Litli Bergþór - 01.03.1988, Qupperneq 10

10
FERÐASAGA FRÁ 1928
Einar Gíslason
Ég ætla að segja lítillega frá ferð okkar þremenninga sem
ferðuðumst á hestum norður yfir Kjöl og um sýslur norð-
anlands, austur að Jökulsá á Fjöllum og suður Sprengi-
sand. Félagar mínir voru Guðmundur Ingimarsson Efri-
Reykjum og Sigurmundur Einarsson frá Drumboddsstöð-
um. Við fórum þegar lokið var smalamennsku, mörkun
og rúningi, sem mun hafa verið um 20. júní 1928. Ég ætla
nú að segja lítillega frá undirbúningi ferðarinnar. Við vor-
um með tjald, hitunartæki og viðleguútbúnað, vorum með
þverbakstöskur sem í voru matföng, plögg og ýmislegt til
ferðarinnar. Við miðuðum við að tjalda og hafa náttstað
þar sem við höfðum góðan haga fyrir hestana, svo gistum
við hjá kunningjum, stundum þegar kom í byggð.
Við fórum með 10 hesta að heiman, svo keypti ég ágætan
reiðhest þegar kom norður í Blöndudal og annan norður
í Kelduhverfi, það er að segja við Mundi Ingimars keypt-
um hann saman, því það var nú farinn að minnka hjá
manni farareyririnn.
Það bar ekkert sérstakt til tíðinda norður yfir hálendið.
Að kvöldi þriðjudags komum við niður í Blöndudal, að
Guðlaugsstöðum. Eg var þar vel kunnugur, og gistum við
þar um nóttina og fór þar vel um bæði menn og hesta. Nú
vorum við ákveðnir í að fara eitthvað lengra vestur í sýslu,
sérstaklega í Vatnsdahnn. Eirikur Grímsson frá Syðri-
Reykjum bjó í Ljótshólum, þar komum við og þáðum góð-
gerðir. Nú kom til tals að við ætluðum vestur í Vatnsdal.
Þá segir hann: Ég ríð með ykkur skemmstu leið vestur yfir
fjall, sem hann og gerði. Við komum á brúnina fyrir ofan
Marðamúp, alveg um sólaruppkomu, þá var falleg sjón að
sjá yfir Vatnsdalinn. Við fómm heim að Marðamúp og
hittum bónda og skiluðum honum reifi af fuUorðnum hrút,
sem við rúðum suður í Kúluveri. Þama dmkkum við
kaffi, svo var haldið vestur yfir Vatnsdalsá að Haukagili.
Þar bjó Agústa Grímsdóttir frá Syðri-Reykjum og Eggert
maður hennar. Þama sváfum við í 2—3 tíma og þegar við
vomm búnir að þiggja góðgerðir, þá riðum við af stað út að
Saurbæ þar sem GísU Jónsson frá Þórormstungu og
Katrín Grímsdóttir frá Syðri-Reykjum bjuggu. Þar nutum
við góðgerða og ánægjulegrar samverustundar með heima-
fólki. Við urðum að gæta okkar að slóra ekki lengi á bæj-
um því við höfðum takmarkaðan tíma til ferðarinnar. Nú
lagði Gísli bóndi á lítið taminn rauðan fola og reið með
okkur út dalinn og fór vel á með þeim enda var Gísli orð-
lagður snilldarhestamaður. Þeir vora miklir vinir, faðir
minn og GísU og sagt var að í Þjófadölum í fjallferð þegar
þeir kvöddust hafi orðið til þessi vísa: ,,Nú er hlátur ný-
vakinn, nú er grátur tregur,“ en svo vom það nú nokkuð
margir sem vildu eigna sér þessa vísu, ekki meira um það.
vísu, ekki meira um það.
Nú emm við komnir að Hnausum í Þingi. Þar bjó
'IUngnamaður, Erlendur frá Miklaholti, en hann var þá
ekki heima. Við dmkkum þar kaffi hjá húsmóður. Svo
kvöddum við þar Gísla og þökkuðum honum skemmtilega
samfylgd. Nú riðum við greitt austur þingið og yfir á
Reykjabraut og stoppuðum ekki fýrr en á hlaði í Ljótshól-
um, þar sem Eiríkur varð eftir og við þökkuðum honum
mikið góða leiðsögn og samveru.
Næsti áfangi var austur yfir Blöndu og komum að Ey-
vindarstöðum í Blöndudal. Þar var ég kunnugur, hafði
komið þar nokkuð oft, því Þorsteinn sonur Jóns bónda var
með mér á Hólum. Þarna var gaman að koma, það var allt
glaðsinna músíkalskt söngfólk og Jón bóndi mikill hesta-
maður og átti fallega og góða hesta. Jón bóndi reið með
okkur úr hlaði á gæðingum sínum og áður en við skildum
var ég orðinn eigandi að einum þeirra, brúnum gullfal-
legum gæðing. Það fór nú svo a ég gat ekki átt hann lengi,
't