Freyr - 01.09.1946, Side 10

252
FREYR
Númer III. tafla. Útk om a
á við við
kindum húðpróf. líffæraath.
7 + -4-
15 + ++
16 + +++
21 + ++
24 (+) (+) -
25 + (æ)
26 + +
28 + +
29 ( + ) + +
35 + +
51 + + +
52 + (+)
55 ( + ) + .
57 + JL
63 (+) (æ)
65 + +
12 (+) 4-
22 (+)
23 (+)
37 +
46 (+) 4-
54 (+) 4-
56 | 4-
76 (+) 4-
78 4- 4-
79 +
20 -r- + +
31 ~t—1—!“
53 (4-)
64 -f
70 -T- + + +
anlega af þeim ástæ'ðum ekki fram við
húðprófun. 10 kindur koma fram við húð-
prófun, án þess að nokkrar sjúklegar
breytingar finnist í innyflum þeirra. Lík-
legt má telja, að nokkur hluti af þessum
hópi hafi verið á byrjunarstigi sjúkdóms-
ins.
Þessi reynsla, sem nú hefir verið minnzt
á, leiddi til þess, að gerðar voru síðastlið-
inn vetur húðprófanir með aviantubercul-
ini á milli 30—40 þús. fjár víðs vegar um
Austurland, í Rangárvallasýslu, Skaga-
firði og Eyjafirði. Húðprófanir þessar yoru
að mestu leyti framkvæmdar af mönnum
innan viðkomandi sveita. Nokkrir þeirra
höfðu áður meiri eða minni reynslu við
slík húðprófunarstörf, en auk þess ferð-
aðist ég um þessi landssvæði og æfði á 2.
hundrað manns við að húðprófa fé og
þekkja sjúklegar breytingar í innyflum
sauðfjár af völdum garnaveiki. Menn þess-
ir virtust yfirleitt fljótir að komast upp á
lag með að húðprófa féð og sýndu mikinn
áhuga á starfinu. f þessum hópi voru þriár
stúlkur, og reyndust þær að sjálfsögðu
engu síðri til starfsins.
Markmið með húðprófunum þessum var
1) að fá nánari hugmynd um útbreiðslu
garnaveikinnar í þessum sveitum,
2) að leitast við að tína úr sjúkar kindur,
umfram allt þar, sem veikin var í
byrjun og því meiri möguleiki fyrir
menn að hindra frekari útbreiðslu
hennar,
3) að undirbúa, að slíkar prófanir verði
framkvæmdar í enn stærra stíl strax
í sláturtíð á þessu hausti.
Árangurinn af þessari starfsemi virðist
hafa orðið vonum fremri. Ýmsar upplýs-
ingar fengust um útbreiðslu garnaveikinn-
ar, hvarvetna þar sem prófanirnar voru
framkvæmdar. Meðal annars komu fram
allmargir fjárhópar, þar sem veikin var
aðeins í byrjun, og ekki er líklegt, að
hennar hefði orðið vart án prófunar jafnvel
svo árum skipti, en það er eitt þýðingar-
mesta atriðið í baráttunni gegn útbreiðslu
sjúkdómsins að verða hans nógu fljótt
var, og mun síðar nánar að því vikið. Á-
hugi og skilningur bænda á því að fram-
kvæma þarf slíkar prófanir sem allra mest
að haustinu eða í slátúrtíð hefur raunar
alltaf verið fyrir hendi. En reynslan í
fyrravetur sýndi þeim, að það er tiltölu-
lega kostnaðarlítið og auðvelt fyrir þá að