Félagsrit Sláturfélags Suðurlands - 01.01.1933, Qupperneq 6

Féíaysnt Stálurfélags Suðurlands
6
Húnavatnssýslu. Var slíkum beiðnum að sjálfsögðu
liafnað, og það því fremur sem áætlanir félagsdeildanna
sýndu, að von væri á ca. 50 þús. fjár lil félagsins á
liaustinu, auk þeirra 5.500 fjár, er búið var að slátra í
sumar og þess, er slátra átti í Vík i Mýrdal. Það voru
því allar horfur á, að félaginu yrði full erfitt að koma
þvi fé í lóg, sem von var á af félagssvæðinu, þó að ekki
væri seilsl út fyrir það.
Sama framboð af kjöti og fé utan af landi, var til
annara þeirra, er við slátrun og kjötsölu fást hér í bæn-
um, enda risu hér upp tvö ný sláturhús á s.l. sumri, þó
að lítið hafi enn orðið úr framkvæmdum, að minsta
kosti hjá öðru þeirra.
Þetta var nú aðdragandinn, eji þegar verðlag félagsins
var ákveðið, voru erlendar söluliorfur þær, að fyrir
frosið kjöt i Englandi mundu fást um 70 aurar fvrir
kgr. þangað komið. Þar frá drógst svo frystingar-,
flutnings- og sölukostnaður, alt að 30 au. á kgr., og Iief-
ir reyndin síst orðið betri síðan. Fyrir sallkjöt var aft-
ur á móti von um, eftir að samningar tókust við Noreg,
að fást mundi alt að 50 aurum fyrir kgr. að kostnaði
frá dregnum, —- ef samniugarnir komast til framkvæmda
eins og ráð er fyrir gert.
Félagið hafði á undanförnum árum gert meira en fært
var til þess að halda verðinu uppi, enda tapað á því all-
mikilli uppbæð, sérstaklega s.l. ár. Af þeim ástæðum,
erfiðri innheimtu og því, live mikið af óseldum vörum
hafði ávalt verið liggjandi lijá félaginu um langan tima,
var fjárhagur þess orðinn allerfiður og vaxtabyrðar all-
tilfinnanlegar. Hafði síðasti aðalfundur félagsins opin
augu fyrir þessu, og beindi þeirri áskorun til félags-
stjórnarinnar að gæta varúðar i því, að ákveða inn-
kaupsverð hærra en sem svaraði söluhorfum á erlend-
um markaði, og gælti stjórnin að sjálfsögðu þeirrar
skyldu sinnar, að fara sem næst eftir fyrirmælum aðal-