Ljósmæðrablaðið - 01.11.1934, Qupperneq 4

62
LJÖSMÆÐRABLAÐH)
hafandi, og er lækninum þá skylt að láta slikar leið-
beiningar i tc.
Ráðherra gefur út og landlæknir fær læknum í liend-
ur leiðbeiningar fvrir konur um varnir gegn þvi að
verða harnshafandi.
2. gr. — Ef konu stendur lífshætta eða önnur mjög
mikil sjúkdómshætta af því að verða harnsliafandi, eða
þó að um minni liættu sé að ræða (sbr. 1). og 10. gr.),
el’ gera má ráð fyrir, að konan verði iðulega barnshaf-
andi, er lækni heimilt, cf konan óslcar þess, að koma
i veg fyrir með viðeigandi aðgerð, að hún gcli orðið
barnshafandi.
3. gr. — í lögum þessum er miðað við 40 vikna fullan
meðgöngutíma kvenna.
Það er fósturlát eða að konu leysist höfn, ef hún fæð-
ir af sér burð eftir að liafa gengið skemur mcð liann
en fullar 28 vikur.
Það er fæðing eða barnsburður, ef kona fæðir af sér
Iiurð eftir að hafa gengið með liann að minsta kosti
fullar 28 vikur.
Það er fæðing fyrir tíma, ef kona fæðir af sér burð
eftir að liafa gengið með liann fullar 28 vikur, en skem-
ur cn fullan meðgöngutima.
Það er fóstureyðing, ef hurður er líflátinn i móður-
lcviði áður en konan liefir gengið með liann fullar 28
vikur eða fósturláti komið lil leiðar, nema einkenni
])ess hafi áður komið i ljós, að konunni sé að leysast
liöfn og augljóst sé, að fósturlát verði ekki stöðvað.
Það er 'líflát barns í móðurkviði eða i fæðingu, ef burð-
ur er líflátinn í móðurkviði eða í fæðingu eftir að kon-
an hel'ir gengið með liann að minsta kosti fullar 28 vikur.
Það er að koma til leiðar fæðingu fyrir tima, að koma
til leiðar fæðingu áður en konan liefir tekið léttasótt
og fæðing liafisl af sjálfu sér.
4. gr. — Enginn nema læknir má eyða fóstri með konu,