Freyr - 01.11.1937, Qupperneq 16

174
F R E Y R
til að dreifa, enda er hún ekkert keppikefli,
þar sem hún er talin heppilegust 10—15 kg.
Ekki getur heldur holdþykkt kynblending-
anna verið meiri, þar sem kroppar af þeim
eru til jafnaðar öllu stærri, en meðalvigt
þefirra mun ekki meiri en hinna landöldu,
nema síður sé. Mér hefir verið sagt, að ær,
sem fái vfð Leicester hrút, þurfi meira fóður.
Læt ósagt hvað hæft er í því. En í liveriu
liggur þá' þessi sœmilegi árangur, sem á að
hafa fengizt af gerSri tilraun?
Uimrædd grein er í heild sinni mjög góð,
og vildi ég nota tækifærið til að benda kjöt-
skoðunarmönnuim landsins á að lesa hana, og
ekki sízt aðalkjötskoðunarmanni vorum fyrir
Reykjavík.
Að endingu vildi ég í allri vinsemd benda
hinum unga, efnilega liöfundi á að halda, sér
sem mezt frá allri dægur pólitík og gefa aldrei
höggstað á sér á þeim vettvangi. Hann liefði
t. d. vel mátt fella niður 3. málagr. í upphaíi
ritgerðarinnar, þar sem hann lofar sölufyr-
irkomulag landbúnaðarafurða (hér kjötsins)
-- fyrirkomulag, sem er í megnasta ólagi
og verður svo lengi, sem það er í höndum
pólitískra loddara og til framdráttar ákveð-
mni pólitískri klíku1).
Höfundur dregur engar dulur á, að fjár-
rækt okkar sé í megnasta ólagi, og væri sann-
arlega vel, ef meðfæddur áhugi hans og svo
sérmenntun, gæti lyft því þunga fargi ráð-
leysis og fimbulfambs, sem um langan aldur
hefir hvílt á þessari mikilvægu atvinnugreiu
/ okkar.
P. Stefánsson frá Þverá.
x) Lesendur eru beðnir að minnast þess,
að þessi óverðskulduðu ummæli eru hér á
ábyrgð höfundar, eins og greinin öll. Bitstj.
Síldar- og karfa-
mjölið íslenzka.
Tilraunastofnun landbúnaöarvísindanna
í Kaupmannahöfn hefir nú sent út bráða-
birgðatilkynningu ulm, árangur af fóðurtil-
raunum með íslenzkt síldar- og karfamjöl.
Tilraununum er haldið áfram, og tilkynn-
ing þessi er því engin endanleg niðurstaöa.
Yeturinn 1936—37 liefir „Landökonomisk
F'orsögslabratorium1 ‘, (fóörunardeildin)
framkvæmt byrjunartilraunir með íslenzkt
síldar og karfamjöl handa kúm og hænsnum,
og að nokkru með hesta og svín, bæði á til-
raunastofunni í Kaupmannahöfn og tilrauna-
búunum, sem lienni tilheyra. Bæði hinar
beinu tilraunir, og aðrar athuganir eru, sem
greint er, á byrjunarstigi, og niðurstöður
þær, sem fengnar eru, ber því að skoða sem
bráðabirgðaárangur. En hann er þessi:
1. Mjólkandi kýr: Síldar- og karfamjölið
reyndist að efnasamsetningu og fóðurgildi
tilsvarandi því, sean krafizt er af góöum fóð-
urefnum. Kýrnar hafa fljótt vanist á að éta
mjölið, er því var blandað í olíukökur eða
gefið meb korni, og 30% af þessari blöndu
var síldar eða karfámjöl. Þegar kú með með-
alnyt voru gefin 250—300 gr. af síldar eða
karfamjöli, á dag fannst hvorki lylrtar eða
bragðbreyting á imjólkinni, og annað eðli
smjörs og mjólkur viröist engum breytinguni
undirorpið. Karfamjölsgjöf 0,5 kg. á dag
handa kú í hárri nyt, virðist hafa aukandi
áhrif á A og D vítamíninnihaldið. Rannsókn-
ir gerðar við byrjum karfamjölsnotkunar og
6 vikum síðar sýndu, að þessi vítamín ukust
að mun í mjólkinni.
2. Hcens. Reynslan virðist benda á, að
með því að nota íslenzkt síldar og karfamjöl
handa hænuungum og varphænum, fáist góð-
ur árangur, og eins góður og af öðrum eggja-