Íslenzk tunga - 01.01.1964, Side 148

146
HREINN BENEDIKTSSON
6) Upphafs-‘E’ hefur opinn efri hluta hjá X B (t. d. En 22) og í
XXXIII (t. d. En 28), en lokaðan hjá X A (t. d. En 8), þó ekki und-
antekningarlaust (sbr. En 9 38).
í stafsetningu eru ýmis atriði sameiginleg X B og XXXIII, sem
flest greina þessa hönd frá X A:
1) í XXXIII er ‘v’ nær einhaft eins og hjá X B; ‘u’ er jafnvel ekki
notað í latneskum orðum, sbr. t. d. Salvvm 28 (þó er ritað deum
2vl8).
2) Hósteflings-‘s’ er notað, fyrir ss eða s, bæði hjá X B (t. d. þesa
3, saclavser 18) og í XXXIII (t. d. os 6, varþhalds 11). X A hefur
aðeins langt ‘s’.
3) 1 XXXIII er límingarstafurinn ‘au’ notaður aðeins fyrir ö og á
(t. d. svaufo 11, vaDgnonom lv7), eins og hjá X B (sbr. hls. 143).
Fyrir tvíhljóðið au er hins vegar notað stafasambandið ‘av’ (t. d.
hjá X B saclavser 18, lavc 24; í XXXIII avg- 3, ravþa 4, lavgar 17,
hlavpit 17). Hjá X A er ‘au’ hins vegar notað bæði fyrir einhljóðið
ö og tvíhljóðið aa (t. d. saclavsum maDnnum 9, þai; 34, aiæa 40),
enda þótt ‘au’ komi einnig fyrir sem tákn fyrir tvíhljóðið (t. d. sac-
lausum 10, dauða 38).
4) Nolkun lykkjunnar er hin sama í XXXIII og hjá X B, sbr. t. d.
bpnir 2 (‘p’ með lykkju), íéyþe 5 (‘æ’ með lykkju), lgít 14, gÍNa 26.
5) Hjá X B og í XXXIII er er-merkið aðeins notað fyrir ‘er’ (svo
og áherzlulaust -ir), en hjá X A er það einnignotað fyrir ‘r’ í er (t. d.
27 29 33 35).
6) í XXXIII er w-merkið notað bæði fyrir ‘ra’ (t. d. fra 16) og
‘ar’ (t. d. var 9).
7) Ef. lians er bundið hs, með striki yfir ‘h’ eða ‘s’, bæði hjá
X B (t. d. í 22. línu) og í XXXIII (t. d. í 1. línu), en með límingar-
stafnum ‘h-þs’ með striki yfir hjá X A (t. d. í 37. línu).
8) í XXXIII er forsetn. lil ýmist rituð fullum stöfum (t. d. í 33.
línu) eða skammstöfuð og þá á sama hátt og hjá X B, sem sé .t. (t. d.
í 24. og 28. línu).
9) í XXXIII er atvo. eigi ýmist ritað fullum stöfum (t. d. eige 6
25) eða stytt eig (t. d. 2rl9 2v32), eins og hjá X B.