreyttra
húsmæðra, og er þetta góð byrjun til
starfseminnar. En fjárveiting þessi sýn-
ir, að ekki má lengur dragast að skipu-
leggja starfið, ef það á að koma að
notum.
hCsfreyjan 9