Freyr - 01.01.1923, Blaðsíða 21

FREYR
15
(Kali ....................... 0.09%)
Fosfórsýru (P2 Os) ........ 0.25 °/o
Ef eigi eru í öskunni skaðleg efni fyrir
gróður er há vextinum, eöa svo mikiS
berst á aö hann kafni, er vel til a'ö aska
sem þessi geri gagn — einkum kalkiö sem
víðast er vöntun á og fosfórsýran, sem
þarna er álíka mikil og í mykju.
Hrossaútflutningurinn í vetur.
Undanfarnar vikur hafa veriö send tæp-
lega 400 hestar til Bretlands til námu-
vinnu. Hefir Samband ísl. samvinnufélaga
sent 276, en Garöar Gíslason 121.
Allir hafa hestarnir komist heilu og
höldnu utan, og hefir fengist mun hærra
verö fyrir þá en í sumar sem leiö, og eru
söluhorfur hinar besta þennan svipinn. —>
En mjög er þaö valt hve lengi þessi rýmk-
un verður á markaðinum, sem stafar af
aukinni kolaeftirspurn og sölu á Bretlandi,
en hertaka kolahéraðanna í Ruhr, og all-
ur sá glundroði sem þar hefir komist á
vinnu og framleiðslu veldur því, aö meira
er um kolanámuvinnu x Bretlandi en ver-
ið hefir. Er því alóvíst enn, hvort hrossa-
markaðurinn í sumar kemst undir sömu
áhríf, eða verður svipaður því sem nú er.
Útlent hey.
Áður en farmgjöldin hækkuðu á ófrið-
arái'unum, var hér og þar í kauptúnum
landsins keypt talsvert af útlendu heyi —
einkum frá Noregi. Nú er þessi heysala
að komast á aftur, og virðist svo sem
allmargir skepnueigendur hér i höfuð-
staðnum hugsi gott til heykaupa frá Nor-
egi og Skotlandi.
Útlent hey sem hingað hefir flutst í vet-
ur hefir selst á þetta 16—18 aura pundið.
Verð á töðu hefir verið hér um 20 aura,
en á útheyi 15—17 aura. En með þessu
verði á innlenda heyinu er eftirspurnin
eftir því dauf, þegar hitt fæst. Aðalkost-
urinn við útlenda heyið er að það er v e 1
þ u r t.
En hvað um bændur í heyskaparsveitum,
Skagafirði og Eyjafirði t. d., sem ná til
skipaferða til Rvíkur, geta þeir ekki þurk-
að heyið sitt vel, og selt svo ódýrt, að við
fáum rekið af okkur þá skömm, að sækja
lieyskap til annara landa og hagnast sjálf-
ir á því framtaki.
Járnbrautin.
Norski járnbrautarverkfræðingurinn,
Sverre Möller, sem hér var í sum-
ar við mælingarnar „austur yfir fjall“,
kom hingað aftur í febi'úar og dvaldi hér
mánaðartíma við áframhald rannsókna
sinna — sem þó eigi verður lokið fyrr en
næstk. haust.
Með þeim kostnaði við gufuknúða járn-
braut, sem hann þegar hefir lauslega
áætlað, gerir hann ráð fyrir að meðal-
flutningskostnaður á brautinni megi ekki
verða rninni en 30 aura fyrir tonnið
kilometersleið, eða um 19 krónur frá
Reykjavík að Ölfusárbrú. Umferðin yfir
Hellisheiði síðastl. ár frá 1. júni til 1. nóv-
ember var talin 3200 tonn af flutningi og
um 20.000 manns.
Hvað sem járnbrautinni líður, hvort hún
kemst á fyr eða seinna, telur Möller það
sjálfsögðustu samgöngubæturnar í svip-
inn, að laga verstu kaflana á Hellisheið-
arveginum — og leggja veginn yfir
Kamba af nýju.
Hænsnarækt
hefir verið í hinni mestu vanhirðu hjá
oss fram að þessu — og er svo enn víð-
ast; mest sökum vanþekkingar á réttri
meðferð hænsnanna. Þau eru víðast eins-
konar „olnbogaböni í öskustó“ sem fæst-
um dettur i hug að sé „artandi uppá“.
Einstöku menn hér í Reykjavík hafa þó
gefið sig við reglulegri hænsna r æ k t, og"
lagt alúð við að hafa góð varphænsni og
aðbúð þeirra hina hagkvæmustu og bestu
— enda borga þau fljótt fyrirhöfn og til-
kostnað góðu hæsnin sem verpa þetta 200
eggjum á ári, þegar eggið kostar 40 aura,
eins og hér er nú. „Minna má nú gagn
g'era.“
Einn þeirra manna sem hefir náð sér í
nytsaman fróðleik um þessi efni er B j ö r 11
A r n ó r s s o n kaupmaður hér í bænum.
Freyr hefir fengið margar bendingar hjá
honum um rétta meðferð varphænsna, er
vonandi birtast sxðar. Er það mikil ný-
lxxnda fyrir þá sem þekkja ekki annað en