Bræðrabandið - 01.03.1978, Blaðsíða 3

Biblíúhöfundarnir höfðu skýra mynd
af mikilleika Guðs og sem afleiðing af
því beygðu þeir sig niður í bæn.Esra
sagði: "Ég féll á kné,fórnaði höndum
til Drottins, Guðs míns." (Esra 9,5).
Sálmaskáldið Davíð bætti við: "Komið
föllum fram og krjúpum niður. Beygjum
kné vor fyrir Drottni skapara vorum"
(Sálm 95,6). Áður en Pétur kallaði
Dorkas frá dauðum "kraup hann niður
og bað" (Post.9,40). Og þegar Pétur
bað fyrir ofsaekjendum sínum„kraup
hann niður og hrópaði hárri röddu:
"Drottinn, lát þá ekki gjalda þessarar
syndar" (Post.7,60). Á sama hátt
"kraup (Páll) niður og bað með þeim
öllxam" (20.kafli,36,vers) áður en
hann skildi við bræðurna í Efesus.
Enginn getur rannsakað þessar
tilvitnanir um bæn án þess að sjá að
stórmenni til forna töldu það bæði
forréttindi og skylduað krjúpa þegar
þeir nálguðust hinn eilífa í bæn.
Jafnvel Salomon konungur "kraup niður
frammi fyrir ísrael og rétti hendur
sínar til himins" (2.Kron,6,13) þegar
hann flutti sína miklu bæn við víglsu
musterisins. Og Jesús, fordæmi okkar
"kraup niður og bað" (LÚk.22,41).
Ellen G. White skrifaði: "Hvar hafa
bræður okkar fengið þá hugmynd að þeir
ættu að standa þegar þeir biðja til
Guðs?...Rétta aðferðin er að krjúpa
niður þegar við biðjum til Guðs...
Bæði þegar við biðjum opinberlega og
í einrúmi er skylda okkar að beygja
okkior niður á knén frammi fyrir Guði
þegar við flytjum beiðni okkar til
hans. Þetta sýnir að við erum honum
háð...Og þegar við komum saman til að
tilbiðja Guð skuluð þið vera viss um að
beygja knén frammi fyrir honum. Þessi
athöfn á að bera vitni um það að öll
sálin, líkami og andi eru beygð undir
vilja Andans og sannleikans...maðurinn
verður að koma á knjánum þegar hann
biður við fótstól nááarinnar." Selected
Messages 2.bókbls.311-315.
ÞÓ að best sé að krjúpa þegar beðið
er virðist Biblían gera ráð fyrir því
að undir sumum kringumstæðum sé viðeig-
andi að standa. Þegar musteri Salomons
var vígt stóð konungurinn þegar hann
blessaði lýðinn. FÓlkið stóð einnig.
(1.Kon.8,55.14) þó að Salómon hafi
kropið þegar hann flutti aðalhelgunar-
bænina stóð hann þegar hann veitti
fólkinu síðustu blessun:
3