Símablaðið - 01.01.1980, Síða 31

Fækkun á langlínu-
miðstooinm 1
Reykjavík
Nú hin síðari ár, hefir sjálfvirkni símstöðva
aukist mjög. Um leið hafa margar hinar
smærri símstöðvar verið lagðar niður og
starfsemi þeirra bætt við stærstu símstöðv-
arnar í umdæmi hverrar fyrir sig. Afleiðing-
ar þess eru að sjálfsögðu aukið álag talsíma-
varða á þessum stöðvum, því þrátt fyrir
aukið starf er starfsfólki ekki fjölgað.
Þessi aukna sjálfvirkni hefir einnig haft
áhrif á stærstu símstöð landsins, Langlínu-
miðstöðina í Reykjavík. Þar hefir nú fimm
talsímavörðum verið tilkynnt, að ekki sé
þörf fyrir starfskrafta þeirra lengur, og ef til
vill mega fleiri talsímaverðir búast við sömu
tíðindum á næstunni. Þar að auki höfðu
tvær stúlkur fyrr í haust, sótt um önnur störf
innan stofnunarinnar, sem þær nú gegna.
Yfirmenn Símans hafa sýnt mikinn vilja
fyrir því, að stúlkurnar fengju önnur störf
innan stofnunarinnar. Var þeim bent á að
sækja um lausar stöður hjá stofnuninni, en
þær sem það ekki gerðu, mættu búast við
uppsögnum með þriggja mánaða fyrirvara.
Fjórar stúlkur hafa nú fengið stöður, en
þeirri fimmtu var sagt upp starfi, eftir að hún
hafnaði einni stöðu og fékk ekki, að eigin
mati, nægan tima til að skoða aðra.
Að sjálfsögðu er lítið hægt við því að
segja, þó fækkað sé fólki í starfi, sem ekki er
lengur starfsgrundvöllur fyrir. En eitt mega
yfirmenn stofnunarinnar taka til athugunar,
og það er að gefa fólki lengri tíma en nú hefir
verið gert, til að athuga sín mál, og þá um
leið kanna aðra starfsmöguleika. Hefði jafn-
vel komið til greina, að efna til námskeiðs
fyrir stúlkurnar með breytingar á starfi í
huga, en ekki að stilla þeim upp við vegg,
eins og nú er gert.
í þessu tilfelli er um að ræða talsímaverði
með 9 ára — 13 ára starfsaldur að baki. Er
það langur tími á sama vinnustað, með sömu
vinnufélögunum allan tímann. Enda líta tal-
símaverðir vinnustað sinn mjög jákvæð-
um augum og félagsandi þar með eindæmum
góður.
Það er mikið átak að fara úr skemmtilegu
starfi og hefja nýtt starf á ókunnum vinnu-
stað með nýjum vinnufélögum. Aftur á móti
getur það líka verið jákvætt og endurnýjandi
fyrir hvern og einn, því oft verður fólk of
einangrað og innilokað í sínu starfi, ef það
vinnur sama starfið alla tíð.
Við metum vilja yfirmanna okkar, að
bjóða aðra vinnu í stað þeirrar er hefir verið
okkur svo mikils virði í mörg ár, en finnst
þó, að þeir hafi ekki sýnt nægan skilning á
þeim miklu breytingum er þetta veldur, með
svo stuttum fyrirvara. Má þar benda á
breyttan vinnutíma og jafnvel lægri tekjur.
Við teljum okkur hafa skilað af okkur
erfiðu starfi og það oft við slæmar aðstæður
og unnið stofnuninni eins vel og við máttum.
Megi svo einnig verða í nýju starfi.
Það er með trega og söknuði, að við kveðj-
um stöllur okkar á Langlínustöðinni eftir öll
þessi ár og þökkum góð kynni. En við
munum líta inn öðru hvoru og fá okkur
góðan kaffisopa í glaðværum vinahópi og
minnast liðinna stunda.
K.H.G.
SÍMABLAÐIÐ 29