Reykvíkingur - 04.07.1928, Síða 16

240
REYKVÍKINGUR
Kvenfólk f orustu.
í uppnám, lögreglan var kölluö
aftur á Vettvang og var œðistund
áður en að hún bæri sigur úr
býtum. Fjórar stúlkur voru hand-
teknar seinni daginn, og á spít-
álanum og í kringum hann var
alt á tjá og tundri, líkast þVi
sem þarna hefði verið háð raun-
verulegt stríð.
Á epítala einum í borginni
Kaschau í Tékkóslóvakíu var
heldur en ekki bárist um dag-
inn. Það átti að fara með eina
konu á geðveikradeildina, en J>á
komu fjörutíu kvenmenn hlaup-
andi og rifu hana af spítalafólk-
inu. Var þá kallað á lögregiuna
og kom hún mannmörg á vettr
vang, en kvenfólkið hafði þá al-
veg tekið ráðin á kvennadeild
spítalans. Höfðu þær lokað að,r'_" Hinín frægi danzkennari Rudolf
sér, en sentu út um glugga ýms- *' van Laban í Þýzkalandi, hefir
um þungum munum að lögregl-p; í tuttugu ár gert tilraunir með að
unni, er hún ætlaði að brjóta upp r.ita niður danzhreyfingar, og
Dans-nýjung.
hurðina, og. varð hún frá að
hverfa. Var þá brunaliðið sótt;
dengdi það vatni á kvenfólkið
og veitti þá lögreglunni betur.
En í þessari viðureign særðist
einn sjúklinguriinn hættulega, það
var 19 ára gömul stúlka.
Þrir af foringjunum ætluðu að
stökkva út um glugga, en tvo
þeirra (eða réttara tvær) náðist í
en hinni þriðju tókst að stökkva
út og beið hún þegar bana. Hún
var átján ára gömul.
Daginn eftir heimtuðu sjúk-
lingarnir „frídag" til þess að
geta verið við jarðarför félaga
fsíns, þass er íézt, og jafnframtl
þessu var heimtað að einn spít-
alavörðurinn væri rekinn. En er
bessu var ekki sint, komst alt
**a
hefir nú tekist það svo vel, að
hver maður getur eftir nokkurra
stunda kenslu, lesið þessar danz-
nótur eins auðveldlega og lesa
má lag á nótum. Danshreyfing-
arnar eru ritaðar á flmm samhliða
línur, en eru að öðru leyti ólíkar
venjulegum nótum.
Nýi presturinn spurði Gömlu
Slggu, sem kölluð var, hvernig
henni hefði líkað ræðan.
„Æ ekki vel, góðurinn minn.
. fyrsta lagi lásuð þér ræðuna
upp af blöðum, í öðru lagi lásuð
þér hana illa, og í þriðja iagi
átti ræðan alls ekki skilið að vera
lesin upphátt. Já svona er það
nú góðurinn minn."