Tímarit Verkfræðingafélags Íslands - 01.01.1916, Blaðsíða 17

13
ever done during the lirst years after 1875. In 1884
a Norwegian engineer was engaged to instruct Ice-
landers in the construction of carriage-roads. In
1893 the superintendanee of the construction of
bridges and roads was entrusted to a permanently
appointed Icelandic engineer. At the same time
legislation provided for carriage-roads to be made
from the principal trading-places on the coast
through the rural districts. From thal time grants
from the treasury towards roads have greatly
increased, as is exhibited by the table and dia-
gram page 12. At the end of 1913 almost 3 mil-
lion krónur (£ 170000) had since 1875 been expended
out of the Public Treasury on new roads and the
repair of old ones.
At tlie end of 1913 about 420 kilomelers of
carriage-roads had been completed. Most measure
3,75 m. in width, some only 3,is m. The surface
consists of unsifted gravel. Experience has shown
tliat roads through rural districts are never made
impassable for carriages by snow if raised about
20 to 40 centimeters, and so the custom has been
adopted to have everywhere raised roads, instead of
making them by alternate raising and cutting. Be-
sides the 420 kilometers of regular carriage-roads,
much has been done to clear and improve paths
so as to make them passable for light carts in
summer. The maximuin gradient of carriage-roads
is as a rule 1 : 20.
Of bridges there were built:
From 1890—1905: suspension bridges . . . . 35 to 105 m.
— 1897—1913: 11 iron girder bridges . . . 10 to 93 —
— 1908—1913- 30 reinforced concrete bridges 8 to 55 —.
✓
Islenzkt steypuefni.
Hjer birtast í fyrsta sinn skýrslur um prófun is-
Ienzks steypuefnis. Prófunina ljet N. C. Monberg
verklræðingur framkvæma í Ivaupmannahöfn, en efnið
var sumt frá Reykjavík og sumt frá Vestmanneyjum-
Skýrslur þessar geta þó gefið nokkra hugmynd um
steypuefni lijer yfirleitt, þar sem steintegundir lijer
eru mjög líkar.
Sandurinn, sem fyrsta skýrslan getur um, var úr
Skólavörðuholtinu, en sendna mölin og lireina mölin
úr Efi'ersey. Hollasandurinn reyndist sæmilega sterkur
og sandur, sem sáldaður varð úr mölinni mjög
sterkur. Mölin reyndist illa, molnaði við miklum inun
minni þrýsting (25—50% minni) en t. d. venjuleg
dönsk möl. Sleypan reyndist venju fremur óþjett.
í annari skýrslu er lýst prófun smámulnings frá
Reykjavík, sandmalar úr Skólavörðuholti, annarar
tegundar úr Effersey og sands einnig úr Efi'ersey.
Þessi sandur reyndist ekki eins sterkur ogsandurinn
úr Skólavörðuhollinu, en þó vel sterkur. Mulningur
og sandmöl reyndist alt nokkuð ónýtt, sjerstaklega
mulningurinn. Steypan reyndist yfirleitt óþjett, einkan-
lega þar sem notaður var mulningurinn.
Steypuefni þetta hefur þannig yfirleitt ekki reynst
sterkt eða vatnsþjett, sandurinn þó betur en mölin.
Grjót lijer er yfirleitt gljúpt og lint. í húsveggi, sem
stevpa er nú mest notuð í hjer á landi, er efnið þó
langsamlega nógu sterkt, þar er þrýstingurinn svo
lítill, verra er live steypan reyndist gljúp, en við því
verður að gera með vandaðri sljettun á eftir úr sterkri
blöndun sands og sements. Þar sem hjer eru steyptar
þunnar plötur eða bitar, sem mikið reynir á, verður
að vanda vel lil og gæta þess, að þrýstingsáreynsla
steypunnar verði ekki of mikil.
Verkfræðingafjelag íslands fór þess á leit við Al-
þingi siðast, að veittar yrðu 2500 kr. til þess að út-
vega ýms áhöld til þess að prófa með sement og
sand. Var gerl ráð fyrir að efnarannsóknastofan læki
að sjer að rannsaka fyrir menn bæði sement og
steypuefni. Alþingi sá sjer ekki færl að verða við
þessari beiðni í þetta sinn. Fjelagið mun síðar gera
sjer far um að afia frekari vitneskju um íslenzkt
steypuefni.
I. Resultnt at' en Undersögelse
af 4 Sorter Beton fremslillet af Statspröveanslalten Til Fremstillingen af Betonpröverne indsendte
efter Rekvisition af Hr. Ingeniör N. C. Monberg. Rekv^enten d. % 1914: 1 Pröve Cement, 1 Pröve