Vera - 01.10.1992, Síða 15

Veru markaði ekki upphaf
kvennabaráttu, í mesta lagi
markaði það kaflaskil. Kvenna-
barátta hefur alltaf verið til og
vafalaust hefur karlveldið alltaf
litið hana hornauga. Við vitum að
þau mál sem Vera barðist íyrir í
bernsku sinni hafa konur barist
fyrir á öllum tímum og munu
líklega þurfa að berjast fyrir lengi
enn. Þótt skömm sé frá að segja
virðist lítið hafl þokast í kven-
frelsisátt. Að minnsta kosti miklu
minna en við hefðum spáð fyrir
tíu árum. Það reyndist víst ekki
nóg að koma kúgun kvenna á
prent til að frelsi fengist. Karl-
veldið er fast fyrir og hefur ekki
eins mikinn áhuga á breytingum
og við héldum. Enn ijallar Vera
um launamisrétti kynjanna,
dagvistarmál og ofbeldi. Og það
sannarlega ekki að ástæðulausu
því við virðumst eiga langa leið
fyrir höndum.
Hefur Vera þá ekki gert neitt
gagn? Værum við ekkert verr
staddar hefði Vera aldrei orðið að
veruleika? Ég held að við værum
það, er raunar viss um það.
Undanfarin ár hefur andstaðan
við kvenfrelsisbaráttu vaxið og
orðið á ýmsan hátt hatrammari
en áður. Og það er ekki vegna
Veru, heldur miklu frekar þrátt
fyrir Veru. Ég er sannfærð um að
við höfum öll meiri þörf íyrir að
heyra þær raddir sem hljóma í
Veru nú en við höfðum fyrir
áratug.
Leiðindaþras um að allir séu
löngu orðnir leiðir á kvenna-
þessu og hinu látum við sem vind
um eyru þjóta. Góð visa er aidrei
of oft kveðin og ég er hrædd um
að við þurfum að hafa kvenna-
Ég er sannfærð um
að við höfum öll meiri
þörf fyrir að heyra
þær raddir sem
hljóma í Veru nú
en við höfðum
fyrir óratug.
Vera er mólgaan
okkar, í henni veroa
raddir kvenfrelsis
að hljóma.
,,ÉG ER
STELPA
0G
ST0LT
AF ÞVÍ"
VIDTAL VIO
BjORK i KUKLI
..BIND
ALLAR MÍNAR
VONIR VIÐ
KONUR''
HULDA BJAKNAD01IIR
srcm fra
HUGSA
STELPUR
STJÓRNMÁL?
vísurnar ansi oft yflr þar til allir
hafa lært þær. En mikið verður
gaman þegar við getum sungið
þær öil í kór, okkur til skemmt-
unar og til að rifja upp liðna tíma
þegar konur þurftu ennþá að
beijast fyrir sjálfsögðum mann-
réttindum sínum. Hvað haldið
þið að sé langt þangað til? Á með-
an verður Vera að halda sérstöðu
sinni og forðast eins og heitan
eldinn botnlausEm klisju- og
froðusnakkspyttinn sem flest
íslensk tímarit svamla i.
í fréttum dagsins er sagt frá
niðurskurði á flestum sviðum
opinberrar þjónustu. Skorið er
niður í heilbrigðiskerflnu, meðal
annars á þann hátt að öryrkjar og
aldraðir sjúklingar eru sendir
heim af sjúkrahúsum. Og hver
skyldi eiga að taka á móti þeim
heima og annast þá? Það skyldu
þó ekki vera konurnar sem flestar
hafa nóg á sinni könnu og meira
en það? Skorið er niður í mennta-
kerflnu og vekur athygli að í hópi
nýstúdenta við háskólann fækkar
konum hlutfailslega meira en
körlum. Háskóiarektor getur sér
þess til að hækkun á
dagvistargjöldum fyrir börn
námsmanna ráði þar nokkru, svo
og stórhækkuð innritunargjöld í
háskólann. Reglur um námslán
eru hertar svo að ekki er óliklegt
að hjón vinni hvort fyrir öðru í
námi í stað þess að reyna að
fjármagna nám sitt með náms-
lánum. Hvort ætli verði þá
algengara að konan eða karlinn
bíði með sitt nám?
Fyrir tíu árum held ég að engan
hafl órað fyrir því að þannig yrði
komið fyrir velferðarkerfinu. Og
niðurskurðurinn bitnar mest á
konum, hvernig sem stendur nú
á þvi! Þess vegna er baráttan fyrir
kvenfrelsi ekki siður biýn nú en
fyrir tíu árum, ég ieyfi mér jafnvel
að segja að hún sé ennþá brýnni
nú. Þess vegna þurfum við Veru
til að hamra stöðugt á baráttu-
máium okkar. Vera er málgagn
okkar, í henni verða raddir
kvenfrelsis að hljóma. Það er á
okkar ábyrgð að ekki verði þaggað
niður í konum eina ferðina enn og
baráttunni fyrir frelsi kvenna ýtt
áratugi aftur í timann, eins og
sagan segir okkur að sífellt hafl
gerst. Við verðum sjálfar að reka
baráttuna fyrir frelsi okkar og
dætra okkar og fyrir þvi að
sjónarmið kvenna njóti sín. Það
gerir enginn fyrir okkur, svo
mikið er vist. Þess vegna höldum
við áfram að lesa Veru, gagnrýna
hana, rífast um hana og skrifa
hana. (Og auðvitað að borga
áskriftargjöldin!) □
15