Eining - 01.05.1956, Blaðsíða 5

EINING
5
og hamingju hefur verið og er hennar
mark og mið.
Leiðin er stundum torsótt, og það
hefur hún mátt reyna, en kærleikurinn
knúði, einasta þráin að verða með-
bræðrum sínum að liði, til góðs. —
,,Alla þá, sem eymdir þjá,
er yndi að hugga,
og lýsa þeim, er ljósið þrá,
en lifa í skugga“,
hefur verið hennar leiðarljós. 1 hennar
óskráðu sögu eru þúsund myndir, sem
vitna um þetta, — bróðurhöndina, sem
barg þeim út í sólskinið, er sat í skugg-
anum.
Sannleikurinn verður oft fyrir að-
kasti og kærleikurinn líka. Það er
heimsins þrautamein og gömul og ný
saga. En hann lifir. Hið ósanna og ó-
egta á það eitt fyrir sér að eyðast og
hverfa, að eilífu. Það, sem kærleikurinn
á, er á sigurbraut, þrátt fyrir allt. Biðj-
um því að hugsjón Góðtemplara megi
eignast fleiri liðsmenn, boðendur Guðs-
ríkis, ekki með tungunni einni, heldur
einnig í verki og sannleika. Þá mun
birta í landi, hamingjan verða sannari,
gleðin meiri, tárin færri.
,,Ef einhver er villtur af vegi
og vörðurnar nægja honum eigi,
þá lýs honum leiðina að finna.
þar er verk til að vinna.
Styð saklausa blessaða barnið,
er býst til að leggja út á hjarnið,
það táldrægir gárungar ginna.
Þar er verk til að vinna.
Sjá manninn í straumi sem stendur,
þarf stuðnings, æ, réttu’ honum
hendur,
og gæt hans, unz tekur að grynna.
Þar er verk til að vinna.
I trú, von og kærleika sé líf þitt, vin-
ur minn, — fyrir sjálfan þig og með-
bróður þinn.
Umdæmisstúkunni, sem nú sækir
Akranes heim færi ég óskir safnaðar
míns og mínar hinar beztu, og hvern
ykkar, félaga hennar, signi ég blessun
Drottins frá þessum stað.
Þessi voru hin hlýju og góðu orð
prestsins, og kveður þar við annan tón
en hjá þeim rislágu mönnum, er valið
hafa sér það hlutverk að ófrægja starf
reglunnar og bindindismanna yfirleitt,
en sem betur fer vekja slíkar raddir
lítinn enduróm í sálum heilbrigðra
manna.
Klukkan 2—4 var svo almenn sam-
koma í Bíóhöllinni. Einn traustasti
templarinn heima fyrir, Óðinn Geirdal,
opnaði samkomuna, en þar næst flutti
umdæmistemplar, Þorsteinn J. Sigurðs-
son, ávarp, en aðalræðuna flutti Björn
Magnússon, prófessor, rökfast og mark-
visst erindi. Til skemmtunar var svo
ýmislegt, leikþáttur, upplestur og
fleira.
Gengið var svo á ný í fundarhús
templara, sem er mjög vis;tlegt, og
setzt þar að kaffiborði. Voru þar rausn-
arlega frambornar veitingar. Stuttar
borðræður voru fluttar og mikið sungið.
Ríkti þar ánægja og góður andi.
Fleira gætum við svo, hver einstakur
í hópnum sagt frá þessu ferðalagi okkar,
en það yrði of langt mál. A Akranesi
er mjög blómlegt athafnalíf.
Beztu þakkir færum við öllum heima-
mönnum þar, er gerðu för okkar góða
og sem ánægjulegasta.
P. S.
Hvexjir eru
bjargvœfttir þjóða og
mesmingar?
Fáránlegar og ógeðfelldar eru þær
fullyrðingar sumra manna, að án vissra
stétta eða einstaklinga, væru þjóðir,
tungur þeirra, þjóðerni og menning ekki
til. Þetta er aðeins grunnfærninnar
yfirlætis orðagjálfur.
Allir, sem veita athygli leikum barna,
hljóta að sjá og skilja, að yfirleitt er
mannveran auðug af hugsjónum og
skáldlegum hugleiðingum. Börnin eru
oft mikil skáld. Margir menn eru skáld
þótt þeir yrki ekki. Fleiri hefðu getað
orðið góðir kennimenn en þeir, sem af-
réðu að lesa guðfræði, og fleiri gætu
skrifað skáldsögur og ljóð en þeir, sem
lagt hafa slíkt fyrir sig.
Nei, góðir hálsar! Sparið fullyrðingar
ykkar. Mannkyninu og þjóðunum er á-
vallt borgið, af því að maðurinn er skap-
aður með ódauðlega þekkingarþrá og
vaxtarþrá, knúinn áfram af Guðsleit og
hugsjónaeldi.
Það er aðeins út frá klíkusjónarmið-
um að út ganga fullyrðingar þröngsýn-
innar. — Rót trésins er engu síður
mikilvæg en blómkróna þess.
Keppinautax1
krossins
Kross sá, er orðið hefur sigurtákn
kristinna þjóða, óx upp úr öðrum jarð-
vegi en ýms þau merki, er einstakir
menn á ýmsum öldum hafa reist upp
í þeim tilgangi, að þau skyldu fram-
vegis vera leiðarvísir og merki þjóð-
anna á sigurgöngu þeirra.
Líf, fullt af mannást og hinni göfug-
ustu þjónslund og fórnfýsi, var sá jarð-
vegur, er kross Krists óx upp úr. Merki
Mynd af heiðurskjali, er hið Evangeliska
Lúterska kirkjufélag íslendinga í Vestur-
heimi sendi biskupi Islands, hr. Ásmundi
Guðmundssyni er félagið gerði hann að
heiðursverndara sínum. Eining hefur
óskað þess að mega birta mynd bessa.
hinna hafa verið hermerki ofbeldis og
kúgunar. Hefði Hitler sótt fram undir
merki Krists, en ekki Þórs, undir krossi
kristinna manna en ekki hakakrossin-
um, er hann gerðist leiðtogi þjóðar
sinnar í sókninni gegn kommúnisman-
um, þá hefðu færri milljónir þjáðst og
látið lífið í Rússlandi, færri milljónum
verið fórnað í Þýzkalandi og mörgum
öðrum löndum, og Þýzkaland nú ekki
verið skipt ríki. Þá hefðu þjáningar
alls mannkyns orðið minni og nú verið
friðvænlegra í heimi manna.
Um árabil var Stalín tignaður sem
eins konar guð. Einnig á Islandi voru
menn, sem trúðu á hann og tignuðu.
Nú hafa lærisveinar hans og eftirmenn
flett hann slíkum skrúða, hrundið hon-
um dauðum af stalli tignarinnar, og
stimplað hann sem einn mesta morð-
ingja og glæpamann.
Þannig hefur farið um öll merkin,
sem reist hafa verið á grundvelli yfir-
gangs, valdafíknar og jafnvel mann-
haturs, og svo mun enn fara. Allt, sem
af vondum rótum vex, ber vondan á-
vöxt og ber í sér glötun og dauða. Upp
af blóði kærleiksfórnarinnar hefur lífs-
tré mannkynsins hið nýja vaxið og bor-
ið ávöxt, sem hefur grætt mein manna
og á eftir að græða öll hin bölþrungnu
mein mannkynsins.
Gætum þess, að við skipum okkur
undir hið rétta merki.
„Boðorðið er lampi og viðvörun ljós
og agandi áminning er leið til lífsins".
Orðskv.