Reykvíkingur - 04.07.1928, Page 11

REYKVÍKINGUR
235
Kvöldið fyrir aftökxma sagði ég
porter, að hann mætti vera vitni
aftökunni, ef hann vildi, en
hann leit á mig með mestu fyrir-
htningaraugum, og sagðist ekki
vilja horfa á morð á saklausu
harni. Mér fanst pað eigi að sið-
Ur V€ra skylda m'n að vera við-
staddur. Ég hefi séð of marga
vera telma af lífi til þess ,að
vera hræddur við slíkt, en í þetta
skifti var mér ekki rótt.
Tvefr lögreglumenn komu með
'irenginn á milli sín inn í aftöku-
hlefann. Presturinn gekk næstur
a eftir og las upp úr biblíunni.
^oo&urinn gekk óstyrkux inn,
ehis 0g hann hefði tapað valdi á
s]alfum sér, hin mildu augu hans
v°ru starandi og full angistar,
Qndlitib fölt, og hakan titraði, svo
og heyrði glamra í tönnunum.
1(111 fangavörðurinn rétti drengnr
arn ^Vhisky-glas, sem oft er gert
þess að styrkja menn, áður en
eir oru settir i rafmagnsstólinn,
ea hann helti úr pví og sagði:
”. ® Þakka fyrir, en ég parfnast
einskis.“
hlú leit hann á mig, fölur sem
.clT’ °o mér hefir aldrei liðið
^ illa á æfi miríni sem þá.
vn: e= vera viUidýr meðal
ni > Uóðan daginn hr. Jen-
,s!ap' sagði hann. „Nú geturðu
yt ^Ur s-h, að ég er ekki hræddur
neitt." Síðan kinkaði hann
kolli til mín og sá ég þá hina
rökuðu bletti á höfðinu á hon-
um, sem rafmagnsþræðirnir áttu
að festast við. Föt hans voru nú
skorin í sundur, svo rafmagns-
straumurinn gæti leikið um allan
líl amann. Nú voru öll rafmagns-
tækin fest á hann, og virtist mér
þá, sem liann léti a'gerlega bug-
ast. Darby yfirfangavörður gekk
því næst til hans og sagði: „Þú
ættir nú að meðganga, þá skal
ég sjá úm að þú verðir náð-
aður.‘‘
Drengurinn horfði fyrst á hainn
og hvíslaði: „Ég er ekki hrædd-
ur.“ Fangavörðurinn endurtók nú
orð sín, en drengurinn gat þá
fyrst ekkert sagt, þar til loks-
ins að hann segir: „Ég er sak-
laus, ég hefi ekki drepið Bob.“
Aftakan.
Merki var gefið. Blár logi gaus
upp á höfði drengsins og sveið
hárið af þvi, en líkaminn titraði
eins og hrísla í vindi. Þá heyrð-
ist lág stuna frá hinum dauða-
dæmda. Síðan var straumurinn
slitinn, og drengurinin var liðinin.
Um kvöldið sátum við Porter
saman og vorum að spjalla um
hitt og þetta þar til hann segir:
„Heldur þú að drengurinn hafi
verið sekur?“ Ég gat varla svar-
að, því spurningin hafði legið á
mér $ins og mara allan daginn.