Safnaðarblaðið Geisli - 24.12.1955, Blaðsíða 18

U
ö I
'7t> "----------X.ARGANGUR.
op st6ðh'beintllt$l^H^hflr'5:l*1? öð landi. Veðurofsinn var haræöilegur
og stoo öeint a land* þar sem klettenibbumnr náðu lanea leið út fra land-i nw
^uZ^tlrZ Tr.lt* V7ru fÁA l£j£iÍ3»iB*di 08
biöíeunina Allt f ^?nnPrí?n*fdT * af'tur, auð sjeanlsg* að undirbúa
\í í6!?1 Allt * 1 u Joet «l>öð eir ivwsfiljc u» borð", "Auðviteð",
s a aði,ea,aem n»stur honum ver,"Anna hin g6ða" hefði ekki mikinn flutning í
væri^nlg^r6m"6V° ^ skipstjðrinn sagðist geta tekið fólk til Portallo, það
• i Fortallo", ^hrópaði Joe og fölnaði* því að nú var bjorgunarbátur-
iim bvo n»rri hjalparvane skipinu,að allt um borð í því sást sæmilega.
H-ann (hafðí ^komið auga e unga stulku með barn í faðminum, Bettý - hún Bettv
hans, Úti a sj6 í svona veðrij Betty í ægilegri lífshættu/ Hann varð gripiín
skelfingu, - en það hafði hann ekki reynt aður svona greinilega. "Já, til
Lertf.1(? í B®6ð 1 felagi hans, "Hún Bettý þín vildi endilega komast þangað, Svo
ætlaði fru Jake fra Efrastæði þangaö líka,í verzlunarerindum. Nu - og dallur-
inn gat verið kominn eftur í björtu - og —í>að heyrðist ekki hvað hann var
meira að segja.fyrir veðurofsanum.Auk þess var um annað að hugsa.Hár þurfti
a ollu að helde - öllú þvi,sem þessir menn áttu til. Það varð ; að bjarga
folkinu. Skinið sjalft varð að fara sína leið. "Ætli hún frú Jake verði ekki
nokkuð Þung í meðf örum?« heyrði Joe fálaga sinn segja. En nú var báturinn kom-
inn að skipinu og rak með því i attina til brimgarðsins. Skipstjóri "Önnu
hmnar goðu helt i handlegg fru Jake og var hinn rólegasti að tale við hana.
"Reynið að standa stoðug 9g detta ekki. Styðjið yður við mig, og þegar ég
skipa,þá hlýðið tafarlaust og stökkvið". & pegax eg
Skipstjori ',hropaði hun, "þer ætlið þo ekki að lata mig fara á undan
ungu stulkunni með barnið?"
"Stökkvið J" öskraði skipstjórinn,- og frú Jake slapp heilu og höldnu
niður 1 bjorgunarbátinn.
/. s , Skipstjórinn var svo alvarlegur.að það var eins og andlit hans væri
motað i stein Henn sneri ser nu að Betty og sá um leið,að dauðehræðsla hefði
gripxð hana, Það hafði lanast vel með fru Jake, og nú sagði hann - ekki hast-
r vv1VarÍeg?r* "S???0 ?u»g6ðe» Þetta gengur allt vel. Reynið bara að vera
V ? £6 dU6^g* Psið mer bernið, og þegar ég segi til, stökkvið þá tafar-
laUBt’ nu var komið að því, sem haíé í raun og veru hafði kviðíð fyrir.
ífíf.í ?6ÍÍ?^er ð GÍ?’ Tlev6Ínn,hj8fR Þurft að hjalpa henni ti:L að etökkva
F/ V ^ oamio, gagntoic nana. Hún var lika búin að koma
auge 8 Joe og sa,hvernig honum leið. Hann hafði ekki augun af henni né barn-
st'iór?nne£ein? nem\£?Hí Bkyldi taka við því. Honum trefsti hún bezt. Skip-
ba^niÍS S h|egeL ?uinn að rfíta fram hendurnar, til þess~að tekFT móti
w ff61 ekkert við sig. Og í ofboðs-fítl' teygði hún sig fram
yfir borðstokk skipsins. og lét barnið falla í útréttan faðm Joe og stökk svo
£delP+fís£st niður í /björ^unarbatinn. Þetta skeði é miklu styttri tíma en
þarf til þess að segje frl því. Það skeði á, einu augabragði. Prú Jake íak
f?nmSmfÍS + ?r^Pí> Þvi<fð Joe?sem kom þetta á 6vart,hafði teygt sig of mikið á-
fram,missti jefnvægið og flll niður á milli ekipsins og bátsins í æðisgeLn-
i/a8minum-* °g Það hafði einmitt hizt ^o t iísi?-
urinn hafði kaataRf. fTa c V4 ni nu n rr ,— „x _ j. t. < ..... .
wlAnAT^8fði keatast fra Bkipinu, og maðurinn marðist því ekki milli’þeirra
inn - M bnrffí í * < B Jue. oarnio nveria niður i æstan sjí
m purfti ahofn batsins að sinna tvofoldu hlutverki,- "Hann tók sund-
íokin og stakk sér undir batinn", sagði bróðir Joe, sem var einn af áhöfninni
Leiftur Lratt sparkaöi hann stóru sjóstígvélunum af sér o!VuSi i « £
lÆÍS'lwSi;PEi"“>r“”^5,p:S“
■■ »•*«« •wS’ssÆs'iyíúí sí™,;.“4s"