Akranes - 01.09.1945, Qupperneq 15

AKRANES
111
Blómasjóður Akraneskirkju
Sjóðurinn er stofnaður af prófasti síra Þorsteini Briem og
konu hans, Emilíu P. Briem, 3. júlí s. 1., eins og neðangreind
reglugerð ber með sér.
1. grein:
Blómasjóður Akraneskirkju er stofnaður 3. júlí 1945 og er
stofnfé hans 5000.00 kr. — fimm þúsund krónur —, er sókn-
arbörn Akranessóknar færðu sóknarpresti sínum, síra Þor-
steini Briem, að gjöf á sextugsafmæli hans þann dag.
2. grein:
Af stofnfé sjóðsins skal leggja 1000.00 kr. í Söfnunarsjóð
íslands með þeim skilmálum, að jafnan þá er ártal stendur á
heilum tug eða hálfum, greiðist 9/10 vaxta til stjórnar sjóðs-
ins, en hin árin leggjast allir vextir við höfuðstól. Að öðru
leyti skal ávaxta fé sjóðsins í Sparisjóði Akraness eða Lands-
banka íslands, að svo miklu leyti sem það verður ekki notað
samkvæmt 4. grein.
3. grein:
Stjórn sjóðsins er kirkjunefnd Akraneskirkju, en hana
skipa sjö konur, kosnar á safnaðarfundi Akranessóknar.
4. grein:
Kirkjunefnd ráðstafar handbæru fé sjóðsins á hvem þann
hátt, er henni þykir við eiga til þess að prýða kirkjuna eða
kirkjulífinu til eflingar á annan veg, er prófastur samþykkir.
Á sama hátt skal og verja því fé, er sjóðnum kann síðar að
áskotnast.
5. grein:
Kirkjunefnd semur árlega reikning sjóðsins og afhendir
sóknamefnd Akraneskirkju afrit af honum til þess að hann
verði lagður fyrir safnaðar- og héraðsfund, ásamt reikningi
kirkjimnar.
Akranesi, 6. júlí 1945.
Emilía P. Briem. Þorsteinn Briem.
í línum þeim, sem fylgdu gjöfinni til prófastsins, stóð m. a.:
„Sóknarbörn yðar standa í mikilli þakkarskuld við yður fyrir
framúrskarandi þjónustu í þágu safnaðarins og fyrir marg-
þætt störf, Akranesi og íbúum þess til gagns og blessunar.
Upp í skuld þessa sendum vér yður hér með litla afborgun og
biðjum yður að taka af oss þann vanda, að velja yður ein-
hvern hlut, til minja um merkisdaginn 3. júlí 1945, sem er
sextugasti afmælisdagur yðar.“
Þar sem prófastshjónin hafa heldur kosið að ráðstafa gjöf-
inni samkvæmt því, er reglugjörð þeirra ber með sér, þá
þakkar kirkjunefndin fyrir hönd safnaðarins hér með hjart-
anlega fyrir gjöfina og væntir þess, að sjóður þessi megi efl-
ast og aukast sem mest, kirkjunni til hagsældar á ókomnum
tímum.
Kirkj'unefnd Akraneskvrkju.
P. S.
Undirritaðar konur, sem nú eiga sæti í kirkjunefnd Akra-
neskirkju, taka á móti gjöfum og áheitum til sjóðsins fyrst
um sinn. Síðar höfum við hugsað okkur að láta prenta minn-
ingarspjöld, sem seld verða sjóðnum til eflingar.
Akranesi, 23. ágúst 1945.
Valdís Böðvarsdóttir. Emilía Þorsteinsd. Friðmey Jónsdóttir.
Margrét Jónsdóttir. Valgerður Halldórsd. Emilía P. Briem.
Ingunn Sveinsdóttir. Bjömfríður Bjömsdóttir.
að fyrir umsömdum tryggingum skipverja. —
Fjöldinn allur af sjómönnum og útgerðarmönn-
um fer ekki aðeins með skarðan hlut frá borði,
heldur feiknalegt tjón.
Slíkt sem þetta hefur áður komið fyrir og við
þessu má alltaf búast. Það er hald manna, að
þessi lélega síldarvertíð muni valda mörgum
einstaklingum miklum búsifjum fyrir utan það
tjón, sem utanríkisverzlun landsins í heild bíð-
ur af þessu. Hinsvegar mun mörgum detta í hug:
Hvar er gróði og „góðæri" undanfarandi stríðs-
ára hjá landi og þjóð, að þola ekki þau óþægindi,
sem aðeins sumarlangt þjaka einn þátt atvinnu-
lífsins. Þyngri raun hefur oft hent þessa litlu
þjóð á undanfarandi öldum.
Hér er á þetta bent til þess að menn hugleiði,
að eitthvað „brogað" hlýtur að vera við ástand
og horfur á sviði atvinnuvega vorra og fram-
leiðslu.
Að vel getur þurft til þess festu, þrek, sam-
heldni og framsýni fjöldans að bægja böli frá
dyrum, jafnvel á þessari öld hinna miklu mögu-
leika.
Að hér sé um alvarlet mál að ræða, má nokk-
uð marka af því, að ríkisstjórnin hefur vegna
þess viðhorfs, sem þetta hefur skapað, skipað
nefnd manna til að „gera tillögur um trygging-
ar, er miði að því að verja útgerðina skakkaföll-
um, sem orsakast af óviðráðanlegum ástæðum."
Nefndina skipa eftirtaldir menn:
Kr. Guðmundur Guðmundsson tryggingarfræð-
ingur formaður, Davíð Ólafsson fiskimálastjóri,
Ólafur Magnússon skipstjóri, Bjarni Þórðarson
sjómaður og Ól. B. Björnsson útgerðarmaður.
Iiin fræga Sokkabandsorða,
æðsta enska orðan, er ein af mest metnu og
elztu orðum Evrópu. Játvarður III. stofnaði hana
árið 1350 til heiðurs Maríu mey, Játvarði skrifta-
föður og St. Georg. Sokkabandsorðan er því
stundum kölluð St. Georgsorðan.
Þessi eru sögð tildrögin að stofnun orðunnar:
í hirðveizlu einni missti hin fagra greifafrú
Salisbury sokkaband sitt, blátt að lit, og tók kon-
ungur það upp. Þegar hann sá nokkra af gest-
unum glotta háðslega, sagði hann: „Honny soit,
qui mal y pence!“ — (Vansæmd hljóti þeir, sem
tengja illar hugsanir við atburð þennan), — og
sór, að hann skyldi gera sokkabandið að eftir-
sóknarverðu og virðulegu heiðursmerki.
Upphaflega hlutu 24 menn orðuna, en 1918
báru hana 26 menn, — og er hún aðeins veitt
æðstu aðalsmönnum og ríkjandi furstum. —
Orðubandið er úr dimmbláu flaueli, og er því
fest með gullnælu fyrir neðan vinstra hnéð. Orð-
unni fylgir einnig sérstaklega skrautlegur bún-
ingur, sem notaður er við hátíðlegustu tæki-
færi.
Þessu æðsta ævagamla heiðursmerki Breta
hafnaði sá maður, sem héðan af mun lengi
skipa æðsta sess, ekki aðeins í hugum brezkra
manna, heldur manna um allan heim, Winston
Churchill, sem segja má að hafi haft heimsfor-
ystu á undanförnum sex erfiðum árum.
Aflöguð vísa.
í Smákveðlingum, eftir Sigurð Breiðfjörð,
prentuðum í Kaupmannahöfn 1862, er þessi visa
á bls. 64:
Illur hefir illa spáð,
illa er kjörum varið,
illa gefast illra ráð,
illa er þetta farið.
Það er fljótséð, að í fyrstu línu er hér víxlað
orðum. Sigurður er að leika sér að þvi, að byrja
hverja braglínu á sama orðinu, atviksorðinu
„illa“. Hann hefur alveg vafalaust byrjað
„Illa hefir illur spáð“, en hitt er vangá skrifara
eða prentara, og ættu menn að athuga það, er
þeir hafa vísuna yfir.
X.
Til stúkunnar Akurblóm nr. 3, Akranesi
Þið réttuð mér veikri vinarhönd,
þið vilduð mig leiða og styðja,
er helkaldur næddi um hugarlönd
haustblær, og sumarsins rósavönd
lagði í vetrar viðja.
í hjarta mér vakti vor á ný,
vináttuþelið blíða.
Og mótlætis gegnum skuggaský
skinu mér vonaljós björt og hlý,
sem hröktu burt harm og kviða.
Af einlægum hug og hjarta eg bið
vorn himneska föður að launa
þá hjálp, sem mér veikri veittuð þið.
Vini að eiga sér við hlið
er styrkur í stormi rauna.
17. janúar 1945.
Margrét Helgadóttir.