Símablaðið - 01.11.1931, Qupperneq 28

50
SIMABLAÐIÐ
Fer þar dagafjöldinn ekki eftir þjón-
nstualdri, heldur eftir því, í livaða
launaflokki viðkomandi er. Fríinu má
skifta. Auk þess er fastákveðið fri við
ýms tækifæri: 1 dagur í tilefni af trú-
lofun (ekki er þess þó getið, að sami
maður geti oft fengið slikan frídag),
4 dagar í tilefni af giftingu, en 7 dagar
þurfi viðkomandi að ferðast til að
gifta sig, 1—2 dagar við giftingu ná-
komins ættingja, 4 dagar við dauða
konunnar, barns eða foreldra, og 1
dagur við fráfall annara ættingja.
Þurfi starfsmaður að sjá um útför
þessara ættingja fær hann 4 daga l'rí.
Ennfremur er gefinn 1 frídagur við
25 eða 40 ára starfsafmæli, og 1 í til-
efni af silfurbrúðkaupi.
Italía:
Frí opinberra starfsmanna er ákveð-
ið með konungl. tilsk. frá 13. des. 1923.
Frítíminn er 30 dagar án tillits til
þjónustualdurs cða launakjara. í sér-
stökum tilfellum fæst fríið framlengt
um alt að því einn mánuð, eftir úr-
skurði viðkomandi ráðherra.
Noregur:
2 vikur að sumrinu og 1 vika að
vetrinum.
Pólland:
Þar eru sumarleyfi hærri emhættis-
manna 4 vikur fvrstu 10 árin, 5 vikur
næstu 10 ár, og 6 vikur eftir 20 ára
þjónustualdur. Lægri embættismenn
fá 2 vikna fri fyrstu 10 árin, 3 vikur
næstu 10 árin, og 4 vikna frí eftir 20
ára þjónustualdur.
Sérstakir frídagar eru veittir við
ýms tækifæri, svo sem giftingu, dauðs-
föll o. fl.
Rúmenía:
Þar eru sumarleyfin 1 mánuður. En
mikið er þar um aukafrí, — og auð-
velt að fá það. Hafi maður fengið slík
frí 15 sinnum, er helmingur liins lög-
hoðna sumarlevfis dreginn af honum.
Margar opinberar stofnanir eða starfs-
greinir eiga eða leigja hús við ýmsa
baðstaði eða hrcssingarhæli, og leyfa
starfsfólki sínu að dvelja þar endur-
gjaldslítið eða endurgjaldslaust.
Svíþjóð:
Þar er sumarleyfið 16—25 dagar.
Sviss:
14 frídagar fyrstu 2—15 árin; síðan
bætast við 7 dagar sjöunda hvert
starfsár.
Þar eru 12 sunnudagavaktir um ár-
ið, og fá starfsmenn 12 virka frídaga
fjrrir. Af þeim eru 6 dagar lagðir við
sumarleyfið, til að gera það nota-
drýgra.
Eins og þetta vfirlit ber með sér, er
ísland ekki sambærilegt við nokkurt
af þessum löndum hvað sumarleyfi
símafólksins snertir.
Og hér eru engin lög eða reglur um
þau. Svo lítils er enn virtur þessi þýð-
ingarmikli liður í heilbrigðismálum
þjóðarinnar. Enda vantar hér alger-
lega yfirlit vfir heilsufar þessara
starfsmanna og notagildi starfskrafta
þeirra.
Sumarleyfin byggjast liér eingöngu
á venju. En þau þarf að ákveða með
lögum, eða reglugerð, og gera þau hag-
kvæm fyrir báða málsparta.
Það eru nú líkur til þess, að horfið
verði frá því ranglæti, að láta starfs-