Tímarit Verkfræðingafélags Íslands - 01.02.1955, Qupperneq 31

TlMARIT VFÍ 1955
11
Gullfoss.
Það er auðséð 'af þessum tölum, að lítið er hægft við
að styðjast, þegar spá skal um aukningu raforku-
notkunar á Islandi á næstu áratugum. Áður en Sogið
Var virkjað, 1937, var raforkuvinnsla hér á landi mjög
“til. Tímabilið siðan er svo stutt og þróunin í virkj-
bnarmálum hefur verið í svo stórum stökkum, að ekki
er hægt að álykta langt fram í tímann út frá henni.
önnur lönd hafa lengri þróunartímabil að baki og
jafnari þróun og svo ber þá til, að í flestum löndum
^efir reynslan orðið sú í stórum dráttum á undan-
förnum áratugum og allt fram til þessa dags, að aukn-
lnS raforkuvinnslu í hverju þeirra hefir numið því, að
Urn tvöföldun á hverjum 10 árum er að ræða, en það
svarar til þess, að meðalaukning sé um 7% á ári. Þessi
almenna regla virðist yfirelitt hafa gilt um smá lönd
Sem stór og i stórum dráttum gildir hún jafnvel um
einstaka landshluta.
Þetta er æði ör aukning og margir eiga erfitt með
að gera sér í hugarlund, að hún geti haldizt svo ör
um mjög langan aldur. Þó hefur þótt rétt að styðjast
við þessa reynslu við ýmsar þær tilraunir, sem menn
hafa gert til að spá um raforkuþörf heimsins um næstu
áratugi. 1 grein sinni „Forsyning af Jylland og Fyn
med elektrisk kraft fra Sydnorge“ í „Elektrotekni-
keren", No. 22, 1948, reiknar Sigurd Rump, verkfr. frá
Ziirich, með þessari eða meiri aukningu raforkunotk-
unar í Danmörku fyrstu tvo áratugina. Forstjóri „Brit-
ish Electricity Authority", Lord Citrine, bendir í ára-
mótagrein sinni í „The Times Electricity Supplement",
December 1953, á, að í Stóra-Bretlandi hafi reglan um
tvöföldun raforkunotkunar á 10 árum haldizt í hálfa
öld, án þess það virðist hafa verulega áhrif, hvort frið-
ur var eða ófriðartímar, uppgangsár eða krepputímar.
„Og,“ segir hann, „það er ástæða til að ætla að svo