Eining - 01.01.1957, Page 15

EINING
15
stjórinn á samkomu bindindisfélags
æskumanna í skólum landsins.
Þetta eru vissulega leiðinlegar fréttir
úr heimi íþróttanna, en oftar og víðar
hefur eitthvað heyrzt í þessa átt. Slíkt er
ljótur blettur á sannri íþróttamenningu
og má ekki þrífast.
„Ég hvorki reyki eða neyti
áfengis“, segir Per Asplín.
í sumar hefur norski gamanleikarinn Per
Asplín leikið í Cirkusrevyunni í Kaup-
mannahöfn og lilotið mikið lof fyrir
frammistöðu sína. Hann er templar og því
að sjálfsögðu bindindismaður á áfenga
drykki og reykir ekki heldur. Um það efni
segir hann sjálfur: „Ég er bindindismaður,
ekki vegna sjálfs mín, en til þess að mót-
mæla því böli, sem áfengið veldur. í Frakk-
landi er talað um að vín sé hollt, en ég vil
heldur kalla það svipu satans.
Ég er fylgjandi hollurn lifnaðarháttum,
en tel að leiklistarlífinu fylgi nokkrar veilur
í því efni.“
Þetta sagði liann í viðtali við stórblaðið
Poletiken í sumar.
-------00O00-------
Barnasiúkan
„Samúð" 25 ára
Barnastúkan ,'Samúð“ nr. 102 á
Akureyri minntist 25 ára afmælis síns
á hátíðafundi í Skjaldborg 9. des. síð-
astliðinn. Á fundinum mættu reglufélag-
ar úr Umdæmisstúku Norðurlands og
fluttu henni árnaðaróskir. Stúkan var
stofnuð af Hannesi J. Magnússyni,
skólastjóra, 29. nóvember 1931, og var
hann gæzlumaður hennar til áramóta
1948—1949. Hún telur nú um 350
félaga og hafa 70 börn gengið í hana á
síðastliðnu ári. Á síðasta Stórstúkuþingi
hlaut hún verðlaun fyrir það, að 28
félagar hennar höfðu gengið í undirstúk-
ur á árinu. Fundarsókn er góð í stúk-
unni og sjá börnin að mestu leyti sjálf
um skemmtiefni á fundum. Gæzlumenn
stúkunnar eru Eiríkur Sigurðsson og
Gunnar Lórenzson.
------—ooOoo-------
Presfiur fiekinn fyrir
ölvun við aksfiur
Nýlega var danskur prestur tekinn fyr-
ir ölvun við akstur. Frá þessu er sagt í
önge Krœiter. Presturinn er nafngreind-
ur og starfsvið hans. Danir og Norð-
menn eru ekkert ragir við að nafngreina
menn, sem gerast þannig alvarlega brot-
legir. Hvers vegna þurfum við, hér á
landi, að halda áfram með þenna felu-
leik, að þora ekki að segja frá viðburð-
unum eins og þeir gerast, nafngreina
mennina og áfengið, þegar það er að
verki. Það gæti þó orðið mörgum til
viðvörunai*. Við þekkjiím hörmulegar
sögur, sem ekki má tala um upphátt. Við
þekkjum líka aðdragandann. Fólk horf-
ir á þegar bílinn veltur um koll, sér fólk
velta út úr honum, einnig flöskur og á
götunni liggja afhöggnir fingur, en svo
heyrist aldrei orð um viðburðinn. Menn
undir áhrifum áfengis fá annan til að
stýra bifreiðinni á meðan þeir eru að
komast úr augsýn manna, en taka svo
við stjórninni og valda dauðaslysi. Frá
slysinu er sagt, en um allan aðdragand-
ann verður að þeygja.
Danski presturinn var að koma frá
Svíþjóð. Hafði sopið ofurlítið á leiðinni,
en var svo öruggur um, að hann væri
alls ekki ölvaður, að hann gekk fúslega
undir rannsókn, en þá kom í ljós, að
hann var í meira lagi undir áhrifum.
Þannig er það alltaf með þessa menn,
sem halda sig geta ratað veg hófsemdar-
innar, þeir trúa því ekki sjálfir, að þeir
séu undir áhrifum, þótt þeir séu stór-
hættulegir limum og lífi manna. Prest-
urinn var búinn að aka ofurlítið á bíl,
sem stóð kyrr, en hélt samt áfram. Mað-
ur á vélhjóli var á eftir honum og sá,
hversu óstyrkur aksturinn var og gerði
lögreglunni aðvart.
Við lifum á öld vélanna. Öll farar-
tæki eru vélknúin. Milljónir manna
vinna daglega við vélar. Allir þurfa á
fullum sönsum að halda, því að þeir
eru sjaldan um of. Fólk á að afsegja alla
embættismenn, alla lækna, alla presta,
alla stjórnendur farartækja, sem geta
ekki látið áfengið eiga sig. Það verður
að vera lágmarkskrafa til kennara,
presta og allra embættismanna, sem
launaðir eru í þjónustu almennings og
þeim laun greidd af almannafé, að þeir
séu fyrirmyndir í bindindi og reglusemi.
Sömu kröfu verður að gera til ríkis-
stjórna og bæjarstjórna, að þær hætti
öllu áfengissulli í veizlum sínum, ekkert
annað sæmir siðuðu og menntuðu fólki,
og velferð þjóðanna krefst þessa.
Skyldi öllum nœgja dyggðin
Ung fegurðardís varð ástfangin af ung-
um manni, er var kurteis mjög og mikið
kvennagull. Hann demdi yfir hana mörgum
aðdáunarorðum og lauk þeim með þessari
setningu:
„Það sem ég elska þó mest í fari þínu,
er dyggðin.“
•,Sé svo,“ svaraði sú litla, „þá bið ég þess,
að þú stofnir mér ekki í neina hættu, er
kynni að rýra þetta í fari mínu, sem þú
elskar mest“.
Spurull
Maður nokkur sagði við spurulan lítinn
son sinn: „Þú átt ekki að vera svona spur-
ull. Það getur þá farið fyrir þér eins og
drengnum, sem alltaf var að spyrja um eitt
og annað, en varð svo sjálfur að spurning-
armerki“.
„En, pabbi“, spurði drengurinn, „hvern-
ig gat hann haldið punktinum fyrir neðan
sig?“
-------ooöoo--------
Fallegar og heimskar
„Ekki skil ég“, sagði ergilegur eiginmað-
ur, „hvers vegna drottinn skapaði konurn-
ar svona fallegar en heimskar".
„Jú, það get ég sagt þér, góði minn“, svar-
aði konan blíðlega. Guð skapaði okkur fall-
legar til þess að þið karlmennirnir gætuð
elskað okkur, og heimskar til þess að /ið
gælum elskað ykkur“.
Hembygden.
■------ooOoo--------
Hin furðulega undantekning
Miklu fé er varið til þess að lækna sjúk-
dóma. Engin samtök eru til, sem vinna að
því að efla og útbreiða sjúkdóma, liina
venjulegu sjúkdóma, og lil þess er ekki var-
ið fé. En hundruðum milljóna króna, doll-
ara eða annars gjaldeyris er varið til þess
að fá þá, sem ekki hafa drukkið, til þess
að drekka áfengi, og þá, sem drekka til
þess að drekka meira áfengi. Þetta leiðir
svo til sjúkdóma, slysa, glæpa og alls konar
ófarnaðar.
Óboðiifi* gestir
hin nýja ljóðabók Péturs Sigurðssonar hefur nú verið send í
bókaverzlanir víðs vegar um land.
Prófessor Sigurbjörn Einarsson fer um bókina svo feldum
orðum, m.a.:
„Þessi ljóðabók geymir það mikið af persónu höfundar
síns, af heitu þeli vors og grósku, hollum anda, örvandi
áhuga, snjallri athugun og glöggu mannviti, að þeim hinum
mörgu, sem honum hafa kynnzt og meta hann mikils, mun
þykja þessi bók góður gestur“.
ísafioldaipreiftfismiðja h.f.