Freyr - 01.07.2002, Blaðsíða 12

Systrastapi á Kirkjubæjarktaustri. (Ljósm. S.Ó.).
Já, ég sit þar nú þriðja kjör-
tímabilið og var kosin í stjóm
Bændasamtakanna fyrir rúmu ári.
Mér fínnst það mjög áhugavert
og þar er hægt að hafa áhrif.
Eg dreg enga dul á að það sem
stendur upp úr eftir seta mín á
búnaðarþingi er viðkynningin við
allt það góða og skemmtilega
fólk sem ég hef kynnst þar, víðs-
vegar að af landinu.
Stjómarstörfum í BÍ fylgir
töluverður undirbúningur. Okkur
eru send fyrir fúndi gögn sem við
þurfum að setja okkur inn í. Þá
hringi ég gjaman í búnaðar-
þingsfúlltrúa og aðra sem ég veit
að þekkja betur til einstakra mála
en ég. Það fer töluverður tími í
þessi störf og þetta gæti ég auð-
vitað ekki nema af því að bóndi
minn hefúr stutt mig heilshugar.
Það er mér ómetanlegt.
fiú ert svo virk í bústörfunum
heima?
Já, ég vil vera með í öllu,
gegningunum, rúningi, heyskap
og smölun.
Dætur okkar og tengdasynir em
mér líka afar mikilvæg, jafnt í
búskapnum sem félagsmálastörf-
um. Mér þykir mjög gott að leita
til þeirra og er þá sama hvort það
er eitthvað sem þarf að gera á
búinu eða einhver félagsmál koma
upp, þvi að þau lifa og hrærast í
öllu er landbúnað varðar.
Tiðkast að nágrannarnir komi
og hjálpi til á steypudögum eða
þegar verið er að negla járn á
þak?
Já, flestar byggingamar em
meira og minna byggðar svoleið-
is. Margir, sem em að byggja,
gera þetta mikið sjálfir og ná-
grannamir koma dag og dag að
hjálpa til. Margir bændur hér í
sveit em þúsundþjalasmiðir og
hinir yngri læra af þeim eldri.
Mig langar að nefna í sam-
bandi við samvinnu fólks að við
emm í samvinnu við bónda um
heyskap. Við eigum rúlluvél en
hann á pökkunarvél og við heyj-
um í sameiningu. Þetta sparar
bæði mannskap og vélar því að
heyskapur núorðið tekur í sjálfú
sér ekki langan tima.
Svo er aftur nokkuð um verk-
töku þar sem menn eiga rúllu- og
pökkunarvélar og vinna fyrir
aðra. Þetta fer vaxandi og er
mjög hagstætt og kemur til móts
við það að víða er fátt fólk á bæj-
um.
fiað er stundum talað um að
það sé sérstakur bragur yfir
skaftfellsku mannlifi, svona á lág-
vœrum nótum, það sé gott með
fóiki og skerst ógjarnan í odda
með því. Kannast þú við þetta?
Já, ég kannast við það en ég
held að utanaðkomandi fólk
taki meira eftir þessu en heima-
menn, þetta er svo samgróið
okkur. Ég fínn það þegar ég
kem í aðra landshluta að þar er
fólk óvægnara og meiri keppni
milli þess. Maður heyrir ekki á
fundum í Skaftafellssýslu að
menn séu að deila eða hreyta
ónotum hver í annan, ég man
ekki eftir því. Ég mundi segja
að Skaftfellingar væru ekki að
fárast yfír hlutunum og hlaupa
upp til handa og fóta yfír smá-
munum.
Kópasker og Kirkjubæjar-
hreppur voru á sínum tíma í
vinabæjarsambandi. Hrepps-
nefndinni hér var boðið norður á
Kópasker að hitta hreppsnefndar-
menn þar og aðra íbúa hreppsins.
Þar var okkur tekið eins og við
værum þjóðhöfðingjar, fyrst var
farið með okkur í skoðunarferðir
um hreppinn og síðan boðið til
veislu með fínustu skemmtia-
triðum. Þá sá ég fyrst hvað mik-
ill munur er á Skaftfellingum og
fólki úr öðrum landshlutum.
Þingeyingamir vom svo opnir og
skrafhreifnir við okkur eins og
þeir hefðu þekkt okkur frá fomu
fari. Og meira að segja þessir
lokuðu Skaftfellingar opnuðu sig
dálítið við þessar hressilegu mót-
tökur.
M.E.
| 12-Freyr 6/2002