Freyr - 01.07.1971, Blaðsíða 10

á því að flytja hreindýr til þjóðgarðins til
þess að gefa þeim aukið landrými. Þá segir
svo í greinargerðinni: „ .... sömuleiðis
væri skynsamlegt að gera nú að nýju til-
raun með innflutning sauðnauta til þess-
ara svæða. Þarna yrðu þessi dýr á afmörk-
uðu, en víðáttumiklu svæði og gætu neytt
gróðurs, sem engin skepna er til að neyta.
Þarna myndu þessi dýr lifa í friði fyrir
áreitni og skotgleði veiðimanna ...“
Þetta kemur algjörlega heim við mínar
hugmyndir.
Með friðun og vernd Hornstranda og
norðurhluta Jökulfjarða, í þjóðgarði,
myndu íslendingar eignazt einhvern
stærsta og glæsilegasta þjóðgarð í Evrópu.
Ekki aðeins það, heldur þjóðgarð, sem væri
fyllilega sambærilegur við hina stórfelldu
garða á Kyrrahafsströnd Alaska, Glacier
Bay (Jökulfjörð) og Katami. Með inn-
flutningi sauðnauta til Vestfjarða-þjóð-
garðins, væri stórlega aukið við aðdráttar-
afl og þýðingu garðsins.
Þjóðgarðurinn á Vestfjörðum mundi
verða hinn ákjósanlegasti staður fyrir ís-
lenzk sauðnaut. Þar gætu þau hagvanist,
aukið kyn sitt og orðið nýr og öruggur
hlekkur í dýraríki landsins, öllum til á-
nægju. Ekki aðeins það, heldur mætti
síðar velja dýr úr þessari Vestfjarðahjörð
til þess að koma upp sauðnautahópum, sem
væru undir manna höndum, annars staðar
á landinu. Þess háttar sauðnautahald gæti
efalaust orðið einhver arðvænlegasti bú-
skapur landsins.
Teal benti á það í bréfi til mín, að stofn-
un hans, „The Institute of Northern Agri-
cultural Research “ hafi sannað, að sauð-
nautabúskapur geti verið hátekju atvinnu-
vegur. Þessu veldur verðmæti ullarinnar,
sem kallast Qiviut. Teal segir ennfremur,
að dýr á búgarðinum í Alaska skili um
það bil 6 pundum af ull á ári. Úr þessu
magni eru prjónaðir 22 treflar, sem hvor
um sig seljist fyrir 50 dollara. Þó þessar
Sauðnautskálfur af þeirri stærð, sem hæfileg er til flutninga á nýja staði.
290
F R E Y R