Símablaðið - 01.12.1983, Blaðsíða 21

Stöðvarstjórarnir og gestir fundarins. Jón Tómasson er fremst á
myndinni lengst til hægri.
„Þökk sé þeim er veittu mér“
Jón Tómasson, fyrrv. stöðvarstjóri í Keflavík, segir frá ferð, sem honum var boðið í með stöðv-
arstjórum, þegar þeir héldu aðalfund sinn í Höfn í Hornafirði í ágúst s.l.
Félag stöðvarstjóra á 1. fl. B stöðvum varð
til á fyrstu misserum síðari heimsstyrjaldar-
innar.
Mikil breyting átti sér þá stað á högum
flestra íslendinga — athafnalíf og hagur
fólks fékk vítamínssprautur, sem fljótlega
bægðu frá drunga og deyfð kreppuára, þegar
flest hafði verið fært í fjötra. Aflatregða og
árstíðabundið atvinnuleysi var þá töluvert og
sumar stéttir bjuggu við frumstæða kjara-
hætti — þar á meðal starfsfólk Pósts og síma
úti á landsbyggðinni, nema á umdæmisstöðv-
um. Launin voru í lágmarki og réttindi engin.
Frjóir og athafnasamir stöðvarstjórar á
sv.landi hófust þá handa um að skipuleggja
félagsstarf og leita úrbóta og nutu við það
stuðnings hins kunna forustumanns F.Í.S.
Andrésar G. Þormar, sem þá var formaður
F.Í.S. og ritstjóri Símablaðsins. Ekki var þá
eingöngu hugsað til kröfugerðar, heldur
einnig til að leita samræmis og bættrar þjón-
ustu í viðkvæmu ábyrgðarstarfi.
Ég tel víst að frumkvæðið hafi komið frá
Karli Helgasyni, sem þá var stövarstjóri á
Blönduósi, en hann varð fyrsti formaður fé-
lagsins og alla tíð í forustu þess þar til hann
hætti störfum sjötugur 1973. En með hon-
um voru í fyrstu stjórn þeir Hjálmar Hall-
dórsson á Hólmavik og Þórður Sæmundsson
á Hvammstanga.
Þó að F.Í.S. ætti nokkurn þátt í stofnun
þessara samtaka og greiddi götu þeirra eftir
mætti, var þaðekki fyrr en 12—14 árum síðar
að félögin sameinuðust — sem ég tel hafa ver-
ið til bóta fyrir bæði félögin.
í ágúst s.l. féll frá Karl Hjálmarsson,
SÍMABLAÐIÐ 95