Eining - 01.08.1967, Blaðsíða 9

E I N I N G
9
Ludvig G Magnússon
Hver af öðrum kveðja þeir, sam-
ferðamenn og samherjar okkar bind-
indismanna, sem komnir erum á háan
aldur. 4. júní sl. andaðist Ludvig C.
Magnússon, skrifstofustjóri. Sem vinar
og velunnara getur þetta blað minnst
hans og ritstjóri þess einnig. Hann var
maður, sem af miklum fúsleik rétti fram
styrka liönd til framdráttar góðum mál-
efnum og stuðnings þeim sem hann náði
til, vandamönnum vinum og samferða-
mönnunum yfirleitt- í minningargrein
um hann segir Gunnar J. Möller m.a.
orða eftirfarandi:
„Á margt mætti minnast, því að lit-
ríkur var persónuleiki hans, en eitt er
það, sem verður mér minnisstæðast um
hann og var hans bezti og fegursti
eiginleiki, en það var hin sívökula og
óbrigðula góðvild hans til alls og allra,
sem hann átti samneyti við. Að verða
öðrum að liði eða gera mönnum greiða,
í smáu eða stóru, veitti honum sjálfum
meiri gleði en þeir myndu trúa, sem
ekki þekktu hann náið. Það var greiði
við hann að biðja hann greiða.“
Þetta segir maður, sem var daglega í
nánu samstarfi við Ludvig C. Magnús-
son um aldarfjórðungsskeið, og fegurra
er naumast unnt að segja um nokkurn
mann, því að góðvildin er höfuðdyggð
og prýði allra manna og öruggasta
bjargráð heimsins.
Öll sín starfsár var Ludvig C.
Magnússon Reykvíkingur, en Skagfirð-
ingur að uppruna, fæddur á Sauðár-
króki 23. júlí 1896. Foreldrar hans voru
Magnús Guðmundsson, verzlunarmaður
og kona hans, Margrét Pétursdóttir.
Ævistarf hans var margvíslegt, verzl-
unarskólapróf hafði hann, stundaði
verzlun, ýmist sjálfur eða í félagi við
aðra, einnig endurskoðun og útgerð, en
25 ár, frá árinu 1936, var hann skrif-
stofustjóri og aðalbókari Sjúkrasam-
lags Reykjavíkur og einn bezti skipu-
leggjari þess. Öll störf sín vann hann
af mestu árvekni og vandvirkni.
Þátttaka Ludvigs í félagsmálum var
mikil og yrði það langt mál upp að
telja. Hann var einn af stofnendum
Hestamannafélagsins Fáks og fleiri
slíkra félaga, mörg ár ritari Dýravernd-
unarfélags og stofnandi og meðstofn-
andi nokkurra dýraverndunarfélaga,
einn af stofnendum KarlakórsK.F.U.M.,
en fremur öðrum félagsmálum helgaði
hann bindindisstarfinu krafta sína. Þar
tók hann stundum til hendinni myndar-
lega og skipulagði fjölmenna útbreiðslu-
fundi, scm athygli vöktu. Um þetta
skrifar Guðmundur Illugason, lögreglu-
starfsmaður, í minningargrein á þessa
leið:
Ludvici C. Magnússon.
Kveðja frá stúkunni Fróni.
Við fráfall Ludvigs C. Magnússonar
á Góðtemplarareglan á íslandi á bak að
sjá einum sinna traustustu liðsmanna.
Það eru um 40 ár síðan Ludvig hóf
starf sitt í Góðtemplarareglunni. Hann
gekk þá í stúkuna Frón nr. 227 og hefur
alla tíð síðan verið aðaldriffjöðrin í
þeirri stúku.
Ludvig C. Magnússon var þannig
skapi farinn, að þau málefni sem hann
vildi vinna að og tók sér fyrir hendur,
vann hann við af alhug og brennandi
áhuga. Þar var ekki um neina hálf-
velgju að ræða, heldur markvissa bar-
áttu af fullri atorku og dugnaði.
Stúkan Frón var vettvangur Ludvigs
C. Magnússonar í bindindismálum um
tugi ára. Honum var ljóst, strax í upp-
hafi starfsins, að góð fjármál og örugg
fjármálastefna, er afl þeirra hluta er
gera skal í öllu félagsstarfi. Fjáröflun
hans til stúkunnar og starfrækslu henn-
ar hefur orðið til hvatningar og upp-
örvunar á því sviði félagsmálanna. —
Skipulagshæfileikar hans og stjórnsemi
birtust áþreifanlega á útbreiðslufundum
hér fyrr á árum fyrir Góðtemplara-
regluna á Þingvöllum, í Keflavík og víð-
ar.
Svo mjög lét Ludvig C. Magnússon
sér annt um stúku sína, að segja má
með miklum sanni að hún hafi verið
hans annað heimili. Hann og hin ágæta
eiginkona hans, Ágústa Pálsdóttir, voru
alla tíð vakin og sofin fyrir velferð
stúkunnar og gengi.
Stúkan Frón mun um alla framtíð
njóta góðs af störfum hans og framsýni
og á honum eflaust meira að þakka en
nokkrum öðrum manni. Að leiðarlokum
á hún því margs að minnast og margt
að þakka. Slíkt mun vera bezt gjört í
samræmi við vilja hans og vonir, að
halda áfram undir merki því, sem hann
hefur svo traustlega reist og að stúkan
láti það sannast í framtíðinni að merkið
stendur þó maðurinn falli.
Guðm. Illugason.
Um fjölskyldulíf Ludvigs C. Magnús-
sonar leyfi ég mér að birta hér aftur
kafla úr minningargrein Gunnars J.
Möllers hæstaréttarlögmanns. Hann
segir:
„Ludvig var tvíkvæntur. Fyrri konu
sinni, Ragnheiði Sumarliðadóttur frá
Breiðabólsstað í Stökkólfsdal, kvæntist
hann 16. maí 1917, en hún andaðist 18.
maí 1938. Þau eignuðust fjóra syni, sem
allir starfa hér í borg, Agnar, stórkaup-
mann, Hilmar, f. bakarameistara,Valtý,
rafvirkjameistara og Reyni, bókbind-
ara. Síðari konu sína, Ágústu Pálsdótt-
ur frá Stokkseyri gekk hann að eiga 1.
des. 1942. Var hún ekkja SímonarÞórð-
arsonar frá Hól og því Guðrún Á.
Símonar, óperusöngkona, stj úpdóttir
Ludvigs, svo og Sigríður, kona Steins
Jónssonar, lögfræðings. Öllu sínu fólki
var Ludvig ómetanlegur, fyrir sakir um-
hyggju hans og kærleika. Naut það að
sjálfsögðu þeirra eiginleika hans, sem
að framan var lýst, öllum öðrum frem-
ur.“
Við templarar höfum kvatt hér mæt-
an vin og þökkum honum mikil og ágæt
störf. Ástvinum hans og nánustu vanda-
mönnum vottum við innilegustu samúð
okkar. — Gott er góðs að minnast.
Pétur Sigurðsson.
-K -K *
Hjónaskilnaðir og ófengi
Danskur yfirlæknir skrifar í blað, sem
sjúkrasamlag gefur út, að ekki sé vitað
með vissu, hve margir ofdrykkjumenn séu
í Danmörku, en við vitum, segir hann, að
áfengisneyzlan á meira eða minna hlut í
helft allra hjónaskilnaða í landinu. Fylgj-
ur áfengisneyzlunnar eru margar og alla”
ljótar.