Litli Bergþór - 01.03.1988, Side 8

8
=VIÐTALIÐ
Jón Þ. Þórólfsson
tekur leikstióra
tali
Edda Vilborg Guðmundsdóttir leikstjóri.
Það ríkir alltaf dálítil eftirvænting, þegar til stendur að
setja upp leikrit hér í 'IUngunum. Heimilislíf á mörgum
bæjum raskast, þegar æft er svo til öll kvöld og oft fram á
nætur, félagsheimilið er upptekið meira og minna vikum
saman. En allt stefnir þetta að einu marki, leikurinn æsist
jafnt og þétt fram að frumsýningu, endapunktinum, sem
leikaramir kvíða flestir íyrir en væntanlegir áhorfendur
hlakka jafnmikið til. Kannski ekki eingöngu til að sjá eitt-
hvert meistaraverkið verða holdi klætt á fjölunum, heldur
einnig, og trúlega ekki síður, til að sjá samsveitunga sína
bregða sér í hin ólíklegustu gervi.
Það voru nákvæmlega 11 dagar til frumsýningar á leik-
ritinu ,,Ó þú“, sem U.M.F. Bisk. er að setja á svið þetta ár-
ið. Blaðamaður L.B. fór því á stúfana, króaði leikstjórann
Eddu Vilborgu Guðmundsdóttur af og spurði hana nokk-
urra spuminga. Fyrst að sjálfsögðu um hana sjálfa.
,,Nú í stuttu máli“ sagði Edda ,,er ég fædd í Reykjavík
á Þorláksmessu 1943, búsett í Reykjavík, gift og á 2 upp-
komin böm. Foreldrar mínir em bæði úr Vestmannaeyj-
um. Ég bjó á Selfossi í 4 ár og þar fékk ég leiklistarbakter-
íuna. Þegar svo bömin vom vaxin úr grasi, fór ég í Leik-
listarskóla íslands, stundaði þar nám í 4 ár og útskrifaðist
1977.
Síðan þá hef ég verið í leiklist meira og minna. Leikið
með Alþýðuleikhúsinu. Iðnó og nú síðast í Leikhús í kirkj-
unni, Kaj Munk. Auk þess samdi ég og stjómaði leikverki
sem í léku heymarlausir unglingar og var þetta liður í
norrænni leiklistarhátíð. Þetta verk er svo það þriðja sem
ég stýri úti á landi.“
Blm: ,,En svo við víkjum nú að þessu leikriti sem þið
emð að setja upp núna hér í Aratungu, hvað getur þú sagt
mér um það?“
Edda:,,í þessu verki er fjallað á nýstárlegan hátt um ást-
arsögu Indriða og Sigríðar, sem allir þekkja og til sögunnar
em kvaddar ýmsar persónur, þekktar og óþekktar eftir
þörfum. Það er gert svona létt grin að þessu, en ástin er sú
sama. Leikritið er skrifað af áhugaleikfélagi í Reykjavík
sem nefnist Hugleikur. Þau hafa samið öll sín leikverk sjálf
og eru einmitt núna að æfa framhald þessa leikrits og ætla
að koma og sýna það hér í Aratungu fljótlega. Og það má
gjaman koma fram að þau hafa verið okkur mjög hjálpleg
og aðstoðað á allan þann hátt sem þau hafa getað.“
Blm: ,,Nú hefur þú leikstýrt bæði atvinnuleikurum og
áhugaleikumm, hver er munurinn?"
Edda: ,,I rauninni em kröfumar alltaf þær sömu, það er
að fólk geri eins vel og það getur. Það sem gildir einfaldlega
er vinna og aftur vinna. En að sjálfsögðu hlýtur að vera
munur á lærðum og ólærðum og aðstæður engan veginn
þær sömu í leikhúsi þar sem allir hlutir em til og í félags-
heimili úti á landi, þar sem nánast allt vantar. En það sem
áhugaleikarinn þarf að hafa til að vega upp á móti tækni
atvinnuleikarans er leikgleðin. Hvað er meira töfrandi en
leikhópur sem skín af leikgleði og það hlýtur að smita
áhorfendur. Aftur á móti ef leikgleðina vantar, þá er líka
botninn dottinn úr.“
Blm: „Finnst þér gamanleikur sem þessi eiga betur við
áhugafélög úti á landi?“
Edda: ,,Já, vegna þess að tilgangur áhugaleikara í sveit
með að setja upp leikrit hlýtur að vera sá að koma saman
og skemmta sér. Eins er lfka hætta á að þyngri verk skili
sér ekki sem skyldi og að því ógleymdu að áhorfendur fýs-
ir síður að sjá slík verk“.
Og að þessum orðum sögðum þakka ég Eddu fyrir við-
talið og óska leikhópnum okkar góðs gengis. Ég skora á
alla að fjölmenna á sýningar og sýna þannig í verki að við
kunnum að meta framtakið.