Símablaðið - 01.11.1931, Blaðsíða 33

SÍMABL A£)I£>
55
Símamannaliústaiiurinn
hjá Vatnsenda og heilsubætur.
Það hefir löngum verið sagt, að
vinna símafólksins væri vfirleitt held-
ur óholl og taugaskemmandi. En af'
fólkinu sjálfu og yfirmönnum þess
liefir lítið verið gert til að vinna á
móti þessu, jafnvel hafa einstakling-
arnir oft stuðlað að |)vi, „að auka
skriðinn undan brekkunni", veikja
mótstöðuaflið.
Fjölda margir símamenn (konurnar,
— stúlkurnar, — eru engu síður menn
en karlarnir) hafa fundið sárlega til
þessa, og talað og ritað um það, að
símavinnan væri óholl og að eittlivað
þyrfti að gera til að vinna á móti
heilsutapi því, er hún veldur, en fáir
hafa haft einstaklings-framtak til að
rífa sjálfa sig upp úr því móki, sem
alment l>er mennina meira og minna
liratt „sofandi að feigðarósi“. Eg
þekki að minsta kosti ekkert dæmi
þess.
En þeir hafa viljað vinna og hclst
sem lieild. Þannig hafa þeir betur
treyst sér til að gera sér og sínum nán-
ustu eitthvað til heilsubótar, að þeir
hefðu stvrk og stoð af öðrum, sem
vildu reyna hið sama; trevst sér að-
eins til að komast „nokkuð á veg“
með því að mynda samhjálp sín á
milli.
Fyrsti sýnilegi árangur
þessara samhjálpar-samtaka
símamanna hér i Reykjavík
er „hressingarhæli“ (já, fyr-
irgefið, eg veit ekki livort
húið er að gefa húsinu nafn
enn þá) þeirra lijá Vatns-
enda, sem þeir komu upp í
sumar og vígðu í haust á 25
ára starfsafmæli landssim-
ans.
En svo best kemur þetta
skref að nokkru gagni að
íleiri fvlgi á eftir í sömu
átt. Það er til engra bóta, ef síma-
menn ferðast þangað og þaðan i bíl-
um og sitja þar svo inni við sj)il og
dans í grá-svartri sigarettureyk-þoku.
Taugarnar fá enga endurnæringu við
það, og hvorki líkaminn í heild né
heldur sálin; það yrði engin tilbreyt-
ing frá því vanalega. En það getur
orðið tilbreyting til góðs, ef rétt er á
haldið.
Það er sagt að nokkurra daga fjall-
ganga, sem farin er með viti og fyrir-
hyggju og sæmilegum útbúnaði, þótt
ekki sé nema einu sinni á ári, lengi
líf mannsins um nokkur ár; svo mikil
hressing, hæði andleg og líkamleg,
fæst með því að reyna á vöðvana og
fylla lungun af hreinu „ozon“-lofti.
Þótt Vatnsendi sé ekki „langt úr
bygð“ og þangað sé engin fjallganga,
þá er þar heilnæmt loft. Og ef síma-