Símablaðið - 01.12.1983, Qupperneq 13

Það var þannig, að nýlega hafði verið sett-
ur upp 3ja rása fjölsími milli Reykjavíkur,
Hornafjarðar og Reyðarfjarðar og þurfti
tæknimenn á þessa staði. Eg var beðinn að
fara á Reyðarfjörð og Guðmundur Pálsson,
símvirki, fór á Hornafjörð.
Áður en ég fór austur óskaði ég eftir að fá
tilsögn í línumælingum, sem ég fékk hjá
Edvarði Árnasyni, símaverkfræðingi og til-
sögn í jarðsímatengingum aflaði ég mér hjá
Kristjáni Snorrasyni, símaverkstjóra Bæjar-
símans.
í ágúst fór ég svo austur ásamt Elíasi
Kristjánssyni, símaeftirlitsmanni, síðar
birgðastjóra P. & S. Við fórum á bíl, sem Elí-
as hafði látið innrétta fyrir mælitæki og verk-
færi og í bílnum var jafnframt svefnpláss.
Þetta var ákaflega kalt sumar og það snjó-
aði fyrir austan. I leiðinni lagfærðum við
línu, sem ritsímasamband við útlönd fór um,
er hafði bilað á Haug, sem er fjallgarður milli
Grímsstaða og Vopnafjarðar. Við fórum á
hestum frá Grímsstöðum. Til fylgdar höfð-
um við harðduglegan mann, Benedikt Sig-
urðsson, bónda á Grímsstöðum. Veðrið var
mjög slæmt og við komumst við illan leik í
svartahríð í sæluhúsið á Haug. Daginn eftir
urðum við svo að grafa okkur niður á upp-
taksstaurana til að mæla línuna.
Þetta var erfið viðgerðarferð, en það var
gott að vinna með Elíasi hann var ferðagarp-
ur og ósérhlífinn.
Þessi fyrsta viðgerðarferð mín var for-
smekkurinn að því sem beið mín fyrir austan.
Ég fór margar álíka viðgerðarferðir þau ár
sem ég var stöðvarstjóri á Reyðarfirði, oft við
hinar verstu aðstæður, enda var svæðið stórt
sem ég þurfti að sinna. Jafnframt viðgerðum
á linum og símabúnaði, þá gerði ég við tal-
stöðvar í bátum. Jónas Þorbergsson, út-
varpsstjóri, sendi mér bréf og bað mig að
taka að mér viðgerðir á útvarpstækjum. Ég
vildi ekki skuldbinda mig til þess, en oft gerði
eg við tækin fyrir nágrannana.
Árið 1946 var ákveðið að leggja jarðsíma
frá Eskifirði yfir Oddsskarð í áttina til Norð-
fjarðar. Það vantaði mannskap í það verk,
því verið var að leggja jarðsíma í Borgarfirði.
Brynjólfur Eiriksson, símaverkstjóri, kom
austur og réði mannskap í jarðsímagröftinn.
Mér var falið að sjá um iarðsímalagninguna
og mér til aðstoðar var Ólafur Guðmunds-
son, símamaður, frá Seyðisfirði.
Verkið gekk mjög vel og þegar því var lok-
ið um haustið fengum við Brynjólfur eftirfar-
andi skeyti frá Póst- og símamálastjóra:
,, Um leið og ég lýsi sérstakri ánægju minni
yfir að lagningu og tengingu jarðsímans yfir
Oddsskarð er lokið vil ég þakkaykkur báðum
og öðrum er þar hafa starfað árvekni og vel
unnið verk.
Kveðja,
Guðmundur J. Hlíðdal. “
Hlíðdal gisti hjá mér á Reyðarfirði, í júni
árið 1944, ásamt konu sinni og dóttur. Hann
þéraði mig þegar hann kom, en bauð mér síð-
an dús.
Svo gerðist það um haustið, að rafmagnið
fór af, en rafveitan á Reyðarfirði var mjög
ótrygg. Til öryggis voru vararafgeymar og
voru þeir hlaðnir frá loftkældum bensínmót-
or. Þessi mótor hitnaði mjög þar sem hann
stóð inni í miðju stöðvarhúsinu og hafði nú
brætt úr sér, sem og svo oft áður.
Ég var í viðgerðarferð á Eskifirði, þegar
rafmagnið fór af. Ég fékk hraðboð um að
hringja strax í Póst- og símamálastjóra. Þeg-
ar ég náði sambandi við Hlíðdal lýsti hann
óánægju sinni yfir sambandsleysinu. Sagði
það vera slæmt að geta ekki nýtt hin dýru
fjölsímatæki vegna aðgæsluleysis. Hann
krafðist skýringar og þéraði mig nú í hástert.
Það fauk í mig, því mér fannst þetta ósann-
gjörn athugasemd, þar sem ég var í viðgerð-
arferð þegar rafmagnið fór af. Ég sagði, að
fyrst hann væri farinn að þéra mig aftur, en
hefði verið búinn að bjóða mér dús, þá væri
best að við héldum áfram að þérast. En skýr-
ingin á rafmagnsleysinu væri sú, að varamót-
orinn væri algjörlega ófullnægjandi. Ég
sagði jafnframt, að ég hefði margoft beðið
um að fá dieselmótor að sunnan, en árang-
urslaust.
,,Við skulum tala rólega um hlutina Haf-
steinn“, sagði Hlíðdal og fór nú að þúa mig
aftur. En með næstu skipsferð kom diesel-
mótorinn austur.
Árið 1947 sagði ég upp starfi mínu á Reyð-
arfirði og hafði þá í huga að fara til Flug-
málastjórnarinnar í Reykjavík. Sigurður
SÍMABLAÐIÐ 87