Eining - 01.01.1959, Blaðsíða 9

E I N I NG
9
4
■V
V
>
Magnús V. Jóhannesson
y f i rf ra mf œrz I uf u I Itrú i
Hinn 12. desember sl. andaðist hér
í borg Magnús V. Jóhannesson yfirfram-
færzlufulltrúi. Andlát hans bar að með
sviplegum hætti. Hann lézt úr hjarta-
slagi, á samkomu sem hann var staddur
á og var hann að halda ræðu er yfir
hann þyrmdi. Undanfarin ár hafði
Magnús ekki gengið heill til skógar, en
átt við vanheilsu að stríða, og dvaldi
hann því m. a. erlendis sér til heilsu-
bótar.
Magnús V. Jóhannesson var fæddur
í Reykjavík 8. júlí 1891. Hann var
kvæntur Fríðu Jóhannsdóttur, hinni
ágætustu konu, þau áttu eina dóttur,
Svölu, sem er gift Jóhanni Ágústsyni
bankaritara.
Með Magnúsi er í valinn fallinn einn
ágætasti maður sinnar samtíðar, maður,
sem með magþættu starfi sínu ,,setti
svip á bæinn.“
Magnús var iðnaðarmaður að námi
— skipasmiður — stundaði hann þá
iðn sína um árabil, en gekk síðar í
þjónustu Reykjavíkurbæjar, sat í niður-
jöfnunarnefnd og starfaði að innheimtu,
en vann lengst að framfærzlumálum,
hin síðari ár sem yfirframfærzlufulltrúi
bæjarins. Starf framfærzlufulltrúans er
erfitt, vanþakklátt og vandasamt, öðrum
störfum fremur. En það ætla ég að
Magnús hafi Ieyst þann vanda, sem í
slíku starfi ber að höndum dag hvern,
betur en flestir aðrir. Réttlætistilfinning
hans, samvizkusemi, góðvild og dreng-
skapur vísuðu honum þar hinn rétta
veg, svo sem í öðrum störfum hans og
samskiptum.
Á ungum aldri gerði Magnús þá heit-
koma, en við þá, sem mæta á fjölmennum út-
breiðslufundum, enda er tilgangur kynningar-
boðana ýtarleg úrvinnsla á einum þætti út-
breiðslufundanna, þ. e. kynningu á hinu félags-
lega starfi. Auk þess er í kynningarboðunum
unnið markvisst að því að fá unga fólkið til
að taka þátt í félagslegu starfi. Alkunn er sú
staðreynd, að ófélagsbundnum ungmennum er
hættara við að lenda í óreglu heldur en hinum
félagsbundnu. Niðurstöður af ýtarlegum rann-
sóknum i Svíþjóð, þar sem leitað var eftir
tölum i þessu máli, sýna að þeim ófélagsbundnu
er sex sinnum hættara við að lenda í óreglu
heldur en þeim sem taka þátt i einhverju
félagsstarfi.
Fyrirkomulag það, sem hér hefur verið rætt
um og nefnt er kynningarboð, hefur verið fram-
kvæmt hjá ungtemplurum i Svíþjóð og Noregi
(nefnist þar Ungdomskontakt) undanfarin ár,
og hefur gefizt vel.
Islenzkir ungtemplarar ætla að gera tilraun
á næstunni með svona kynningarboð. Verður
fróðlegt að sjá. hvernig tiltekst hér á landi.
strenging að neita aldrei tóbaks né
áfengis. Það loforð hélt hann alla tíð,
svo sem önnur er hann gaf um ævina.
Þessa afstöðu hans til tóbaks og
áfengis má rekja til biturrar persónu-
legrar reynslu, er hann hlaut, sem ungur
drengur, vegna áfengisneyzlu föður síns.
En hann strengdi ekki aðeins þess heit
að neyta ekki sjálfur þessara eitur-
nautna, sem svo margan hafa til glöt-
unar leitt, heldur tók hann jafnframt þá
ákvörðun að vinna ötullega gegn þeim,
og við það stóð hann, svo sem aðrar
ákvarðarnir sínar, því aðeins 14 ára
gamall gekk hann í st. Víking nr. 104.
Það var 25. jan. 1905. Víkingur var
þá tæplega tveggja mánaða gömul
stúka, stofnuð 1. des 1904. Hann var
síðan félagi Víkings til dauðadags og
heiðursfélagi hin síðari árin.
Magnús V. Jóhannesson var að upp-
lagi mikill félagsmálamaður, þægileg
framkoma, glaðværð og gáfur, ásamt
Magnús V. Jóhannesson.
hrífandi mælsku skipuðu honum brátt
sæti í fremstu röð áhrifamanna innan
bindindishreyfingarinnar.
Meginstarf Magnúsar í bindindissam-
tökum og góðtemplarareglunni var á
vettvangi æskulýðsstarfsins innan ung-
lingareglunnar, fyrst og fremst, sem
gæzlumaður ungl. st. Unnar nr. 38,
sem hann var lengur en nokkur annar,
samfleytt eða um þrjá áratugi. En því
starfi fórnaði Magnús, um fjölda ára,
hverri frístund sinni, með þeim árangri
að Unnur varð um árabil forystukraftur
í æskulýðsstarfi góðtemplarareglunnar
í Reykjavík. Skipulags- og félagsmála-
hæfileikar Magnúsar sýndu sig svo
ótvíræðir í störfum fyrir Unni, sem fyrir
hans forgöngu átti lang fjölbreyttustu
starfi á að skipa, þar sem nægur hluti
félaganna var þátttakandi, að árið 1927
var þess farið á leit við hann, að hann
tæki að sér yfirstjórn unglingareglu-
málanna í landinu fyrir Stórstúku
íslands og tæki sæti í framkvæmda-
nefnd hennar, sem stórgæzlumaður
unglingastarfs. Það gerði hann og
gengdi því starfi samfleytt til ársins
1934, við mikinn orðstír, svo sem
vænta mátti, en jafnframt hélt hann
áfram forystu sinni í Unni.
Mikill er sá fjöldi þeirra unglinga
hér í bæ, sem nú eru orðnir fulltíða
menn og konur, sem störfuðu á unga
aldri með Magnúsi V. Jóhannessyni í
Unni. I minningargrein eins þeirra,
Sigurðar Guðgeirssonar prentara, segir
svo:
„Magnús var mikill mælskumaður
og þegar svo bar við gat hann hrifið
áheyrendur sína svo, að þeir létu ekki
eitt einasta orð hans framhjá sér fara.
Engan hef ég þekkt er kunni betur skil
á því að ræða við börn og unglinga.
Frásagnir hans af liðnum atburðum
urðu manni ljóslifandi, það var eins og
maður væri sjálfur orðinn þátttakandi,
eins og maður hefði lifað atburðina sjálf-
ur.
Ég veit að ég mæli fyrir munn flestra
þeirra, er voru meðlimir unglingastúk-
unnar Unnar undir handleiðslu Magn-
úsar, er ég votta honum þakklæti fyrir
störf hans í þágu ungtemplara. Við
munum lengi minnast hans og munum
alltaf eiga góðar og bjartar minningar
frá því samstarfi.“
Magnús lét fleiri mál til sín taka,
en bindindismálið, þó að það væri hon-
um vissulega kærast. Hann tók all-
mikinn þátt í verkalýðsmálum um tíma
og stjórnmálum, svo og málefnum
kirkjunnar og var safnaðarfulltrúi
Lauganessóknar.
Um leið og vér Víkingsfélagar
kveðjum þenna vin vorn og félagsbróðir
á vegamótum, þar sem leiðir hljóta að
skilja um sinn, þökkum vér öll störfin,
bæði fyrir Víking og Unni á liðnum ára-
tugum, þökkum fagurt fordæmi um
órofa tryggð við málstað vom. Handtak
þitt var löngum þétt og innilegt.
Þakkir vorar og vinarkveðjur fylgja þér
eftir. Vér blessum minningu þína og
sendum ástvinum þínum konu, þinni;
dóttur, tengdasyni og dóttursyninum,
Magnúsi litla, vorar innilegustu samúð-
arkveðjur.
Útför Magnúsar fór fram 19. desem-
ber sl. að viðstöddu fjölmenni. Séra
Garðar Svavarsson jarðsöng og flutti
fagra minningarræðu. Af hálfu góð-
templara flutti fyrrv. stórtemplar, Bjöm
Magnússon, prófessor, snjalla kveðju-
ræðu.
Einar Björnsson.