Freyr - 01.11.1931, Qupperneq 12

112
FEEYE
ar á næsta ári. í bæjum og þorpum veld-
ui' það sumsstaðar meiri erfiðleikum.
Sú hefir verið venja í sveitum að rækta
jarðepli í sömu görðunum í áratugi. Nú
er á mörgum býlum árlega brotið meira
og minna af landi til grasræktar. I þessu
landi væri víða gott að rækta jarðepli
í nokkur ár, áður en það er gert að gras-
lendi. Á þessum stöðum er auðvelt að
auka jarðeplaræktina, aðeins að sjá um
útsæði og áburð.
í bæjunum hyggjum vér hagfeldast, að
komið sé upp smágörðum (félagsgörð-
um). Bæirnir ættu að sjá um undirbúning
slíkra garða, m.eð girðingum, framræslu,
jarðvinslu og vegum, svo öllum einstak-
lingum, sem óska gefist kostur á að rækta
sinn eigin reit. Sé þessi undirbúningur
hafinn á þessu ári og því í hönd farandi,
mun 1933 mega vænta mikillar uppskeru
úr þeim görðum.
Forgöngu að aukinni jarðeplarækt ættu
öll búnaðarfélög landsins að hafa. Þau
vita best um ástæður og möguleika hvert
hjá sér. Markmikið á að vera að fullnægt
sé allri þörf á innlendum jarðeplum inn-
an tveggja ára.
Bæjarstjómir eiga að hafa forgöngu á
hendi með að koma upp smágörðum.
Sé að þessu unnið getum vér eftir tvö
ár sparað oss 300.000 krónur, er vér nú
kaupum jarðepli fyrir frá útlöndum.
Sala á jarðeplum.
Þótt vér álítum hagkvæmast, að sem
flestir rækti sjálfir þau jarðepli, sem þeir
þurfa að nota, munu þó ætíð verða nokkr-
ir, er þurfa að kaupa jarðepli, einkum
í bæjunum. Þessari þörf þarf að fullnægja
frá þeim stöðum, þar sem best skilyrði
eru til jarðeplaræktar. Með sölu jarðepla
þarf svo að komast á skipulagsbundinn
félagsskapur, svo einstaklingum ætti að
vera auðvelt að selja jarðeplin, sem
hverja aðra framleiðsluvöru. Hér er verk-
efni fyrir kaupfélög og samband.
Við sölu jarðepla þarf að gera vissar
kröfur til gæð a þeirra, stærðar og teg-
unda og verðlagið miðað við það. Nú
tíðkast engin regla með þetta, menn
rækta ýmiskonar samblönd, oft miður
góð matar-jarðepli. Af því leiðir að erfið-
ara er með söluna, og oft eru útlend
jarðepli tekin fram yfir hin íslensku og
eigi að ástæðulausu, en úr þessu má bæta.
Aðflutningur jarðepla.
Hann á eigi að verða neinn hér á landi,
en nokkur alúð er lögð við ræktunina, og
væri réttmætt að banna hann á næstunni,
og þá myndi það sannast, að vér eigi
þyrftum að kaupa útlend jarðepli dýrum
dómum.
Markmiðið með aukinni ræktun jarðepla
á að vera, sem í öllu öðru, að verða sem
mest sjálfbjarga. Jarðeplaræktin sýnist
vera lítið atriði í samanburði við allt ann-
að, sem vér kaupum frá útlöndum. En
þó getur hún gefið aukna atvinnu og
betra viðurværi ef rétt er á haldið. Ef
vé rsvo einnig á öðrum sviðum reynum
að verða sjálfbjarga, þá minka kaupin
frá útlöndum og starfið vex í landinu.
Þetta myndi leiða til heilla og heiðurs
fyrir þjóðfélagið. Að þessu markmiði
þurfa allir ættjarðarvinir að vinna.
Byrjum með jarðeplunum, tvöföldum
uppskeru þeirra á tveim árum.
----o-----
Sigurður Sigurðsson búnaðarmálastjóri
hefir skrifað ritgerð um búnað á íslandi,
sem prentuð er í „Aarbog, udgivet af
Dansk islandsk Samfund“. I ritgerðinni
eru {irentaðar 7 myndir.