Dagblaðið Vísir - DV - 31.01.2004, Blaðsíða 12

72 LAUGARDAGUR 31. JANÚAR 2004
Fréttir DV
Nýlega féll í Hæstarétti dómur í máli manns sem var sakaður um að hafa haft barnaklám í fórum sín-
um. Hann neitaði öllum sakargiftum og gaf til kynna að sonur hans hlyti af óþekktum orsökum að hafa
hlaðið bönnuðu efni inn á tölvu hans. Dómstólar féllust ekki á þá tilgátu.
Sonirinn sagði
... .Ilv /
Fyrír héraðsdómi kvaðst faðirínn
ekki hafa neina skýringu á því
hvers vegna sonur hans gæti verið
að bera hann röngum sökum.
Dómur sem féll í Hæstarétti þann
22. janúar síðastliðinn í kynferðis-
brotamáli var fyrir margra hluta sakir
merkilegur. Rúmlega flmmtugur
maður var þá dæmdur til fjögurra
mánaða fangelsisvistar fyrir að hafa
haft barnaklám undir höndum í tölvu
sinni. Þótt refsingin væri skilorðs-
bundin er um að ræða einn þyngsta
dóm sem gengið hefur í sambærOegu
máli hér á landi. Hæstiréttur þyngdi
til muna þann dóm sem maðurinn
hafði fengið í héraði. Það sem gerði
málið enn athyglisverðara var að það
var sonur mannsins sem fór til lög-
reglunnar og kærði föður sinn. Hann
kvaðst áður hafa staðið föður sinn að
því að vera með slíkt efni í fómm sín-
um og þá varað hann við því að hann
myndi leita til lögreglunnar ef faðir-
inn fargaði ekki þessu efni og léti af
athæfi sínu. En því virðist hann ekki
hafa sinnt. Faðirinn neitaði reyndar
öOum sakargiftum.
Sonurinn kemur á lögreglu-
stöðina
Upphaf málsins má rekja aftur til
september árið 2002 þegar ungur
maður á þrítugsaldri mætti á lög-
reglustöðina í Reykjavík og kvaðst
vilja gefa skýrslu um barnaklám sem
hann hefði komist á snoðir um að
væri geymt í tölvu föður hans. Hann
hafði þá búið tímabundið á heimili
föður síns og eiginkonu hans sem
var ekki móðir piltsins. Hann sagði
ennfremur að þremur árum fyrr
hefði hann rekist á sams konar efni í
tölvu föður síns og hefði verið um að
ræða myndir með mjög grófu
barnaklámi. Hann hefði þá spurt
föður sinn út í þetta og faðirinn gef-
ið þær skýringar að hann hefði feng-
ið myndirnar sendar gegnum Inter-
netið án þess að hafa óskað eftir
þeim en síðan gleymt að eyða þeim.
Sonurinn sagði að hann hefði við
þetta tækifæri tilkynnt föður sínum
að ef hann sæi aftur slíkt efni í tölvu
hans myndi hann skýra lögreglunni
frá því. Nú sagði pilturinn að hann
hefði mánuði fyrr, eða í ágúst 2002,
verið að skoða myndaforrit í tölvu
föður síns og þá rekist á fjöldan allan
í niðurstöðu Héraðs-
dóms Reykjavíkur,
sem féll þann 4. apríi
2003, sagði að það
þætti„hafið yfir skyn-
samlegan vafa"að
hinn ákærði hefði
haft í vörslu sinni það
klámefni sem fannst í
fórum hans.
af barnaklámsmyndum. Augljóst
væri að faðirinn hefði fengið mynd-
irnar gegnum netið.
Tæpri viku síðar var faðirinn kall-
aður til yfirheyrslu og neitaði allri
sök. Húsleit var gerð hjá honum og
lagt hald á tölvukassa með tveimur
hörðum diskum og einu geisladrifi,
63 disklingum og 25 geisladiskum.
Lögmaður föðurins var viðstaddur
húsleitina auk hans sjálfs.
Eiginkonan aldrei orðið
vör við neitt
Við fyrstu sýn fannst ekkert
barnaklám í tölvunni en þegar lög-
reglumaður með þjálfun í tölvumálum
rannsakaði hana kom fljótt í ljós að
þar höfðu verið tæplega 1.200
barnaklámsmyndir en þeim hafði ný-
lega venð eytt. Unnt reyndist að end-
urheimta myndirnar og vom margar
þeirra mjög grófar. Á einum geisla-
diskanna var auk þess nokkurt magn
sams konar mynda og alls fundust
þannig 1.240 ljósmyndir í fórum
mannsins og auk þess 122 textaskjöl
með barnaklámsefni.
Við frekari yfirheyrslur neitaði
maðurinn sem fyrr. Hann kvaðst ekk-
ert kannast við myndirnar sem fund-
ust í tölvunni og sagðist heldur aldrei
hafa séð áður geisladiskinn með
barnakláminu á. A hinn bóginn við-
urkenndi maðurinn að tölvan hefði
fýrst og fremst verið notuð af honum
einum, en kona hans kynni ekki á
tölvu.
Hún tók undir það og sagðist aldrei
hafa orðið vör við klámefnið í tölv-
unni. Hún hefði oft komið að manni
sínum sitjandi við tölvuna, jafnvel
óvænt og að næturþeli en aldrei séð
hann með slíkt efni á skerminum.
Eiginkonan skýrði einnig frá því að
tveimur dögum áður en lögreglan
mætti á heimilið til að gera húsleitina
hafi sonur manns hennar sagt henni
að hann hefði fundið barnaklám í tölv-
unni. Hún kvaðst ekki hafa trúað því
upp á mann sinn en eigi að síður orð-
ið sár og reið og spurt hann um það.
Hann hefði neitað því að slíkt efni væri
í tölvu hans. Eiginmaðurinn neitaði
því að kona hans hefði rætt þetta mál
við hann.
En jafnframt skýrði eiginkonan frá
þvf að tveimur dögum áður en sonur-
inn sagði henni frá því að hann hefði
séð barnaklámið í tölvunni, þá hefði
hún komið að honum (það er að segja
syninum) þar sem hann sat við tölv-
una. Hann hefði þá stokkið frá tölv-
unni og stungið einhverju í vasann.
Kvaðst borinn röngum
sökum
Sem fyrr segir þvertók maðurinn
alla tíð fyrir að hafa hlaðið niður af
Internetinu öllu því bamaklámseíni
sem í tölvunni fannst og neitaði þvf
líka að eiga geisladiskinn - þótt hann
kannaðist við að eiga umslagið sem
diskurinn var í. Hann neitaði líka þeim
ffamburði sonar síns að hann hefði
þremur árum íyrr varað hann við því
að vera með barnaklám í tölvunni og
hótað að fara til lögreglunnar.
Lögreglumaður sá sem rannsakaði
tölvuna kom fyrir héraðsdóm og sagði
þar að ekki yrði betur séð en
barnaklámsmyndirnar af Internetinu
hefðu verið afritaðar á löngum tíma en
að vísu í fremur fáum stómm
skömmtum. Málið snerist bersýnilega
þegar hér var komið um hvor þeirra
feðga hefði hlaðið klámefninu niður af
netinu, faðirinn eða sonurinn. Sam-
kvæmt frásögn lögreglumannsins
höfðu 600 barnaklámsskrár verið opn-
aðar í tölvunni í janúar 2002 og þá var
sonurinn ekki búsettur á heimilinu.
Hann var hins vegar búsettur þar
snemma í september 2002 en einn
daginn í byrjun mánaðarins voru 170
skrár opnaðar.
Það var sem sé eftir að sonurinn
kveðst hafa fundið efni af þessu tagi í
tölvunni en áður en hann fór til lög-
reglunnar. Sérstaka athygli vekur að
einmitt þann sama andaðist faðir eig-
inmannsins á heimilinu, aldinn að
ámm, og í vörn sinni tók hann það
sem sönnun þess að hann hefði ekki
verið að verki, því varla hefði hann set-
ið við og skoðað barnaklám daginn
sem faðir hans lést. Eiginkona manns-
ins bar fyrir réttinum að hún hefði ver-
ið með honum þann dag og hefði and-
Ját gamla mannsins haft mikil áhrif á
hann.
Fyrir héraðsdómi kvaðst faðirinn
ekki hafa neina skýringu á því hvers
vegna sonur hans gæti verið að bera
hann röngum sökum, eins og hann
hélt statt og stöðugt fram. Hann sagði
að foreldrar sínir hefðu annast upp-
eldi sonarins að mestu en hann sjálfiir
hefði komið þar lítið við sögu. Sam-
skipti þeirra feðga hefðu stundum ver-
ið stirð en hlýleg þess á milli. Þá hefði
sonurinn ekki verið sáttur við sam-
band föðurins við eiginkonuna.
Bar engan kala til föður síns
f dómi héraðsdóms kemur fram að
sonurinn hafi einnig verið spurður um
samskipti þeirra feðga og hafi hann
ekki sagst bera neinn kala til föður