Símablaðið - 01.11.1931, Blaðsíða 34

56
SlM ABLAÐIÐ
fólkið, sem tíma hefir
og tækifæri til, vildi
ganga þangað upp eft-
ir, þótt ekki væri nema
frá Elliðaánum, svon?
einu sinni i viku, vera
þar upp frá nokkra
ima að úh'-leikum og
lialda svo á sama hátt
heim aftur, mundi það
fljótlega finna mun á
sér til hins betri vegar,
finna þrek sitt vaxa
og lífs- og starfs-gleði
sína aukast, það mundi finna og
reyna að „fjör í æðar færis“.
En hvaða íþróttir og leika má iðka
þarna uppfrá, „við fjallavötnin fag-
urblá“, þar sem er „friður, tign og
ró“?
Það skal eg skýra frá mínu sjónar-
miði í næsta kafla. St. Bj.
Launin lækka.
Aldrei hefir það orðið eins áberandi
og nú, live launalögin eru úrelt og
grundvöllur dýrtíðaruppbótarinnar
rangur.
Allir sjá það fyrir, að dýrtíðin stíg-
ur um sama levti sem ákveðið er að
dýrtíðarupphótin falli niður i 17%%
úr 40%, sem Alþingi hafði þótt rétt-
mætt að láta hana vera fram á síðasta
ár. Það má geta því nærri, liver af-
koma símafólksins verður eftir þá
lækkun — ofan á margra ára skulda-
söfnun flestra fjölskyldumanna innan
simans.
Þó að þessi lækkun komi hart nið-
ur á öllu starfsfólki símans, bæði kon-
um og körlum, þá verður ekki fram
hjá því komist, að það eru fjölskyldu-
mennirnir, og þá einkum í hópi sím-
ritara, sem útlitið er alvarlegast fyr-
ir. Það þarf alls ekki að rökstyðja
það, að fjölskvldumenn, einkum í
Reykjavik og öðrum dýrtíðarplássum,
lifa ekki af ‘500 kr. mánaðarlaunum.
Greiði af þeim opinber gjöld, fæði
fjölskyldu og klæði. Það er ekki til
neins að prédika fvrir þeim mönnum,
að þeir verði að bera byrðar þjóðfé-
lagsins. Þeir eru þegar sligaðir undir
sinni eigin bvrði.
Hér í blaðinu hefir þrásinnis verið
bent á þá liættu er þessi launakjör
hefði í för með sér. Að þau drepi
starfsgleði manna, geri þá skeytingar-
lausa um hag stofnunarinnar. Það er
böl sem stofnunin leiðir jdir starfs-
menn sína og sýpur svo sjálf seyðið af.
Þess ber því að krefjast, að stjórn
simans taki nú i taumana, áður en
f jöldi starfsmanna hennar hefir lent í
þvi fjárhagslega öngþveiti, að þeir
eigi ekki uppreisnar von, og neyti að-