Freyr - 01.01.1923, Blaðsíða 14

8
FREYR
lega. Og yfir höfuö máttu fénaöarhökl
heita gó'S. Þó var nokkur misbrestur á
því í sumum sveitum, bæSi hér sunnan-
lands og eins á norð-austurlandinu. En
þar ollu því slæm hey frá sumrinu áSur.
SumariS var einnig hálfkalt. En hey-
skapartí'ð um meginhluta lands var yfir-
leitt góö og heyskapur víða um það í
meSallagi og sumstaSar betur. Túnin
sprutíu betur en áhorfSist, og töSuaflinn
varS meiri, en rnenn höfSu búist viS. VíSa
reyndust þau í meSallagi og vel þaS, þar
sem best var. Valllendi spratt og sæmi-
lega. En allar mýrar brugSust, og þaS því
meir, sem þær voru blautari. Olli því hita-
leysiS framan af sumrinu.
Lökust var sprettan, og heyafli tiltölu-
lega minstur, á FljótsdalshéraSi, einkum
efri hluta þess, Jökuldal, Þingeyjarsýsl-
um, Strandasýslu sumstaSar og á Vest-
fjörSum. — Hey nýttust illa á ÚthéraSi,
N.-Þingeyjarsýslu og í sumum öSrum út-
kjálkasveitum.
í bréfi úr Mývatnssveit, dags. 26. des.,
segir: „SumariS var þaS jafn-kaldasta,
sem eg man, og sérstaklega voriS. Gras-
vöxtur fyrir neSan meSallag, og heyskap-
ur því rýr. Heyskapartíminn var 8 vikur
og alt engi unniS upp, því vegna sprettu-
leysisins var þaS fljótunnara en ella. Ný
hey hafa langa-lengi ekki veriS jafnlitil
hér í hreppi. En í vorkuldunum í vor, át
ust upp öll heyin hjá mörgum, svo fyrn-
ingar urSu litlar eftir þann g ó S a vetur,
sem var í fyrra“.
Einkennilegt er þaS, aS um kulda er
kvartaS nálega um alla NorSurálfuna, og
skiljanlega einna mest á NorSurlöndum.
Jafnvel suSur í Sviss snjóaSi um mitt sum-
ar. Einnig í öSrum heimsálfum er talaS
um kulda- og rigningatíS, t. d. í Argentínu,
Indlandi, SuSur-Afríku og víSar,
HaustveSuráttan mátti heita mjög góS
nálega um alt land. NorSanlands og sér-
staklega á norS-austurlandinu var hún þó
lakari, og fremur köld. Gerði þar snjó
eftir göngurnar, er tók þó brátt upp aft- <
ur. — Rúma viku af vetri eSa um mána'Sa-
mótin október og nóvember snjóaSi tölu-
vert, einkum nyrSra og eystra, og tóku
sumir þá fé á hús og hey. Um miSjan
nóvember eSa í fjórSu viku vetrar, batn-
aSi og gerSi góSa tíS. Og upp frá því
viSraSi hverjum deginum öSrum. betur
fram á jólaföstu. Og svo mátti kalla, aS
sama öndvegistíS héjdist fram aS ára-
mótum.
UarSrækt brást meira og minna
þetta ár, og víSa ónýttist í matjurtagörS-
um alveg. ÞaS sem því olli, var hlýinda-
leysiS um sprettutimann, og austanveSur
er gerSí um sumariS, seint í júlí.
V e r s 1 u n i n var bændum all-óhag-
stæ'ö eins og áriS á undan. Lækkandi verS
á flestum búnaSarafurSum, einkum kjöti.
Útflutningur á hrossum varS meS lang-
minsta móti og verSiS lágt á þeim. Mark-
aSsverS 150—200 kr. og best 250—300. —
VerS á hestum manna á milli innanlands
var 250—500 kr. Austur á Fljótsdalshér-
aSi voru skagfirskir og hornfirskir hest-
ar — reiShestar aS nafninu til — seldir
og keyptir á 400—700 kr., og dæmi til
aS einstaka hestur væri seldur á 800—
1000 kr. — VerS á kúm manna á milli
var 400—600 kr. alment.
Flestar útlendar matvörur lækkuSu í
verSi þetta ár, einkum framan af árinu.
Nemur sú lækkun frá því áriS áSur 10—
15%. En síSan í október 1920 nemur lækk-
unin til jafnaSar á nauSsynjavörum 38—
40%. Var verSiS á þessum vörum í haust
svipaS þvi, sem þaS var í ársbyrjun 1918.
K a u p g j a 1 d kaupafólks var svipaS