Bræðrabandið - 01.07.1984, Blaðsíða 9
HEFUR ÞÚ
EAÐMAD
BARNID ÞITT?
Þetta er ekki bara slagorð. Það er
"lífsnauðsynlegt þar til barnið nær sjö
eða átta ára aldri - og ég meina lífs-
nauðsynlegt!" segir dr. Ross Campbell,
kristinn geðlæknir sem hefur sérhæft sig
í því að annast um ung börn. Dr.
Campbell heldur áfram og segir að þörfin
sé sérstaklega sterk þegar börnin eru
veik, þreytt, hafa orðið fyrir sorg eða
vonbrigðum, eða eiga í erfiðleikum með
jafnaldra sína.
Við eigum vini sem eiga engin börn
sjálf. En systkinabörn þeirra og öll
börnin í götunni elska þau ákaflega
mikið. Og það tekur ekki langan tíma að
sjá hvers vegna. Börnin eru boðin
velkomin með faðmlátum og breiðum
brosum. Klapp á öxlina, klipið í
kinnina, gáskafull snerting, hendinni
rennt í gegnum hárið, allt flytur þetta
boðskap - "mér þykir vænt um þig!" Ef
þú tekur barn í klöltu þér og horfir í
augu þess ertu að bjóða því að deila með
þér hluta af lífsskoðun þess og hvernig
það sér heiminn. Barnið sér strax að þú
hefur augljóslega áhuga á hugmyndum þess
og berð virðingu fyrir þeim.
Slík væntumþykja í dag getur vel
veitt barninu þann tilfinningalega styrk
sem það þarf á að halda er það mætir
erfiðum kringumstæðum á morgun. Nei það
er alls ekki út í bláinn að spyrja:
"Hefur þú faðmað barnið þitt að þér í
dag?"
Robert H. Pearson
9