Íslenzk tunga - 01.01.1964, Qupperneq 15

GÖMUL HLJÓÐDVÖL í UNGUM RÍMUM 13
orðanna er langt, eða síðasta ris allra 200 óstýfðra vísuorða langt,
ef vísuorðin 10 eru talin stýfð.
4. ríma: Úrkast: 89 erindi.
Hentar ekki hvíldin löng
fyrir Herjans gildi,
Rögnirs virt um raddar göng
ef renna vildi.
011 jöfnu vísuorðin 178 eru óstýfð og síðasta ris allra langt; þó
eru notuð 2 stoðhljóðsorð sem síðari bragliður jafnra vísuorða, en
stofnsamstafa beggja er löng.
í ójöfnu vísuorðunum, sem annars eru öll stýfð, eru í síðasta
braglið 6 stoðhljóðsorð, 2 með stuttri stofnsamstöfu en 4 með langri,
og auk þess eru meðal þeirra 2 óstýfð vísuorð með rímorðunum
gjaldið : valdið 63. er. (sbr. 21. nmgr.). Ef öll vísuorð með stoð-
hljóðsorð sem síðasta braglið eru skilin frá, verður tala óstýfðra
vísuorða eftir sem áður 178, og öll hafa siðasta ris langt.
5. ríma: Ferskeytt skothent: 77 erindi.
Verður senn af vizku bý
Vindólfs bát að styðja,
kvæðin enn því kveikjast ný
að konnrnar skemmta biðja.
Öll jöfnu vísuorðin 154 eru óstýfð og síðasta ris allra þeirra langt.
í ójöfnu vísuorðunum, sem annars eru öll stýfð, eru sem síðasti
bragliður 4 stoðhljóðsorð, öll með langri stofnsamstöfu.
6. ríma: Ferskeytt: 71 erindi.
Sjötti hlýtur mærðar mundur
mens að gleðja Bil;
aftur byrjast Fjölnirs fundur,
fólk ef hlýðir til.
Öll ójöfnu vísuorðin 142 eru óstýfð; þó eru notuð sem síðasti
bragliður 7 orð með stoðhljóðinu u, 2 þeirra með stuttri stofnsam-
stöfu, letur : vetur 11. er. Eitt þessara stoðhljóðsorða, góður 7. er.,
rímar við móður (ef. af móðir), en það er annað dæmið af tveimur
sem höfuðorð í karlmannskenningum. Má vera að um sé að ræða samruna á
höfuðorðunum vitfur og rjóður.