Dagblaðið Vísir - DV - 13.03.2004, Page 32

32 LAUGARDAGUR 13. MARS 2004
Fókus DV
Ron sagðist einungis hafa gert það sem Vera vildi. Hún hefði drepið sig sjálf en hann kyrkti hana til
vonar og vara. Því næst ætlaði hann að fremja sjálfsmorð.

3*S
Skógurinn Hér náðist Ron. Hann féll í vatnið þegar hann var skotinn en lifði af.
upp en allt kom íyrir ekki. Að lokum
varð hann fyrir skoti og féll í ána.
Ron var við það að drukkna þegar
honum var dröslað á land. Hann
hafði slasast á hné og var fluttur burt
með sjúkrabíl. Lögreglumaðurinn
Bishop sagði við fjölmiðla að Ron
hefði ekki viljað gefast upp og því
hefði verið engin önnur leið en að
skjóta á hann. Á spítalanum vaktaði
lögreglan stofuna en Ron var fljótur
að ná sér og var ákærður fyrir þau af-
brot sem hann hafði framið.
„Ég kyrkti hana til vonar og
vara"
Þegar hann var færður í réttinn
sögðu lögreglumennirnir frá því
hvernig Ron hefði hlegið að þeim
þegar þeir sögðust mundu skjóta og
bað þá að reyna, hann væri mun
sneggri en þeir. Eftir að þeir höfðu
Heimili Rons og Noru Hér áttu átökin sér
stað, hvort sem það var Ron sem drap Veru
eða hún sjálf.
handtekið hann var Ron ringlaður
og spurði hvort þeir væru lögreglan
sem hefði verið að elta hann. Hann
bað þá um að skila því til systur
sinnar og móður að honum þætti
þetta leiðinlegt en þetta væri eina
leiðin sem hann hefði séð. „Málinu
með sígaretturnar var klínt á mig og
mér þykir leiðinlegt að hafa orðið til
vandræða. Ég drap ekki Veru, hún
var þegar dauð þegar ég setti trefil-
inn um hálsinn á henni. Ég sagði
henni frá áætlunum mínum og að ég
ætlaði að drepa mig í lokin og hún
bað mig um að taka sig með. Ég
sagði henni að hún væri of ung til að
deyja en þá fór hún að kasta sér í
gólfið og berja höfðinu í rúmið. Ég
hélt hún væri dauð en til vonar og
vara herti ég trefilinn um hálsinn á
henni." Læknar vitnuðu um sár og
brot á höfuðkúpu en sögðu að það
„Ég bið þig um einn
greiða. Ég hefdrepið
Veru og þú getur sagt
feitu beljunni að það
sé allt henni að
kenna. Ég mun drepa
hana næst ogmann
hennar líka. Ég
elskaði Veru mjög
mikið en hún lét mig
aldrei í friði."
Vera Guest Lá i rúminu og allt leit út fyrir
að hún hafði verið kyrkt.
hefði einungis rotað hana svo Ron
hefði drepið hana. Ron sat rólegur
yfir vitnisburðunum þar til mágur
hans settist í vitnasætið. Sá sagðist
hafa séð til Rons slá Veru þrátt fyrir
að þau hefði vanalega virst ham-
ingjusöm. Við þessi ummæli brjál-
aðist Ron og öskraði: „Helvítis bast-
arðurinn þinn! Þú ættir að sitja
hérna frekar en ég.“ Næsta vitni var
Nora, sem sagði alla söguna frá því
hún hitti bróður sinn fyrir utan hót-
elið. Jafnfram sagði hún að Ron og
Vera hefðu virst mjög ástfangin. Ron
hélt fast í frásögina og sagði að þar
sem hans hefði beðið langur fang-
elsisdómur hefði hann sagt Veru að
gleyma sér, hún væri of ung til að
eyðileggja líf sitt. „Þá brjálaðist hún
og vildi að ég dræpi sig um leið og ég
fremdi sjálfsmorð. 1 öllum látunum
kastaði hún sér til og frá og endaði
með höfuðið á rúmgaflinum," sagði
Ron. Saksóknarinn bað dómarann
að líta á málið sem morð eða ekki
neitt og sagði engar sannanir benda
til annars en Ron hefði drepið hana.
Eftir 15 nu'nútna umhugsun var nið-
urstaðan komin. Dómarinn leit ekki
á Ron er hann las dóminn og dæmdi
hann til dauða. Ron hafði viður-
kennt að hafa kyrkt Veru til vonar og
vara ef höggið hefði ekki drepið
hana. Dómarinn tók langan afbrota-
feril Rons með í reikninginn og sagði
skapbresti hans valda því að hann
væri hættulegur umhverfi sínu.
Áfrýjun Rons var neitað og í október
1945 var hann hengdur.
„Nora, ekki kíkja inn í herbergi.
Vera liggur þar dauð og lítur ekki vel
út. Ron." Þessi skilaboð biðu frú
Noru Lake þegar hún kom heim úr
vinnunni. Nora bjó þarna ásamt
bróður sínum, fjögurra ára dóttur
hans og Veru, 18 ára kærustu. Ron
átti langan afbrotaferil að baki og
hafði verið ákærður fyrir að stela
mörg þúsund pökkum af sígarettum
ásamt fleiri brotum. Þegar Nora var
á leiðinni heim hugsaði hún um að
nú stæði Ron fyrir rétti og var því
hissa þegar hún hitti hann fyrir utan
hótelið í bænum. Hún spurði hann
af hverju hann hefði ekki mætt í
réttinn og sá að hann leit illa út.
„Ekki láta þér bregða en nú hef ég
laglega farið að ráði rnínu," sagði
Ron. „Ég hef gert hræðilegan hlut
því nú er ég morðingi." Nora trúði
honum ekki og sagði honum að
hætta að bulla þetta en spurði samt
hvern hann hefði drepið. „Ég drap
Veru," sagði Ron. „Hún liggur í rúm-
inu heima." Nora bað hann að koma
með sér heim því henni Ieist illa á
ástand bróður síns en Ron tók það
ekki í mál. „Ég verð að fara, ég þarf
að drepa sex aðrar manneskjur og
svo mun ég fremja sjálfsmorð."
Nora spurði hvert hann ætlaði og
Ron sagði að næsta fórnarlamb væri
mágkona hans sem hefði staðið f
framhjáhaldi og þar á eftir væri
komið að konunni hans, Rene. Eftir
nokkuð þras hélt Nora heim á leið
en Ron hélt sína leið. Þegar hún kom
heim kom miðinn henni því ekki al-
gjörlega í opna skjöldu. Nora var
ekki viss hversu mikið mark hún ætti
að taka á bróður sínum en vissi að
það væri einungis ein leið til að fá
hlutina á hreint. öskrin í henni urðu
til þess að nágrannarnir komu
hlaupandi yfir.
„Fyrirgefið mér"
Vera Gest lá í rúminu með trefil
bundinn fast um hálsinn. Hún hafði
verið kyrkt. Lögreglan fór strax að
leita að Ron og komst fljótt á slóðina
þar sem hann hafði skilið fleiri bréf
eftir. Eitt bréfanna var stílað á
vinnuveitenda hans: „Ég bið þig um
einn greiða. Ég hef drepið Veru og
þú getur sagt feitu beljunni að það
sé allt henni að kenna. Ég mun
drepa hana næst og mann hennar
líka. Ég elskaði Veru mjög mikið en
hún lét mig aldrei í friði." Nora fékk
annað bréf þar sem Ron baðst íyrir-
gefningar fyrir það sem hann hafði
gert en sagði að Vera hafði beðið um
þetta. Einnig sagði Ron að þetta væri
allt lögreglunni að kenna því hún
kenndi sér um allt sem miður færi í
bænum og hann gæti ekki búið
lengur við þessar aðstæður. í lokin
sagði hann Veru að hún gæti farið
með söguna í blöðin en þá yrði hún
að fá almennilega borgað fyrir.
Fjórða bréfið var stílað á móður
hans og var stutt og laggott: „Fyrir-
gefðu hvað ég er vondur maður."
Af Ron fréttist þar sem hann
hafði stungið af án þess að borga
bensín og stal handtöskum af göml-
um konum. Nokkrum dögum
seinna sást billinn hans og lögreglan
fór strax af stað og reyndi að búa til
vegtálma en Ron gaf ekki eftir. Lög-
regluþjónarnir áttu fótum sínum
íjör að launa. Seinna fannst bíll hans
í skógi nálægt bóndabýli. Lögreglan
umkringdi skóginn og skipaði Ron
til að gefast upp. Eftir skotárás og
hlaup um skóginn komst Ron að
fossi og fór að klifra niður klettana.
Lögreglan hrópaði á hann að gefast
Sérstæð sakamál