Reykvíkingur - 11.07.1928, Blaðsíða 11

REYKVÍKINGUR
267
eáns tveir svertingjar af öllum
'búum borgarinnar, og er fróð-
*egt að heyra frásögn þeirra frá
ntburðunum. Annar þeirra, sem
^et Lipaxis, var fangi í glugga-
löÚsr,i kjallarakompu í hegningar-
^úsi borgarinnar.
Frásögn Liparis.
Honum segist svo frá: „Um
ínorguninn, meðan ég beið eftir
^Qrgunverðinum, sá ég gegn um
járngrindur í klefahurðinni að
I^ð varð niðamyrkur úti fyrir og
^y’tist kiefi minn á svipstundu
brennandi heitu lofti, sem
rebdi mig allan, svo að ég hafði
viðiþol fyrir kvöium.
^LiIegast þótti mér að engin
fylgdi þessu lofti og eins að
^tgan hávaða var að heyra frá
Sðtiinni eöa úr öðrum klefum í
úgelsinu. Ég tók nú að æpa í
ra. en enginn virtist heyra.
^úinn hvarf jafnskjött aftur og
nn kom, og brendi ekki einu
ni föt mín, þó ég væri allur
aadi í brunasárum. I þrjá
‘tnf'? Var^ að kveljast þarna
■jjV 1 °'!aöui', án þess að vita
Vegna alt var svo hljótt
itii 'r*r’ °£ c'fti-f að hafa hrópað
Sem ,matt'Qus0n til einskis. Pað
aiv lélt tí^nu ' mer var drykkj-
J"*' Það var óskemt. Að því
úr J!ndu’ aö fange!siÖ var alt
mi og gat því ekki brunni'ð.
Að kveldi hins 11. Maí heyrði eg
mannamál, og tókst mér, með
miklu erfiði að láta heyra tR mín.
Var ég algerlega yfirkominn af
kvölum og lrungri. Björgunar-
mennimir, sem voru frá næsta
þorpi, fluttu mig heim til sín og
náði ég mér furðanlega fljótt aft-
ur, þar sem ég var ekki vamw
jafn góðxi aðbúð, og varð nú
frjáls maöur, þar sem enginn
lifði, er gat sannað sekt mina.
Urðu þessir örlagaríliu dagar al-
ger straumhvörf í lífi mínu.“
Frásögn Leanders.
Hinn negrinn sem bjargaðist var
skósmiðurinn Leander. Er frásögn
hans á þessa leið: „Hinn 8. maí kl.
8 um morguninn ,sat ég á tröpp-
unum við hús mitt. Alt í einu kom
ógurlegur „eldbylur", jörðin titr-
aði og það byxgði fyrir hirnin-
inn. Ég gat með naumindum
komist inn í hcrbergi mitt, varð
ég þá að kasta mér niður og
engdist sundur og saman af hita
og kvöjum. Nokkrir menn komu
í þeissu þjótandi inn tii mín viti
sínu fjær, en féllu þegar dauðir
á gólfið, hver um annan þveran.
Strax og hitinn minkaði staulaðist
ég um húsið og sá ekki nokkra
lifandi veru, en lík hvar sem ég
fór, oj voru þau öll me# sömu
cinkennum, blárauð í framan, en
föt þeirra óbruanin.