Freyr - 01.07.1971, Blaðsíða 5

FREYR
BÚNAÐARBLAÐ
Nr. 14 — Júl í 1971
67. árgangur
Útgefendur:
BÚNAÐARFÉLAG ÍSLANDS
STÉTTARSAMBAN D BÆNDA
Útgáfustjórn:
EINAR ÓLAFSSON
HALLDÓR PÁLSSON
PÁLMI EINARSSON
Ritstjórn:
GÍSLI KRISTJÁNSSON
(ábyrgðarmaður)
ÓLI VALUR HANSSON
Heimilisfang:
PÓSTHÓLF 7080, REYKJAVÍK
BÆNDAHÖLLIN, REYKJAVÍK
Áskriftarverð kr. 300 árgangurinn
Ritstjórn, innheimta, afgreiðsla og
auglýsingar:
Bœndahöllinni, Reykjavik — Sími 19200
Prentsmiðja Jóns Helgasonar
Reykjavík — Sími 38740
EFNI :
Sumarlöndin
Sauðnaut til íslands
íslenzkar eiturjurtir
Um fœðuvalið
Kraftfóðurframleiðsla nútímans
Viðhald votheyshlöðunnar
Húsmœðraþáttur
Molar
Sumarlöndin
Um það er ekki að villast, að á landnamsöld og löngu
síðar hefur landið verið gróðri vafið í langtum ríkara
mæli en við þekkjum. Hefði eigi svo verið mundi byggð
aldrei hafa þróast í dölum, langt innan við núverandi
gróðurmörk, en fjöldi eyðibýla er þekktur frá fyrri alda
skeiði innar og ofar en nókkur byggð ríkir nú. Mann-
vistir og náttúruöfl hafa lagzt á eitt með að eyða gróðri
og jarðvegi og má svo segja, að enn sé að því unnið, en
það gerist þegar um ofsetu er að rœða og harðýðgi nátt-
úruaflanna er í meira lagi.
Eigi að síður er það svo, að enn í dag er langt frá því
að búskapur þrífist á stórum svœðum og í þeim mæli,
sem raun er á, ef ékki vœru víðernin á bak við byggð-
irnar, heiðalöndin, hlíðar og dalir, þar sem búsmali lifir
og hrærist á sumrum, safnar forða og eflir vöxt.
Um þriðjung ársins nærist búfé einungis af gróðri víð-
ernanna um heiðar, fjöll og firnindi. Þar verða til svo
sem 12—14 þúsund lestir af lambakjöti og öðru kjöti,
sem árlega skapazt af gróðri víðlendanna. Þar safnar
búféð heilsu og hreysti, er endist árlangt með aðstoð
þeirrar eftirtekju, sem búendur safna á heimalöndum.
Á ræktuðu skákunum heima er tékin sú næring, sem
nægir til að viðhalda lífi skepnanna, eða eitthvað í þá
átt, og svo til að framleiða nokkurn hluta þeirrar mjólk-
ur, sem er framleiðsla búanna.
Það er sjálfsagt ekki ofmælt þótt fullyrt sé, að úthag-
inn sé skapandi alls kjötsins, sem búfé skilar í þjóðar-
búið.
Því eru sumarhagarnir ékki lítils virði. Og því er vert
að minnast þess, að eðlilegt er og sjálfsagt, að nokkuð
sé fyrir þá gert til aukningar og eflingar jafnframt því,
að landið þarf að sjá vaxandi hópi þjóðarþegna farborða,
sjá um að veita fólkinu þær verðmætu afurðir, sem télj-
ast til lífsnauðsynja.
„Þar drúpir smjör af hverju strái“ mælti Þórólfur og
fékk af því viðurnefni. Mætti land það, sem eitt sinn var
algróðið, gróa á ný fyrir tilstilli samtíðar okkar og fram-
tíðarinnar, til þess að þar megi smjör drúpa af stráum
handa þeim, er enn hafa ekki séð heimsins Ijós á voru
landi.
Mœtti haglendi sumarsins vaxa, þá vex einnig gæfa og
gengi komandi kynslóða hér á norðurhjara G.
F R E Y R
285