Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1908, Blaðsíða 85

vini, þá náöi refablóðiö,úlfablóöið og svínablóðið tök-
unum á honum. Haldi hann aðeins áfram að drekka,
Þá verður hann altaf dýr«.
Og íjandinn hældi púkanum sínum, fyrirgaf hon-
um gömlu yfirsjónina og veitti honum háa heiðurs-
stöðu. (Þ. Erl. þýddi).
Finsk þjóðsaga.
Morgunroðinn og kvöldroðinn voru bræður, sem
attu að fara á hverjum morgni upp á himininn, til
að boða komu móður þeirra, sólarinnar, og skipa
stjörnunum og mánanum, að víkja úr vegi fyrir henni.
~~ En svo bar til eitt sinn, að þeir gleymdu þcssu,
°g hugsuðu að eins um sína fegurð, og það, að láta
öðrum lítast vel á sig, enda stóðu stjörnurnar, mán-
iun, mennirnir og dýrin undrandi af fegurð bræðr-
anna og gleymdu, að sýna sólinni þá virðingu, sem
sjálfri drottningunni bar, þegar hún kom i geisla-
skrúði sínu.
Af þessu reiddist drottningin og dróg svört ský
yfir himininn, sem steyptu úr sér hellirigningu meö
Þrumum og eldingum. En þegar hún svo loks sóp-
aði skýunum af himninum, svo loftið varð heiðríkt,
Þá skildi hún bræðurna að, og lét annan boða komu
fiennar á morgnana, en hinn burtför hennar á kvöldin.
Síðan hefur hún aldrei lofað bræðrunum, að vera
saman; að eins um Jónsmessuleytið lofar hún þeim
aÞ sjást og taka höndum saman litla stund. Þeir
*-árast oft af því, að fá ckki að vera hvor hjá öðrum;
Þau tár kalla mennirnir morgundögg og kvölddögg.
Tr. G. Pýddi.
(75)