Safnaðarblaðið Geisli - 01.05.1955, Síða 7

6 E I
S L I 5i-------------X. ÁRGANGUR.
og reynái að Reldp mér fljótendi. En
®g etti erfitt með eð ?nds eftir
þörfum ve^na^brotsjóenna.'svo lenti
brotsjor e mer^ovörum. Ág saup miklð.
Engen msnn sa eg. Og svo sortneði mér
fyrir eugum.
.iÞið hsldið ef til vill,&ð mönnum
finnist þeir^vsrs einTTian© a slíkuTn
stundum. En eg vsr ekki hið minnstp
einmsns. Sg hcfði þsð I tilfinning-
unni,eð sllir þeir,sem mér þykir vænt
um «g Þykir vænt um mig.væru Þsrns hjá
mer og teldu kjerk í mig.
Svo voruð aðeins Þið,hörnin mín,
eftir Skyndilegs vsrð mér ljóst,að ég
varð að gera eitthvsð til þess að
hjalpa ykkur. Mér fannst þið öll fimm
vera a.ð drukkne,og ég yrði að halda é-
fram að synda,til þess eð geta hialp-
að ykkur.
Svo hurfuð Þið fjogur og aðeins
Maggie litla ver eftir. í]g gat ekki
seð hana, en heyrði til hennar. Hún
kallaði^ til mín,alveg á sama hátt og
þegar hun stendur á tröppunum og kalí-
ar a móti mer,þegar ég kem heim á
kvoldin. Hún hélt áfram að segja:
"Fabbi,pabbi,komdu.' Fabbi, komduj "
• x K?xtt^f, sem eg nu er eð segja,verð-
pið að muna,börn - alltaf.Minnist
Þees,að ast Maggiear var sterkari en
allir æðisgengnu brotsjóirnir um-
hverfis mig, j>6 að þeir köstuðust yf-
/ mií? fleygðu mér fram og aftur,
gátu þeir ekki yfirbugað kærleika
Maggiear til mín. Og þegar ég einmitt
hafðl gleymt óllu umhverfis mig nema
Maggie,og hugsaði aðeins um það eitt
að na til henner,heyrði ég rólega,
skæra rodd segja rétt hjá mér: "Fró-
fessor, það verður hægara fyrir mig
®ð, Þemil 8 þessari tunnu,ef þer
tækjuð um hinn^ endann". í>að var Mike
Bro^^annar styrimaður, sem kom synd-
andi til mín með olíutunnu.' Þegar
hann kom alveg til mín,greip ég um
þann enda tunnunnar,sem að mér vissi
Þar með hofðum við nú báðir bætta að-
Nu sa eg.aðVEMA stefndi til okkar.
Taug var kastað til okkar og Brown
greip um hana. Með annari hendi hélt
Þaugine, en hinni í tunnuna,
skiPfnuSkÍPSmenn g8tU dregið okkur að
VEMA v^lt ægilega. Eg var svo ör-
sð eg gat ekki lyft handleggnum.
Við eina ^veltuna sem skipið ték,náði
Mike taki 5 borðstokknum og klifraði
um borð,en samtímis fann ég,hvernig
eg sogaðist niður. Um leið og ég
sokk,varð ég var við kaðel,rett hjá
mer,og mer heppnaðist að na taki a
honum, Eg bjost ekki við þvl að koma
upp aftur,en hélt þó fast um keðal-
inn. Þegar VEMii valt næst á hina hlið-
ina,tokst einhverjum að ná í hand-
leggina á mér og draga mig upp á
ski^ið, Svo vissi ég ekki af mér fyr
en eg Vc?.knaði í rúmi,með margar á-
breiður ofan á mér.
Nú er liðinn sólarhringur síðan
þetta skeði og ég er hamingjusamur
og þakklatur fyrir að vera lifandi
% hefi nú fengið að vita.að stýris-
bunaðurinn bilaði um leið og tauginni
var kastað til okkar. Hefði það komið
fyrir nokkrum mínútum fyrr,hefði mér
ekki verið bjargað. John frænda ykkar
liður vel. Hann meiddist dálítið á
fæti. Mike Brown er einnig vel hress.
Eg er eitthvað slæmur í vínstri síð-*
unni - sennilega orðinn of gemall til
þess að synde svona lengi. Við gerum
rað fyrir að verða í Bermuda í kvöld,
og þa ætla eg að fá lækni til að líta
a Tnig.
held að við gétum lært mikið
af þvi,sem kom fyrir í gær. Sem vis-
índamaður hugsa ég auðvitað um hið
nÍUtv?fa “ íað sfm við kem-
ur. Við verðum að læra að synda vel,
Ierðum að kapps um að
f^axSterk °e hl*aust. En eg veit,
Var ekhi aðeins vegna hins
í amlega, sem eg bjargaðist.
t verðum að minnast þess,hversu
iklu kærleikurinn fær áorkað. Ast-
in,sem þið bornin og við foreldrarn-
þrek^til* bltV anner,6»gaf mér
. e ~^ ii_Þess að halda mer ofan
6javar,longu eftir að kraftar mínir
Toru raunverulegf þrotnir. Ist ykkar
- Maggie litla.sem kallaði á mig -
var storsjoum sterkari.Kærleikur rnSc.
Mike með olíutuníSna tS mín
ínsl Stu ?iundu,og leiddi skipið
bilaðikÍíðaðUí 6n stýrishúnaðurinn
skifjiiil fuíís SSK^Sífí.í
ekkerfi a11 ,E te« umhverf i s 1 kkS?’
í®rV Þeiminum meira virði en h^nr,
Hjsrtane kveðjur til ykíar alfra ™1
Eabba."