Símablaðið - 01.11.1931, Qupperneq 31

SlMABLAÐIÐ
53
Siiiiritaranámskeið.
Grein með þessari yfirskrift birtist
í síðasta blaðinu, að mig minnir, 1925.
Var þar all skörulega komist að orði
um það, að nauðsynlegt væri að iialda
slíkt námskeið fyrir símritara og aðra
starfandi innan landssímans, og um
leið mælst tii þess, að landssíminn
kostaði námskeiðið með fjárframlagi
og' kenslu að einhverju eða öllu leyti.
Betta fékk strax góðar undirtektir, og
var þegar hafinn undirbúningur að
væntanlegu námskeiði. Bauðst núver-
andi landssímastjóri (i. Hlíðdal strax
til að kenna okkur rafmagnsfræði,
sem átti að vera aðalnámsgreinin, og
lét hann ekki þar við sitja, heldur út-
vegaði okkur ókeypis allmikið af
kenslubókum í þeirri grein. Einnig
var ákveðið að kenna tungumál, og
varð franska fyrir valinu. Áhugi og
þátttaka símafólks var mjög góð — til
að byrja með, — en fljótt dofnaði á-
huginn hjá mörgum, og síðast voru að-
eins 3 og 4 menn sem stunduðu livora
námsgrein. Við símritarar héldum
okkur eðlilega aðeins að rafmagns-
fræðinni, en það sýndi sig fljótt, að
margir okkar voru illa undir það nám
búnir, vegna þess, að okkur skorti
nægilega æfingu og" þekkingu í stærð-
fræði, sem rafmagnsfræðin krefst, en
það er skilyrði tii að geta lært liana.
Af þeirri ástæðu mun áhugi margra
liafa dofnað, því að liinir, sem lengra
voru komnir i stærðfræði, liöfðu litið
fvri r því að læra rafmagnsfræðina, en
þeir, sem skemur voru komnir, grúsk-
uðu og gáfust svo að síðustu upp.
Við athugun gjaldaliðanna i nýút-
kominni skýrslu um störf landssímans
1930, sést það, að í fjárlögum eru áætl-
aðar kr. 3000,00 til kenslu fyrir síma-
menn, en reikningurinn er 100 kr. —
segi og skrifa, eitt hundrað krónur, —
aðeins hluti af þessari fjárhæð er
notaður. Eg býst við því, að ef þessi
gjaldaliður væri þurkaður út, vegna
þess að svo er að sjá sem liann sé al-
gerlega ónauðsynlegur, þá kæmu upp
raddir um, að slíkt mætti ekki við-
gangast, vegna þess live kenslan væri
nauðsynleg. En hvers vegna er þetta
fé þá ekki notað, því ætti maður að
slá hendinni á móti því sem manni er
boðið, og fá svo framan í sig, ef eitt-
bvað betra býðst, að við séum ekki
færir um að taka því? Og ekki gæti
maður kent neinum öðrum um það en
sjálfum sér.
Þetta getur maður sagt að sé áhuga-
leysi. Það er vitanlegt, að tveir sím-
ritarar eru nú við stærðfræðisnám,