Freyr - 01.07.1971, Blaðsíða 9

Hópur sauðnauta í varnarstöðu.
íslandi mundi hæfa sauðnautum vel. Benti
hann á það, að á Nunivak í Beringhafinu
væri miklu votviðrasamara heldur en á
íslandi. Þetta sýndi, að sauðnaut þyrftu
alls ekki heimskaucaloftslag. Ennfremur
taldi J. T. að haglendi á íslandi mundi
henta sauðnautunum vel, og það með —
en að þessu spurði ég sérstaklega — að
sauðnaut gengju hvergi nærri eins nálægt
gróðri í högum oins og t. d. sauðfé eða
geitur. Þetta er auðvitað sérlega þýðingar-
mikið, því að gróðurríki lands okkar stend-
ur höllum fæti. í bréfinu til mín segir
Teal svo um þetta:
„Sauðnaut naga ekki niður í rót svipað
og sauðfé og jafnvel kýr gera, heldur beita
þau sér hér og hvar, og þurfa þess vegna
allstóra haga. Þau bíta einnig gulvíði og
fjalldrapa. Vegna þeirrar sérlega góðu ein-
angrunar, sem ull sauðnautanna gefur,
missa þau lítinn líkamshita og þurfa því
minna fóður til þess að lifa. í því sam-
bandi má benda á, að fullorðinn tarfur,
sem vegur um 900 pund, þarf aðeins einn
sjötta-hluta þess dagsfóðurs, sem venjulegt
holdnaut þarfnast. Vegna þess er engin
hætta á þeim landskemmdum frá sauð-
nautum, sem ævinlega hafa fylgt sauðfé,
hvar sem er í veröldinni.“
Teal bendi í bréfi sínu á marga kosti
sauðnautanna, svo og það, að hægt mundi
vera, með samþykki danskra stjórnarvalda
að fá þau frá Austur-Grænlandi.
Hugmynd mín um innflutning og land-
nám sauðnauta á íslandi er margra ára
gömul. Þó var það aðeins nýlega að ég
setti mig í samband við Teal. Mér virtist
frá því fyrsta, að Vestfirðir mundu vera
ákjósanlegur landnámsstaður fyrir dýrin,
og minnt.ist á Vestíirði sem líklegan lands-
hluta í fyrsta bréfi mínu til J. T. Hann
svaraði því til, að honum hefði einmitt
komið hið sama í hug og stungið upp á
Vestfiörðum sem slíkum stað, þegar hann
heimsótti ísland árið 1965. í þessum leið-
angri til landsins átti Teal tal við ýmsa
ráðamenn í landbúnaði og ríkisstjórn og
hreyfði sauðnautainnflutningi og eldi við
þessa menn.
Ég er ekki Vestfirðingur og þekking mín
af þessum fallega — og þó að sumu leyti
harðbala — landshluta, er bundin við það,
sem ég hefi lesið urn hann, sérstaklega í
Árbókum Ferðafélagsins. Þó hefi ég nokkr-
um sinnum heimsótt norðurhluta ísafjarð-
ardjúps þar sem ég á skyldfólk. Hinsvegar
mun öllum Ijóst, að landbúnaður og sjáv-
arútvegur hafa farið minnkandi þar á und-
anförnum árum, og það svo, að Horn-
strendur og Jökulfirðir eru nú orðið í eyði.
Ýmsir mætir menn hafa á síðustu árum
rætt um friðun Hornstranda, Frumvarp til
laga var borið fram um þetta á s. I. Al-
þingi. Framsögumenn voru þeir Matthías
Bjarnason og Pétur Sigurðsson. Matthías
sendi mér eintak af þessu frumvarpi að
beiðni minni, og virðist mér að hér sé um
prýðilegt lagafrumvarp að ræða. Því mið-
ur var þessi löggjöf ekki afgreidd á síðast-
liðnu þingi, en vonandi verður hún sam-
þykkt næst þegar þing kemur saman. í
ágætri greinargerð ræða flutningsmenn
um fegurð og landkosti Hornstranda og
um dýra- og fuglalíf þar. Stungið er upp
F R E Y R
289