Litli Bergþór - 01.06.1991, Side 24

staðtilRonggumihuta. Villtumststrax,enkomum
brátt að kofa, þar sem út kom maður með sveðju,
heldur óárennilegur. Við spurðum þó til vegar, en
hann hummaði bara og labbaði svo á undan okkur
og sló grasið í vegarkantinum niður á báðar hendur
með sveðjunni. Okkur leist ekki meira en svo á
þetta, en leiðin var mjög ógreinileg, svo sennilega
hefðum við ekki fundið hana hjálparlaust.
Maðurinn reyndist vera á leiðinni að kofa ca. 1/2
tíma gang frá gistihúsinu og allur kvíði okkar
vegna sveðjunnar óþarfur! Þökkuðum honum
góða samfylgd - og villtumst auðvitað samstundis
þegar við skildum við hann. Eftir að hafa
spurt aftur og fengið nánari leiðbeiningar,
löbbuðum við í eina tvo tíma gegnum gamlan
fallegan frumskóg, eftir stíg, sem næstum
var horfinn í laufi, barrnálum og burknum.
Ahrifaríkt að ganga þarna, heyra brakið og
marrið í trj ánum, vita ekki almennilega hvort
þetta væru dýr, eða hvaða dýr.... Sáum þó
engin dýr nema fugla og fiðrildi. Hefðum
sennilega verið varaðar við ef við ættum á
hættu að mæta ljónum eða eiturslöngum á
leiðinni?!?.. Komum að lokum niður á
vegarruðning og fylgdum honum síðasta
spottann til Ranggurnihuta. Þar fórum við inn á
Siboro gistihúsið, og leist svo vel á fjölskylduna,
að við ákváðum að stoppa og gista."
Batakfólkið, sem býr á öllu þessu svæði í
kringum Tobavatn, er kristið, en annars er
meirihluti Indonesa múslimir. Fólkið var
yfirleitt mjög vingjarnlegt og opið, óðfúst
að tala við mann og jafnvel sýna manni
hýbýli sín og búskaparhætti.
Enskukunnáttan var ekki alltaf upp á marga
fiska, en með hj álp orðabókar, og þess hrafls,
sem við höfðum lært í indónesísku, var hægt
að fræðast heilmikið. Og ef það vareitthvað,
sem indónesar kunnu að meta, þá var það
þegar við ferðamennirnir, reyndum að tala
indónesísku. Sérstaklega voru konurnar
opnar og óþvingaðar, enda húsbóndar á sínu
heimili, með fjárráð og lyklavöld í sínum
höndum. A því lék enginn vafi! Karlmennirnir
voru hinsvegar hinir verstu slæpingjar, höfðu
mest yndi af því að sitja á matsölustöðum, við spil
og "gambra"drykkju eða spila á gítar og syngja
ástarsöngva til annarra kvenna! - Fólkið þama var
reyndar upp til hópa ákaflega músíkalskt og það
vareftirverumínaáSúmatra, semég "uppgötvaði"
að ég gæti ekki ferðast lengur gítarlaust, og keypti
mér ódýran gítar næst þegar ég kom til Penang.
Eftir að hafa klifið fjallstind hinumegin á eyjunni
og baðað okkur í heitu hveravatni, héldum við til
baka til Tuck Tuck Timbul 11. júní. Þar var slegið
upp afmælisveislu með kókosvíni og briddsspili,
því við vorum svo heppnar að hitta hollending,
sem spilaði líka bridds!
'Sjáið tindinn, þarnafór ég". Fjallið, sem við
Anna klifum á Samósireyju.
Geitur eru líka velkomnar í Guðshús á Samósir.
Eftirlíking af Batakhúsi á toppi kapellunnar
Litli - Bergþór 24