Nýi tíminn - 28.07.1955, Blaðsíða 9

i
Heilabrot
mm
Táknmál.
Hvaða nafnorð er
þetta ?
Framh. af 1. síðu.
t'ti krunkar krumnii í
for,
kominn að bjargarþroti,
ekki hef ég séð þig síð-
an í vor,
Sigga í Landakoti.
Og mörg ykkar kann-
ast við Krummakvæðið
hans Davíðs frá Fagra-
skógi. Þar eru þessar
hendingar:
Krummi gamli er svart-
ur
og krummi er fuglinn
minn.
Krunkið, það eru söngv-
ar hans
unr sólina og himininn.
Það væri svo sem gam-
an að safna vísum og
sögnum um krumma og
hafa í blaðinu okkar
„Krummaþátt“ við og
við. Iívað segið þið um
það?
Gátir
Þú munt geta þreifað á
því við iðju sína,
allan daginn er' að slá,
aldrei þarf að brýna.
Hvernig skýrirðu þetta?
Þessi kona er mögur,
þó er hún ekki mögur.
Gátur. 1. Hafliði. —
2. Yfirskin (þ.e. hugtak-
ið yfir óheilindi, blekk-
ingu eða hræsni).
Felunöfnin.
Lundi.
Óðinshani.
Máríerla,
Ugla,
Rjúpa.
Framstu stafimir
mynda 6. fuglsheitið:
lómur.
Pósthólfíð.
Anna í Grænuhlíð
skrifar m. a.: .. „Kæra
Óskastund. Mér þykir á-
kaflega gaman að þér,
en þú mættir gjaman
vera stærri. Eg sendi.
þér hérna eina mynd.
Hún er úr hinni stór-
fenglegu kvikmynd
Kameliufrúin og sýnir
Gretu Garbo og Robert
Taylor. Þessi mynd var
einu sinni sú stórfeng-
legásta, sem sýnd var
og Greta og Róbert
mest umtöluðu leikar-
arnir.“
Anna í Grænuhlið er
dulnefni, en höfundur
sendi einnig nafn sitt,
en ekki heimilisfang.
En bréfið er skrifað 26.
júní og stimplað á Sel-
fossi 27. júní Sennilega
sér Anna í Grænuhlíð
kvikmyndir á Selfossi.
Sökum hins takmark-
aða rúnis í blaðinu okk-
ar er þröngt um að
birta leikaramyndir,
jafnvel þó að ánægju-
legt væri að birta mynd
af hinni fögra og mikil-
hæfu leikkonu Gretu
Garbo. Þó er það ekki
alveg útilokað, að Óska-
stundin birti leikara-
myndir við einstök
tækifæri.
Okkur langar til að
komast í bréfasamband
við tvær stelpur, 9-10
ára., helzt í Reykjavik.
Magnhildur Gísladóttir
Rorg, Mýrum, Hornaf.
Guðríður Sædís Yigfús-
dóttir Baldurshaga,
Mýriun Hornafirði.
Miðvikudagur 13. júlí 1955 — 1. árgangur — 19. tölublað
Utgefandi: Þjóðviljinn - Ritstjóri: Gunnar M. Magnúss
Veitið fygluitum athygli
Margar þjóðir hafa
frá fornu fari tekið
mikið mark á fuglum,
á flugi þeirra og ýmsu
hátterni. Islenzka þjóð-
in hefur myndað mörg
orðtök og spakmæli um
fugla. Þau sýna, að
kynslóðirnar hafa veitt
fuglunum atliygli og
öregið ýmsa lærdóma af
hátterni þeirra. Farfugl-
unum hefur jafnan ver-
ið fagnað innilega á
vorin. En margir stað-
fuglar hafa einnig átt
vináttu og aðdáun með-
al þjóðarinnar.
Ýmislegt í hátterni
fugla var sett í sam-
band við veðurfarið.
Ef rjúpan leitaði mjög
til byggða og niður í
sveitina mátti búast við
liinu versta, en ef hún
hélt sig hátt í fjöllum
vissi það á gott. Ef
rjúpur eru styggar og
ólmar að tína í sorpinu,
veit það á illt.
Það veit á harðviðri,
ef snjótittlingar hópa
sig heim að bæjum og
tísta mikið.
Þá er lómurinn veður-
spár fugl, því að hann
spáir bæði um þurrk og
regn. Fyrir þurrki gagg-
ar hann og segir: —
„Þurrka traf,“ en fyrir
óþurrlca vælir hann: —
„Mai’vott.“ Þegar hann
vælir, segir fólk, að
„nú taki lóminn í lær-
ið“, og viti ekki á gott.
Vælukjóinn barmar sér
og vælir fyrir vætu.
Þegar lóan syngur
„dýrðin“, má vænta
góðs. Álftir vita oft
veður í rassinn á sér.
Þegar spóinn langvellir,
er votviðri í nánd.
Ef landfuglar baða
sig í vatni, veit það á
úrkomu.
Þá er margt sagt um
krumma, enda er hann
einn okkar algengasti
fugl, og kemur svo að
segja fyrir hvers manns
dyr. Þegar þurrkur eða
stormur er í nánd, lygn-
ir krummi í lofti, og
bomsar einkennilega í
honum. „Nú er þerri-
hljóð í krumma,“ sögðu
gömlu mennirnir, *þegar
svo lét í honum í vot-
viðri, og veit þá jafnan
á þurrviðri. Ef krummi
„ber vatn í nefinu,“ þ.
e. bomsar eða smellir
eins og gutli við, veit
það á votviðri.
Vafalaust kunnið þið
margar sögur og vísuí
um krumma.
Krumminn á skjánum,
kallar hann inn:
Gef mér bita af borði
þinu
bóndi minn.
Framh. á 4. síðu.
Margir lesendur hafa
beðið Óskastundina að
að birta mynd af Hauki
Morthens. Hann hefur
verið um langt skeið og
er enn einn af allra via-
sælustu dægurlaga-
söngvurum okkar.
KLIPPIB HÉ R
Fimmtudagur 21. júlí 1955 — 1. árgangur — 20. tölublað
eikÉeol
Reikningsþraut.
Klukkan mín var að
slá 11. Nú trekki ég
hana upp og þá getur
hún gengið í 25 tíma.
Hún slær aðeins á
stundamótum. Hve mörg
högg verður hún búin
að slá, þegar hún
stanzar?
Hvernig skýrirðu þetta?
í herbergi einu sátu
4 kettir, einn í hverju
horni. Hjá hverjum
þeirra um sig sátu þrír
kettir, og á rófunni á
hverjum ketti sat einn
köttur. Hve margir kett-
ir voru í lierberginu?
Gáta.
Fimm bræður fara
inn um sömu dyr, en
koma þó í sitt herberg-
ið hver.
Tvær skóla-
sögtir
Kennarinn: Hvers-
vegna kemurðu svona
séint í dag, Siggi?
Siggi: Eg vaknað.i
svo’ ’seint, að ég haífði
aðeins. 1Ö mínútur til að
klæða mig.
Kennaritm: A1 drei
þarf ég 10 mínútur til
að komast í fötin.
Siggi: — Nei, en ég
þvæ mér nú lika.
□
Það var hringt til
kennarans, og röddin,
sem í símanum varj
sagði nokkuð dimm ogj
hás: — Óli getur ekki
komið í skólann í dag.
Hann er veikur.
— Jæja, sagði kenn-
arinn, Við hvern tala
ég? * I
— Það er pabbi minn,
svaraði röddin. *
Ráðningar á þraut-
um í síðas’ta blaði
Táknmál. Nafnorðið
K — rakki = krakki.
Gátan. Hjartað.
Hvernig skýrirðu þetta?
Þessi kona er mögur, þó
er hún ekki mögur.
Skýring: Mögur þýð-
ir sonur. = Þessi kona
er mögur, þó- er hún
ekki sonu.r.
Að hoppa yfir
bíýant
Það virðist vera auð-
gert hverjum sem er að
hoppa yfir blýant, sem
lagður er á gólf. En þú
getur veðjað við félaga
þinn um það, hvort þú
getír lagt blýantinn þinn
þannig á gólfið, að hann
geti ekki hoppað yfir blý-
antinn. Hann mun ekki
trúa því og veðja fús-
lega. Þú tekur þá blýant-
inn og leggur hann á
gólfið þétt upp við einn
vegginn. Þar getur hann
ekki hoppað yfir blýant-
inn.
Yillur í síðasta blaði.
,í síðastfi blaði voru
nokkrar hjákátlegar
villur. Þið hafið vitan-
lega tekið eftir þeim, en
samt skal nú bent á
þrjár.
I fremsta dálki stend-
ur: „Ef rjúpur era
styggar og ólmar að
tína í sorpinu, veit það
á illt.“ — Rjúpur eru
mest úti um hagann og
upp til lieiða, en þar er
yfirleitt ekkert sorp, og
þær eru því ekki að
tína í sorpinu, — þær
tína í sarpinn. —
í greininni um ártölin
á bls. 2 er sagt að úr
Bessastaðaskóla hafi
útskrifastmargir „ágæt-
ismenn, sem óðar urðu
þjóð sinni til sóma“, en.
átti að vera. „sem síðar
urðu þjóð sinni til
sóma“.
Undir huldufólkssög-
unni stendur nafn höf-
undar: Stefanía Júlíus-
dóttir, Kópaskeri, en
átti að vera Kópavogi.
Hver gekk of kmfS?
Faðirinn var úti á
skemmtigöngu og leiddi
lítinn son sinn við hönd
sér. Sá litli þurfti að
hlaupa við fót, því að
faðirinn var svo stór-
stígur. Alt í einu tekur
faðirinn eftir þessu og
segir: Eg geng víst of
hratt, vinur minn?
Hinn svarar og er
nokkuð móður:
— Nei, pabbi, það er
víst bara ég, sem geng
of hratt.
Útgcfandi: Þjóðviljinn - Ritstjóri: Gunnar M. Mag^uíss - Póstliólf 1063.
Fyrsta hreiðrið sem ég íann
Stúlka í Vopnafirði
skrifar Óskastundinni
um áhugamál sín og ber
frarn ósk, sem tekin
verður til athugunar sið-
ar. Hún sendir einnig
skemmtilega frásögu um
fyrsta hreiðurfundinn
sinn. Iiér birtist megin-
kaflinn úr bréfi hennar:
„Kæra Óskastund.
Eg. fæ alltaf . að lesa
þlaðið, sem þú kemur í.
Mig langar til að segja
þérj þegar ég fann fyrsta
hreiðrið mitt. Eg var að
fylgja vinnumanninum
dálítið á leið. Eg fór
bara að gamni mínu.
Hann var að flýta sér.
Við vorum að fara yfir
stóra mýri, þegar lóa
skauzt undan fótunum á
mér. Eg varð hissá org
spurði vinnumanninn,
hversvegna lóan væri
svona gæf.
„Hún á egg þarna,"
sagði hann.
í bakaleiðinni skal ég
skoða eggin, hugsaði ég.
Við vorum að flýta okkur
og hann benti mér bara
lauslega á eggin. Eg kom
við í bakaleiðinni hjá
hreiðrinu. Eg hlóð saman
þremur hnausum og ætl-
aði að þekkja hreiðrið
á þvi. Næst þegar ég
skoðaði hreiðrið nokkr-
um dögum seinna, þá var
lóan búin að vanrækja
það, af því að hún var
hrædd við hnausana.
Geturðu gefið mér
upplýsingar um, hvemig
ég á að setja merki við
hreiður, svo að fug.ar
vanræki það ekki.
Framh. á 3. síóu.
JLitla banifósiran
Þessari mynd, semvisuna: Tína vil ég
ritstj. hefur skírt „Litlablómin blá. Og svo he£
barnfóstran“ fylgir eft-ég nú ekki meira að
irfarandi bréf: segja. Vertu blessuð,
„Mér þykir mjög gam-kæra Óskastund.
an að Óskastundinni.Hrefna H Ragnarsdótti:
og ég verð alltaf kát, Neskaupstað.
þegar Þjóðviljinn kem- Víð þökkum Hrefn::
út. Eg er 7 ára. Og miglitlu kærlega bréfið og
langar t’> að fá birta myndina.