Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1933, Side 34

um stóriðnaði, urðu eftirbátar niðja sinna er fluttust
til Ameríku og frænda sinna i Pýzkalandi, fyrir ein-
tóma vanafestu. Peim pótti allt gott eins og það var
I tíð feðra þeirra. Og það hefði allt verið gott, ef
striðið mikla hefði ekki rótað um markaðsskilyrðun-
um, fjöldi þjóða hætt að kaupa ensk kol, Indverjar
hætt að kaupa enska baðmullarvöru fyrir bómull,
Kfnverjar hætt að kaupa sama fyrir te, og Brasilíu-
menn fyrir kaffi. Og allar aðrar þjóðir, sem verzluðu
við mestu kaupsýsluþjóð heimsins, hættu að verzla
í Englandi, vegna þess að þær fengu jafngóðar vörur
annarstaðar fyrir lægra verð.
Einkenni Breta, hægðin og seigjan, eru svo trú-
fastur fylgifiskur þeirra allra, að enginn kemst til
vegs þar, nema hann hafi annan kostinn i óvenju-
ríkum mæli, ef hann skortir hinn. Winston Leonard
Spencer Chnrchill á annan kostinn, en vantar hinn
og er þó fyrir löngu orðinn heimsfrægur maður.
Hann á seigjuna, en veitekki, hvað hægð er. Hann
er svo mikill ofstopamaður, að ef hann væri ekki frá-
bær gáfumaður og margs ekki varnað, mundi þjóðin
hafa gert hann ærulausan fyrir löngu. Pað hefir oft
verið reynt, en hann hefir jafnan risið upp aftur.
Enginn áberandi stjórnmálamaður hefir verið eins
mikill lithverfingur í starfi sínu og hann. En fyrir
gáfna sakir, mælsku og glæsimennsku er hann
ósigraður enn.
Hann er afkomandi eins mesta hermanns og stjórn-
málamanns, er England hefir alið, hertogans af Marl-
borough. Og þó að blóðið sé orðið 200 ára gamalt I
æðum þessa niðja, vissi hann i æsku, hvaðan það rann,
og vildi gerast hermaður og stjórnmálamaður. Eftir
menntaskólanám gekk hann á herskóla, og fyrsta
tækifæri, sem honum gafst til að sjá hernað, fékk
hann árið 1895, er hann fór til Cuba og var þar í
fylkingum Spánverja i ófriðnum við Bandaríkjamenn,
þótt eigi væri hann þar sem hermaður; heldur blaða-
(30)